Billboard

Erjon Veliaj është thirrur në Prokurorinë e Posaçme. Ka dëshmuar për pesë orë. Pasi e shtyu disa herë lajmin e dalë se ai do të thirrej, shtetasi në fjalë ka bërë atë që i shkon më shumë: doli nga SPAK dhe e mbajti mbyllur buçen.

Ka llapur shumë dhe gjatë kjo qelbësirë e jetës publike. Shqipja e tij e nekrotizuar në fraza bajate i ka shërbyer vetëm pozave të pamundshme për një anatomi politike aq rakitike. Në fund, atë buçe e ka mbyllur e vërteta që ndryhet nëpër dosje penale, pavarësisht sa mirë apo saktë gjenerojnë akuza penale ato.

Helmi nis që në mëngjes. Sa del nga pallati e sheh mbeturina ushqimore në rrugë. Një letër byreku mbi parvazin e katit të parë, një bidon uji në një mur aty pranë. Ka përherë një rrjedhë uji mes pallateve të Tiranës, që ka gjetur rrugën mes një kalimi gjysmë asfalti, e gjysmë zhavori.

Nëse kërkon në inernetin shqip me fjalën SPAK, me gjasë do të dalin para një arsenal postimesh kundër prokurorisë së posaçme që është tashmë nën një sulm politik e mediatik të koordinuar.

Akuzat nisin nga ajo për organizatë kriminale të cilën e artikulon Sali Berisha e deri te hetimet me dy standarde në procedimin e njerëzve me pushtet. Sigurisht që në punën e një organi të tillë ka shumë probleme, madje ndoshta edhe faje.

Shumëkush e mban mend elegjinë e Edi Ramës për Saimir Tahirin. Mbi 1 orë e 30 minuta ndoshta për të na bindur se djalë si Saimiri nuk kishte, por detyra, parimet ishin imperativa kategorikë për Partinë Socialiste dhe kryeministrin. 
Patjetër që Edi Rama nuk ishte naiv, as ekumenik në atëbotë, ndonëse rekrutimet majtas e djathtas zbulojnë ekumenën e posaçme të pushtetit.

Por z. Rama ndoshta shihte te Tahiri një investim që po humbej dhe ndaj elegjia që ishte vetiu një formë panegjirizmi për atë që do ta merrnim vesh më vonë si Forca e Shembullit. 

Kurrë më në emigracion! Kështu titullohet episodi i radhës i podcast-it të Edi Ramës, “Flasim”. Të ftuar dy emigrantë(nënë e bir)  që janë kthyer në Shqipëri.

Kam qenë para pak ditësh në Berat dhe atje ishte bërë gjithçka shumë bukur. Dua të të jap një ‘bravo’ të madhe

është shprehur ndër të tjera e ftuara e podcast-it të Kryeministrit.

Raportimi për zbulimin e rrjetit të pastrimit të parave me origjinë nga Rusia, shtron për diskutim teoriko-praktik(në fakt në Shqipëri nuk ka diskutime për asgjë) një çështje që na prek si vend: si shpjegohet që për ngjarje të këtij niveli që përfaqësojnë aktivitete me kapacitet subversiv të ketë kaq pak jehonë mediatike në Europë dhe në Britaninë e Madhe, ndërkohë që për kalimin e 12 mijë shqiptarëve me gomone dhe për 660 shqiptarë të deklaruar se janë angazhuar në aktivitetin e trafikut të drogës në këtë vend, të pompohet një rrezik gati ekzistencial?

Letra ka ardhur, më datë 15 dhjetor rrethohet

Kaq të thonë shkarazi për të kuptuar se beteja për Teatrin, sado patetike, e politizuar, emotive, kot sa për të shtyrë PD-në të merrej me ndonjë "punë" por edhe qytetare, mbaron me një fitore të pastër të Betonit. 

Thonë se do bëhet kullë 35 kate

Thonë por me këto "thonë se" u ndryshua edhe sistemi te ne. 

Situata është cinike sa nuk ka më. Një ditë pasi kryeministri mburrej në Parlament se Shqipëria është në ditët e veta më të mira të historisë së saj, në Tiranë ndodhën dy vrasje. Njëra në shkollë, tjetra në rrugë. Një djalë 14 vjeç i qëlluar me thikë nga moshatarë dhe djali i një gjyqtari u qëllua me silenciator.

Gazeta “Tema” që është në pararojë të luftës kundër çdo aksioni antikorrupsion që prek shumicën parlamentare, sjell sot në vëmendje një episod nga diskutimi në TPZ mes Ylli Rakipit dhe Albana Vokshit.