irani

Irani është i gatshëm të hapë bazat e veta për Rusinë në kuadër të luftës në Siri. Kjo është bërë e ditur nga ministri i Jashtëm Iranian,  Mohammad Javad Zarif, sipas të cilit kjo do të shihet rast pas rasti.

“Rusia nuk ka baza ushtarake në Iran, ne kemi bashkëpunim të mirë dhe duke parë sipas rasteve, kur të jetë e nevojshme për rusët në luftën kundër terrorizmit që të përdorin objektet iraniane, ne do të marrim një vendim”, tha ai.

Çfarë lloj shteti është Shqipëria e sotme? Çfarë përfaqëson ajo në arenën ndërkombëtare përveç ekzistencës nominale? A e merr kush seriozisht këtë lloj krijese pa formë dhe pa përmbajtje që ushtron talentin e vet për gjullurdi të vogla si prej sarhoshi që ka rënë në dy pare xhepi? Me sa duket jo dhe këtë mund të kuptosh në një politikë pa sens dhe pa kuptim, që kryqëzon çdo akt dhe çdo korrent, kondensuar natyrshëm vetëm nga parëndësia e saj.

Irani kap jackpotin në fushën e hiddrokarbuereve. Siç njoftojnë mediat nga ky vend, së fundmi janë zbuluar disa fushave naftëmbajtëse rezervat e të cilave shkojnë në rreth 30 miliardë barrela. Rezervat e gazit shkojnë në 128 trilionë metra kub, ndërkohë që për naftën e gjetur janë të shfrytëzueshme rreth 4.7 miliardë barrela. Irani disoponon rezervat e treta në botë të naftës me 157 miliardë barrela.

Takimi tripalësh për Sirinë në Astana të Kazakistanit është mbyllur me një deklaratë dhe me hapjen e një procesi  diplomatik. Rusia, Turqia dhe Irani ranë dakord që lufta në Siri duhet të marrë fund duke nisur një proces politik të brendshëm, në përputhje me Rezolutën e OKB-së, 2254. Nga kjo pikëpamje, ndonëse takimi ka miratuar krijimin e një “mekanizmi tripalësh për mbështetjen e armëpushimit”, paqen dhe rregullimin e punëve në Siri pas luftës u sugjeron si neutrale dhe jo partizane, duke marrë si bazë një rezolutë të OKB-së.

Bashar al – Assad duket se ka kapërcyer edhe një pengësë tjetër teksa armiku kryesor i tij në rajon, Turqia, nuk e sheh më të domosdoshëm largimin e tij. Përkundrazi, Assad tashmë është pjesë e zgjidhjes së problemit. Njoftimin për këtë ndryshim dramatik të qëndirmit turk e ka dhënë zv.kryeministri Mehmet Simsek në samitin e Davosit. Sipas tij “faktet në terren kanë ndryshuar në mënyrë dramatike, kështu që Turqia nuk insiston më në zgjidhjen pa Assadin; nuk është realiste”.

Kryengritjet arabe, të cilat Perëndimi i përcaktoi si  "Pranvera Arabe" për shumë arsye mund të mos kenë dhënë rezultatet e pritura në përmirësimin e kushteve ekonomike, politike dhe sociale të këtyre popujve. Por sqaruan shumë aspekte të turbullta që lidhen me strukturat dhe politikat e sistemit ndërkombëtar që u formuan në Lindjen e Mesme pas në vitin 1918 dhe  të themeluara zyrtarisht pas Luftës së Dytë Botërore.

Në gusht të vitit 1953, kur unë isha një fëmijë dy vjeçar në qytetin tim Ahvaz – në jugun e pasur me naftë të Iranit, britanikët dhe amerikanë komplotuan kundër kryeministrit të ri të sapozgjedhur, Mohammad Mosaddegh; e rrëzuan qeverinë e tij të zgjedhur në mënyrë demokratike, riinstaluan në pushtet një tiran të arratisur, Mohammad Reza Pahlavi që të sundonte mbi ne dhe i vodhën një kombi të tërë mundësinë e të jetuarit në demokraci.

Irani njofton për një tjetër hap në kursin e tij për t’u shndërruar në fuqi me peshë tjetër nga ajo e deritanishmja. Mediat raportojnë se Zëvendës Komandanti i Marinës për Koordinimin, Admirali Peiman Jafari Tehrani, ka deklaruar për agjencinë gjysmë shtetërore “Fars” se “ndërtimi i një aeroplanmbajtëseje bën pjesë të qëllimet e ndjekura nga marina dhe ne shpresojmë të arrijmë këtë objektiv”.

Halepi ra, apo Halepi u çlirua? Media perëndimore ka ndërmarrë një sulm të paprecedentë për të imponuar një narrativë origjinale të pushtimit për një ngjarjeje historike që prek qytetin e dytë sirian. Ndonëse brenda territorit shtetëror të Sirisë, ndonëse veprimet e trupave ruse dhe iraniane kanë qenë aty me lejen e qeverisë së Damaskut, mediat po flasin për një Pushtim. Po bëjnë moralin e të drejtës së rebelëve, të cilët janë gjithfarë ngjyrash, duke dëshmuar kështu se ajo që ndodhi në Siri është fillimi i një ballafaqimi shumë kërcënues për paqen.

Presidenti rus Vladimir Putin ka reaguar ndaj vrasjes së ambasarorit të Rusisë në Ankara, Anderi Karlov. Një një dalje para mediave Putin ka deklaruar se vrasja është një përpjekje për të minuar Normalizimin e marrëdhënieve mes Rusisë dhe Turqisë. Më tej akoma, sipas tij akti synon të minojë edhe procesin e paqes në Siri, të cilin siç nënvizoi Putin, është “çuar përpara nga Rusia, Turqia dhe Irani”.