Opinion

Një proces i pandalshëm i dezintegrimit të një pushteti të privuar nga filozofia demokratike, shërbimi ndaj publikut dhe misioni patriotik. Nuk ka ndodhur asgjë e paparashikueme me kohë, veç është shpeshtuar frekuenca e shfaqjeve degraduese. Qeveria dhe ministrat e veçantë do të duhet të japin përgjigje për tre skandale (një skandal është publikuar nga informacioni i dalë nga avokati i qeverisë shqiptare) dhe denoncime në tri ditë, jo të përsërisë alibinë e kahershme të 21 janarit: si tallje me viktimat e asokohe dhe injorim i ekzigjencave të sotme të Shqipërisë së shtatorit 2015.

Skandal pas skandali duket se Shqipëria po preket nga dëshpërimi. Një i tillë ngjan edhe ai që përcjell Spartak Ngjela në një reagim të vetin sot. Që po e sjellim në vëmendje të lexuesit:

Maxhoranca e sotme socialiste erdhi në pushtet duke u vetëquajtur Rilindja e Shqipërisë. Shumë ambicioz si emërtim, kujtdo i mbetej të shihte sa e besueshme do të ishte maxhoranca në vijim. Dhe, sidomos, më kë kishte zgjedhur Kryeministri ta bënte Rilindjen.

Lenini inicion “të shtunat komuniste”. Fill pas revolucionit bolshevik, vendi ishte thuajse i shkatërruar. Rusët e sapodalë nga lufta civile ishin optimistë për një jetë të re. Dhe iu futën punës vënçe.

Nga revolucioni i tetorit 1917 kaluan 28 vite. Jemi në vitin 1945.

Enveri inicioi të “dielat vullnetare”. E shtuna ishte ditë pune dhe vetëm e diela mbetej pushim. Por edhe shqiptarët të dalë nga Lufta e Dytë Botërore, apo sipas terminologjisë së kohës: Nacionalçlirimtare, ishin optimistë për një jetë më të mirë. U hodhën me kokë për ta bërë Shqipërinë “lule”.

Mustafa Nano, në një shkrim në gazetën Shqip, ngrinte me të drejtë një shqetësim mbi arsyet pse shoqëritë e sotme po shkojnë tatëpjetë e turmat duken se po budallepsen çdo ditë e më shumë. Z. Nano shtron një pyetje që shqetëson kudo njerëzit e mendjes: A është vërtetë realiteti kaq i keq, apo është media që na e nxin, dhe prej këtej, a është media fajtori për këtë realitet apo ajo është thjesht pjesë e tij.

Problemi i shkuarjes së tokës tek i zoti, në Shqipëri, është më kardinali më problematiku, një ndër shkaqet më kryesore që ka sjellë dhe po thellon hendekun midis të pasurve dhe të varfërve. Ndonëse dijenia e pushtetit mbi këtë çështje kardinale është evidente, rruga për të “shëruar” këtë sëmundje bëhet jo me medikamentin e përshtatshëm kurues, por me ilaçe “të skaduara”, duke kryer kështu “premtimin” e radhës.

Ç’është e vërteta, Facebook-u gjithmonë më është dukur punë kalamajsh. Domethënë, ai është shumë i përshtatshëm për të flirtuar, për të gjetur ndonjë mik të hershëm që ke vite pa e takuar, për të bërë thashetheme, e sidomos për të luajtur “FarmVille”. Por nuk më jep përshtypjen se mund të përdoret dhe për punë zyrtare, e për deklarata të rëndësisë së veçantë të njerëzve më me peshë të shtetit. Në Shqipëri kjo ndodh rëndom, Facebook-u përdoret nga të gjithë zyrtarët e lartë për të thënë gjëra, që në fakt duhen arkivuar me numër protokolli.

Ngjarjet në terren dhe të dhënat e debatit rreth kishës ortodokse të Shën Thanasit në Dhërmi çojnë në konkluzionin se përbëjnë një paralele me kahje të kundërt me ngjarjet e shekujve të largët ‘16-18. E para kishte karakter të dukshëm fetar dhe synonte proselitizimin katolik të elementit ortodoks. E dyta përdor argumentin nacional për të fshehur atë fetar kaktolik. Të dyja vendosin përballë ortodoksinë. Në këtë këndvështrim, Dhërmiu nuk është thjesht vendi ku një memorial pa krena po përdoret si enë komunikuese midis paraleleve, por një segment gjeopolitik që po krijon pllaka sizmike.

Humbjet e energjisë janë një fenomen i pashmangshëm i prodhimit transmetimit dhe shpërndarjes së energjisë. Shkurtimisht: kemi humbje në prodhim nga harxhimet për fushen manjetike në gjeneratorët e prodhimit dhe nga rryma elektrike që qarkullon aty; humbjet reaktive dhe humbjet nëpër transformatorët e fuqishëm ngritës nëpë central. Pastaj kemi humbjet në transmetimin e energjisë, të cilat gjithashtu janë aktive nga kalimi i rrymës nëpër përcjellësa dhe reaktive nga pozicioni i përcjellësve të linjave të Tensionit të Lartë.

Është e frikshme të shohësh se sa shpejt dhe tërësisht hidhen poshtë vlerat evropiane nën presionin e krizës së refugjatëve në BE. Ballafaqimi me rritjen e fluksit të refugjatëve, azilkërkuesve dhe emigrantëve nga vendet fqinjë të Evropës do të kthehet në një sprovë vendimtare për BE-në, nëse nuk ndodh diçka së shpejti.