referendumi

Çfarë duhet të bëjë Europa me Turqinë e personalizuar të presidentit Erdogan? Përgjigja është e vështirë, pasi qoftë edhe me marrëveshjen për refugjatët presidenti turk e mban të lidhur veprimin e kontinentit të vjetër, apo më mirë të plakur. Por mediat gjermane, të konvertuara së fundmi në zëdhënëset më të zjarrta të europeizmit ashtu siç është formësuar ai në BE, po sugjerojnë politika të rrepta ndaj Ankarasë.

“Turqia në udhëkryq”, ky është titulli i një shkrimi në faqen kryesore të agjencisë “Deutsche Welle”, seksioni shqip.

Fitorja e brishtë e presidentit turk Erdoan në referendumin e së dielës ka ngjallur reagimin e Bashkimin Evropian  që menjëherë i bëri thirrje Turqisë të kërkojë një "konsensus kombëtar". Presidenti turk i është referuar mundësisë për të organizuar një referendum të ri, këtë herë për rikthimin  e dënimit me vdekje, një nismë që nënkupton fundin e procesit të anëtarësimit të Turqisë në Bashkimin Evropian.

Tensionohen edhe më shumë marrëdhëniet mes Turqisë dhe Gjermanisë, pas deklaratave të presidentit turk Rexhep Tajip Erdogan që i karakterizoi si "naziste" vendimet e autoriteteve gjermane për të ndaluar tubimet politike të politikanëve turq në qytetet gjermane në mbështetje të referendumit të prillit.

"Nuk ka ndryshim (në sjelljen e gjermanëve) nga periudha naziste," tha Erdogan, duke iu referuar taktikave të zyrtarëve gjermanë, duke i hedhur më shumë "benzinë ​​zjarrit" në marrëdhëniet tashmë të tensionuara mes dy vendeve.

Me rastin e 25 vjetorit të mbajtjes së referendumit ku  më 1 e 2 mars 1992,nga ne banorët e Komunave  të Medvegjës, Bujanocit dhe Preshevës për Autonomi Territoriale-Politike dhe me të drejtë bashkangjitje me Shqipërin  amë. Këto tri Komuna janë  territor i banuar me popullatë shumicë shqiptare i shkëputur padrejtësisht nga trungu i Kosovës historike, u nda dhe u aneksua nga  Serbia.

I përket brezit të ri të politikanëve dhe ndoshta një shkolle të re që i jep më shumë rëndësi shfaqjes sesa përmbajtjes. Kjo bëri që t’u premtojë me shumë lehtësi grekëve, rikthimin e dinjitetit të nëpërkëmbur  dhe çlirimin nga “diktatura” e kreditorëve.

Matteo Renzi ka njoftuar dorëheqjen nga detyra e kryeministrit të Italisë. Siç kishte bërë të ditur për mediat, ai doli në një konferencë për shtyp dhe në dritën e rezultatit të referendumit për reformën kushtetuese, deklaroi largimin.

“Populli italian ka folur në mënyrë të qartë”, tha Renzi duke shtuar se reforma synonte ndryshimin e elitave në një vend ku siç u shpreh ai “politikanët janë përherë të njëjtët njerëz”.

“Nuk ia dolëm kështu që karrigia që bie është ajo e imja. Përvoja ime me qeverisjen përfundon këtu”, tha Renzi ndër të tjera.

Votuesit italianë duket se i kanë thënë “jo” ndryshimeve kushtetuese të propozuara nga e majta në fuqi. Të dhënat e deritanishme flasin për një kundërshtim të qartë të reformës së propozuar, duke paralajmëruar largimin e Matteo Renzit nga detyra e kryeminstrit. Rezultati merr më shumë vlerë nisur nga pjesëmarrja jo e vogël, 68%, çka do të thotë se nevoja për të thënë një fjalë në vendime kaq të rëndësishme po sfidon indiferencën e deritanishme ndaj politikës.

Kundër reformave të propozuara nga qeveria italiane në referendumit kushtetues të 4 dhjetorit ka dalë revista The Economist.
Sipas saj Italia, ka vërtet nevojë për reforma, por jo për ato të propozuara nga qeveria Renzi. The Economist shkruan se një dorëheqjen e mundshme e kryeministrit të qendrës së majtë të Italisë nuk do të ishte një tragjedi, nga momenti që sipas saj mund të formohet një qeveri teknokrate, ashtu si shumë herë në të kaluarën.

“Ne do të votojmë në vitin 2019 që ta bëjmë Kaliforninë të pavarur dhe duam të bëjmë gati çdo gjë që pas rezultateve të votimit të nisim kërkesat për njohje ndërkombëtare për Kaliforninë si një vend i pavarur”.

Ndërkohë që Spanja ka intensfikuar pretendimet e veta për sonvranitetin mbi Gjiblartarin pas Brexi, një rajon i rëndësishëm i saj, Katalonja, kërkon shkëputjen. Parlamenti i këtij rajoni ka mbështetur me 72 vota pro dhe 11 abstenime kërkesën për zhvillimin e referendumit për pavarësinë. Vendimi bie ndesh me të gjitha aktet politike të Madridit zyrtar. Paralel me ambicien për referendum, katalonjasit po krijojnë edhe struktura shtetëore që do të marrin në dorë administrimin në rast shkëptujeje. Kështu është ngritur një autoritet për taksat ndërkohë që presidenti i rajonit.