Kulturë

Black Sabbath,  grupi legjendar që "zbuloi" muzikën Havy Metal dha koncertin e tyre të fundit. Shafqja, e cili zgjati dy orë u ndoq nga rreth 16 mijë persona , në  NEC Arena në Birmingham të Anglisë qëndrore. Grupi këndoi  gjithsej 15 këngë dhe e mbylli koncertin me suksesin tyre të parë të vitit 1970, këngën Paranoid. 68 vjeçari Ozzy Osbourn falenderoi fansat për mbështetjen që i dhanë grupit për më shumë se pesë dekada.

Ka ndërruar jetë në moshën 86 vjeçare Dritëro Agolli. Shkrimtar i njohur i jetës letrare shqiptare, Agolli e nisi karrierën si gazetar. Lëvroi prozën dhe poezinë, nga të cilat disa njohën edhe famë në Shqipëri. Agolli kishte edhe angazhim politik. Ai ka qenë ndër njerëzit e besuar të regjimit të Enver Hoxhës në detyrën e Kryetarit të Lidhjes së Shkrimtarëve. Me funksione edhe në parti, Agolli kërkoi reformimin e PPSh-së në kongresin e vitit 1991. Ishte prezent me krijime edhe gjatë tranzicionit, por edhe me kontribute në publicistikë. 

Shpeshherë na takon të gjithëve ne, përfshi edhe veten, që sa herë të mendojmë a trajtojmë dukurinë e izolimit, vënien nën censurë, kontroll apo edhe një shok psikologjik të kulturës dhe protagonistëve të saj, ta shohim a gjykojmë një fenomen të tillë në raport me të shkuarën.

Është shkruar edhe më parë dhe gjerësisht madje, për mbijetesën e zyrtarëve të regjimeve totalitare në regjimet e reja demokratike në disa vende. Greqia dhe Italia janë dy shembujt më të trajtuar në këtë drejtim, ku menjëherë pas Luftës së Dytë Botërore, konsideratat ideologjike morën përparësi duke lejuar që njerëz të lidhur me regjimet fashiste, madje ekzekutorë të devotshëm, rifituan pozitat vendimmarrëse edhe pas Luftës në regjimet demokratike.

Arbëreshët, shkrimi i shqipes. Dy elementë që preken në intervistën e Bardhyl Demirajt për "Gazeta Shqiptare". Drejtuesi i katedrës së albanologjisë në Munih, nuk mjaftohet vetëm me shpjegimin e përgjithshëm të librit të tij, por na sjell një varg shpjegimesh lidhur me Buzukun, Formulën e Mallkimit, kuptohet shumë e shumë individë të shquar arbëreshë, por edhe shpjegime të thukëta për probleme albanologjike që lidhen me arealin arbëresh e shumë e shumë të tjera. 

Një ekspozitë në New York nga një grup i quajtur "Unë jam mbrojtësi yt" ka kujtuar figura të botës myslimane që dhanë ndihmesë pë hebrejtë që i ikinin persekutimit nazist. Mes tyre figuron edhe Zogu me Rifa Hoxhën si dhe familja Pilkus. 

http://time.com/4651298/holocaust-memorial-day-muslims-jews/?xid=time_so...

Ndikimi i Paul Cezanne, pak edhe George Braque, herë pas here edhe  të Henri Matisse-s, ndriçuan në formimin e piktorit nga Shqipëria Alush Shima, i cili ditë më parë hapi ekspozitën personale në Galerinë Kombëtare të Kosovës. Tek Cezanne, piktori Shima huazon formën, ngjyrën, herë pas herë dritën, poashtu edhe kompozicionin, qëndrueshmërinë e formës, ndërsa perspektivën e nxjerrë nga rregulli i imponuar.

Sa kohë keni që nuk shkruani me dorë? Pa parë radhët e një fletoreje që mbushen me bojën blu që lëshon stilolapsi? Shumëkush do të përgjigjej, që në kohën e Fakultetit. Kompjuterët i hapën rrugën një zhvillimi, por me koston se likujdimit të disa “zakoneve” që janë të vyera. Një nga këta është edhe shkrimi i dorës, i cili në ndryshim nga prodhimi unik I tastierës, ofron identifikim të dyfishtë: mënyra e të shprehurit në kombinim me kaligrafinë.

Në vitin 1974 hoqa dorë nga ëndrra për t’u bërë piktor dhe arkitekt dhe vendosa të bëhem shkrimtar. Vizatoja qëkurse kisha mësuar të lexoja dhe të shkruaja. Familja më nxiste: në shtëpi donin që të ndiqja karrierën e Le Corbusier, arkitekt dhe piktor. Po pse atëherë, ndërkohë që studioja në univeristet dhe pasi I isha dedikuar për 15 vite pikturës, vendosa të bëhem shkrimtar?

Që qeveria dhe ministrat i janë përshtatur shijeve estetike të kryeministrit kjo nuk është asgjë e re, madje vizionin e Rilindjes Urbane kryeministri e ka shtrirë edhe në bashki të tjera të vendit, sipas modelit që zoti Rama pëlqen ta quajë “Shqipëria e Gjeneratës Tjetër”. Në funksion të këtij qëllimi ishte dhe hapja e ekspozitës në Galerinë Kombëtare të Arteve me kryevepra të artit italian të viteve 1900. Deri këtu nuk ka asgjë të pazakontë në rendin e fushatave të tilla kulturore që synojnë qasjen e publikut dhe për më tepër të rinjve me artin modern të  një vendi si Italisa fqinje.