Opinion

Shkonim sa para–prapa gjatë gjithë darkës. Po, një i njohuri im e pranoi, planet ekonomike të Jeremy Corbyn – rishtetëzimi i industrisë, vendosja e një “page maksimale” – ishin fantastike. Po, është e vërtetë, simpatitë e Corbyn për njerëzit, të cilët ai i ka përmendur si “miqtë tanë te Hezbollahu”, zor se mund të jenë të shëndosha apo racionale. Dhe, sigurisht, udhëheqësi i ri i Partisë Laburiste mund të mos zgjidhet kurrë kryeministër. Por më pas ai psherëtiu: “Të paktën do të zbavitemi sërish”.

Gjatë vitit 2015 u botuan dy biografi të Ahmet Zogut. Duket se kjo figurë politike vazhdon të tërheqë vëmendjen e shqiptarëve, madje më shumë se më parë. Njëra biografi u shkrua nga gazetari Blendi Fevziu dhe tjetra nga historiani Kristo Frashëri.

Politika është dakord: duhet ndërhyrje ligjore dhe kushtetuese për të spastruar politikën dhe vendimmarrjen e niveleve të larta dhe të mesme nga personat e dënuar për krime apo të inkriminuar. Presioni ndërkombëtar dhe një sërë skandalesh publike nga deputetë të Kuvendit sollën ndryshimin radikal të axhendës politike, - dekriminalizimin.

Shteti dhe regjimi politik janë dy gjëra të ndryshme, dy gjysma që përbëjnë një vend me një emër të caktuar, dy gjysma që plotësojnë njëra tjetrën dhe që i kanë të ndara veprimet. Regjimi politik në një vend mund të jetë parlamentar, presidencial, mbretëri, popull-mbret (“republikë”), “demokraci”, “diktaturë”, fetar ose jo fetar, etj. Regjimi politik përfaqson “sovranin” i cili ripohon duke i ligjëruar detyrat natyrale të një shteti dhe më pas nuk i ndërhyn shtetit (qeverisë) në zbatimin e tyre; dhe anasjelltas, shteti nuk ndërhyn në formën apo punën e regjimit politik.

Jakobinët, për ata që nuk e dinë, është një lëvizje e thellë politike që jehon prej tre shekujsh nëpër botë. Kur thua sot jakobinizëm, nënkupton një zgjidhje radikale dhe të pamëshirshme të problemeve që ngërthejnë një shoqëri.

Partnerët tanë më të rëndësishëm ndërkombëtarë, si kurrë më parë duan të na japin të kuptojmë se ata janë bërë garantë të dyfishtë që institucionet e pavarura nuk do të pësojnë sulme politike nëse bëjnë detyrën e tyre, dhe që institucionet e pavarura nuk do të bëjnë goditje me tendenca politike.

Një fushatë e qeverisë Rama, direkt dhe indirekt, që kërkon largimin e OSBE-së nga Shqipëria, të sjell ndërmend një peticion të hekurudhës së Durrësit, në kohën kur Berisha ishte president, që kërkonte mbylljen e BBC në shqip se transmetonte lajme kundër pushtetit.

Fillimisht këtë shkrim doja ta nisja si një vëzhgim. Por ndërrova mendje në çastin e fundit. E ç’të vëzhgosh më parë në Shqipëri. Të gjitha duket se po venë keq e më keq. Këtë herë e kam me sistemin shëndetësor. Dhe problemi më shqetësues sot në Shqipëri është sistemi parësor i shëndetit. Them sistemi parësor se po arrite që të shkosh deri në spital, aty edhe ta bëjnë dermanin. Por që të shkosh deri në spital ka dy mundësi: ose të jesh me një urgjencë, që do të thotë gati për vdekje, ose përndryshe duhet t’i nënshtrohesh një kalvari të gjatë që kërkon stërmundim e nerva derri.

Nuk ka asnjë parlament në botë sot që të ketë çështje themelore të diskutimeve të tij largimin e anëtarëve që vijnë nga bota e krimit. Aq e rëndë është gjendja, sa çdo deklaratë e ambasadës amerikane, misionit të BE-së dhe çdo zyrtari të huaj ka në qendër vetëm pastrimin e Parlamentit nga këta njerëz. Në fakt, akuzat e opozitës se kryetari i PS, Edi Rama mblodhi gangsterë e kriminelë dhe i përfshiu në “skuadrën e rilindjes”, disa duke i promovuar në konferenca shtypi, disa duke i mbrojtur publikisht, po provohen të vërteta.

Ironia këtë fundjavë arriti kulmin kur kryeministri shqiptar Edi Rama, hapi një ekspozitë pikture në Munih të Gjermanisë, në një kohë kur azilantët shqiptarë në këtë vend janë 8-fishuar krahasuar me vitin e kaluar.

Kryeministri shqiptar masturboi me të ashtuquajturat piktura të veta, piktura që i bën gjatë takimeve jo vetëm private, por edhe zyrtare, teksa të tjerët flasin dhe ky i fundit zhgarravit dhe ndërkohë as nuk i shkoi në mendje të vizitonte një kamp azilantësh në Gjermani, kampe më së shumti të mbushur me bashkëkombës të tij.