Shpipëri Hesapi

Këtë titull ka zgjedhur z. Rama, kryeministër i vendit, për ta shpërndarë nga një intervistë e tij në televizion së fundmi. 
Z. Rama.po bën reporterin e shqiptarëve jashtë vendit duke na thënë se tashmë me emrin Shqipëri mund të krenohesh. 
Ta lëmë mënjanë faktin e sëmundjes terminale të këtij njeriu që konsiston në të jetuarit me atë që thonë të tjerqt e të pyesim edhe veten: pse duhet të jem krenar për Shqipërinë e sotme? Por edhe atë të djeshme? 
Secili ka përgjigjet e veta por të përgjithësosh një ndjesi dhe perceptim sepse kështu të konvenon është hipokrizi. 

Një kallëzim I Fredi Belerit duket se ka çuar në pranga Jorgo Goron, kryebashkiakun në detyrë të Himarës. Agjentë të SPAK kanë arrestuar Goron dhe 4 persona nën akuzën e falsifikimit të dokumenteve.

Goro mbeti në detyrë pas arrestimit të fituesit të zgjedhjeve në Himarë, Belerit, që u akuzua për blerje votash. Aktualisht në çështjen e Himarës, z. Rama që është ngatërrestari I të gjithë kësaj që po ndodh, është parashutuar si Prefekt Vangjel Tavo, dropullit por që në esencë është një socialist i devotshëm për detyra si këto.

kreu i Lëvizjes Popullore Serbe Miroslav Aleksiç, ka deklaruar se pushteti aktual në Serbi po shet interesat kombëtare në këmbim të mbështetjes politike nga jashtë. Ai ka akuzuar direkt presidentin Vuçiç se po bën pazar dhe ka korruptuar zyrtarë ndërkombëtarë për të mbyllur problemet e veta.

Dikush do marrë Shtabin e Përgjitshëm, do të japë dikujt tjetër arin dhe bakrin, të tjerë litiumin, të tjerë tokat pjelllore në Vojvodinë dhe ai do t’ia japë Kosovën dikujt tjetër

Vendimi i gjykatës së shkallës së parë kundër krimit dhe korrupsionit për dënimin e Fredi Belerit për korrupsion zgjedhor, apo shitblerje votash, krijon një paradoks juridik që duhet sqaruar. Aktualisht Fredi Beleri është një person i dënuar në cilësinë e kryetarit të zgjedhur të Bashkisë së Himarës, për shitblerje votash, mandatin e të cilit nuk mundi ta merrte për shkak të ndalimit.

Pak pas miratimit në Parlament të marrëveshjes për pranimin e imigrantëve nga Itali, kryeministri Edi Rama ka dal me një koment në tuitter, përmes të cilit ka afishuar fletën e lavdërimit për veten:

Tashmë qeveria shqiptare duket se ka mbyllur marrëveshjen me qeverinë turke: Komuniteti Mysliman i Shqipërisë do të kalojë në varësi të Turqisë. Vizita demonstrative e ministrit të Jashtëm turk, Hakan Fidan pak javë më parë dhe vizita e z. Rama në Turqi u pasuan nga një incident në një xhami në Tiranë, ndërkohë që në mediat pranë qeverisë kanë nisur të dalin lajme për infiltrim në xhamitë e Shqipërisë nga Rusia.

Në Tiranë vjen Anthony Blinken. Do takojë shtetasin Barjam Begaj që punon si president i Republikës, pastaj Edi Ramën, që është edhe president edhe kryeministër.

Zoti Blinken është një diplomat, sekretar Shteti që do të qëndrojë në Tiranë pak orë në atë që është një vizitë kortezie dhe jo pune. Nuk njoftohet deri më tani asgjë që të mund ta bëjë Tiranën një destinacion të posaçëm dhe as që pas vizitës të ketë ndonjë gjë historike. Edhe pse vizita ka rëndësinë e vet.

Të vësh në pikëpyetje zbatimin e vendimit të Gjykatës Kushtetuese është e paimagjinueshme në një shtet ligjor. Vendimet e Kushtetueses janë të formës së prerë dhe janë përfundimtare. Do të thotë që ato janë të zbatueshme. Nuk ka ekuivok në vendimet e Gjykatës Kushtetuese. Për sa kohë që janë përcaktuar si të tilla, kanë forcën e ligjit dhe nuk mund të diskutohen, vetë Kushtetuta nuk i ka dhënë gjykatës mekanizma kontrolli të zbatimit të vendimeve sepse në një shtet ligjor është postulat që vendimet e GJK janë të zbatueshme. Nuk do të komentoj më

Tri ditë më parë në Tiranë ishte për një vizitë zyrtare ministri i Jashtëm turk, Hakan Fidan. Një figurë komplekse politike dhe përfaqësuese e Turqisë, i ardhur nga rrethi i afërt i presidentit Recep Tayyip Erdogan. Vizita ishte në kuadër të një turi rajonal, nga i cili ende nuk është kuptuar ndonjë gjë e madhe, pasi në Rumani dhe Bullgari, Fidan foli për gjëra të tjera nga ato që diskutoi dhe deklaroi në Shqipëri.

Sot ka ditëlindjen Ismail Kadare, shkrimtari kryesor shqiptar i shekullit të 20-të dhe padiskutim më i famshmi. Siç e do zakoni i këtyre anëve, tamburet e atyre që mendojnë se kanë zënë vend në kritikën shqipe, apo që si intelektualë kanë detyrimin të thonë ndonjë fjalë, kanë rënë njësoj si ato të qeverisë: mburrje, lëvdata dhe padiskutim titulli gjeni, që sa vjen e tingëllon si epitet në këtë vendin tonë, mbushur me të tillë. Aq sa figura publike po tejkalon rëndësinë e veprës që tashmë pak njihet.