Opinion

Isa Mustafa dhe Hashim Thaçi, (shteti), po kontrollojnë popullin përmes bukës së gojës. 

Si ashtu, do të pyesnit ju, të nderuar lexues?

Premtimi ekonomik më bosh i një lideri opozitar në Shqipëri është padyshim ai që bëri Fatos Nano në shtator 1997, sipas të cilit, shqiptarëve do t’u ktheheshin 100% të parave që kishin depozituar në skemat piramidale.

Në intervistën më të fundit të Ramës, apo në bashkëbisedimin maratonë të paradoditshëm me Fevziun, u fol për shumëçka, duke kënaqur shumëkënd dhe duke siguruar njëkohësisht informacion dhe argëtim. Mirëpo, ajo që bie në sy, është energjia e skajshme që Kryeministri konsumon, në “mbrojtje” të qeverisë së vet, kavërdisur kjo, me shumë e shumë batuta të këndshme, ndërkohë që ministrat dhe krejt operatorët e pushtetit qeveritar qëndrojnë prej shumë kohe në hije.

Duke përdorur një shprehje matematike, mund të themi se korrupsioni dhe morali kanë korrelacion negativ: kur ulet njëri, ngrihet tjetri; kur ulet morali, korrupsioni ngrihet. Në Universitetin “Luigj Gurakuqi” të Shkodrës, një pedagog i Fakultetit Juridik, për të kaluar një student në dy provime, kërkoi dhe mori prej tij 500 euro. Një turp i shumëfishtë, së pari, sepse pedagogu ishte jurist dhe, së dyti, se ishte arsimtar.

Në kushte të tjera të pandryshuara, rritja dramatike e kontrolleve tatimore gjatë shtatorit, duhet të sillte uljen e evazionit fiskal. Thënë ndryshe, duhet të rriste ndjeshëm të ardhurat buxhetore  të muajit shtator, krahasuar me shtatorin e vjetshëm. Por në fakt, rritja ishte vetëm 1% në krahasim me shtatorin e vjetshëm.

Një kërkesë e Edi Ramës (nëpërmjet Koço Kokëdhimës) për të shtyrë kongresin e Partisë Socialiste, nga janari në prill 2016, dhe debati i fortë që ajo provokoi, nxori në pah distancën e madhe mes kryetarit- kryeministër dhe grupit (me në krye Gramoz Ruçin) të ashtuquajtur vendimmarrës në parti.

Në samitin e BE-së javën e kaluar kryetarët e shteteve dhe të qeverive bënin ende sikur kishte një politikë të përbashkët për refugjatët dhe iniciativa për zgjidhje. Tani, as një javë më vonë, faktet në rrugën e Ballkanit flasin një gjuhë tjetër. Nuk ndjehet më asgjë nga solidariteti evropian dhe ndarja e barrës. Çdo shtet mbron vetëm vetën.

Është bërë një traditë që muajt e parë të rotacionit politik, opozita sillet si qeveria dhe anasjelltas. Pjesa më e dukshme është Kuvendi dhe daljet publike, sidomos daljet në konferenca shtypi.

Disa studiues shqiptarë por edhe të huaj janë të mendimit se terreni ka pasur një rol vendimtar në formimin psikologjik të shqiptarëve, si për mirë, ashtu dhe për keq.

Skandali që po shoqëron kualifikimin e Kombëtares së Futbollit në Evropianin 2016 dhe që ka në qender rinovimin e kontratës së Trainerit De Biazi me FSHF është një tjetër tregues se ky kualifikim është një fitore artificiale për futbollin në Shqipëri.

E kam thënë publikisht se suksesi i kombëtares është një importim i qartë dhe i padiskutueshëm. Ajo nuk është e nuk mund të jetë tregues i zhvillimit real të futbollit në Shqipëri, i cili lëngon në një sëmundje  me simptoma shkatërrimtare për të ardhmen e tij.