Shpipëri Hesapi

Padija e skëterrshme dhe shkujdesja brutale në trajtimin e një çështjeje me kaq vlerë, ma përforcojnë bindjen se kësaj ideje i ka ardhur koha të vihet në jetë dhe se nevoja e këtij hapi është jo vetëm në harmoni të plotë me interesin tonë kombëtar, po edhe në shërbim të domosdoshmërisë së investimit tonë të vazhdueshëm për ruajtjen e për pasurimin e thesarit të paçmueshëm të tolerancës e të harmonisë fetare, ku bektashizmi ka meritën dhe rolin e vet të pazëvendësueshëm krahas tre besimeve të tjera

Nëse do të kërkohet në media në këto vite nuk do të gjendet asnjë ankesë e Kryegjyshatës Botërore Bektashiane ndaj qeverive shqiptare. Titullari i saj është kudo i ftuar dhe begenisur.

Sot megjithatë, Kryegjyshata ka dalë me një njoftim përmes të cilit “mirëpret idenë e sovranitetit të urdhërit” sepse ky sovranitet do ndihmojë në çuarjen përpara të misionit.

Shtet sovran për bektashinjtë, por z. Rama, nuk ka këllqe as të hapë Xhaminë e Namazgjasë në Tiranë. Arsyeja ende mbetet e paqartë. 

Në censin e vitit 2011 bektashinjtë e Shqipërisë rezultuan 58 mijë. Në Censin e vitit 2023 ata arritën në 115 mijë, një dyfishim.

Me këtë fryrje demografike, duket se kryeministri Edi Rama, ka menduar të lëshojë pordhën e radhës mediatike: Bektashinjtë do të kenë shtet të tyrin si Vatikani.

Kjo që po konsumohet në Parlament – me vetëdije të plotë – me Olta Xhaçkën, deputete dhe ish-ministre, ardhur nga shoqëria civile dhe shkolluar në Perëndim, shtron nevojën e një diskutimi të pastër për rolin e femrave në jetën publike dhe në politikë në veçanti. Përfshirja e femrave në mënyrë të barabartë në jetën publike nuk ka ndonjë gjë inovatore në Shqipëri. Për emancipimin e femrës flitej gjerësisht edhe në regjimin e Enver Hoxhës dhe në të vërtetë dalja e femrës nga shtëpia në konvikt është revolucioni i parë real.

Faqja syri.net shkruante se Edi Rama bëri atë që nuk e bëri as Enveri. Në një monument në një fshat arbëreshësh në Itali është kompozuar një hibrid mes pamjes së Edi Ramës dhe Skënderbeut. Aty ka qenë për përurimin dhija e parlamentit, Elisa Spiropali.

Mundet. Zoti Rama është një hermafrodit politik, as majtas as djathtas, as andej e as këtej, as artist, as shtetar, as europian e as pasha. Ai madje nuk e di as vetë nga i leverdis të jetë, venecian, raguzian, shkodran, mirditor, vlonjat, tropojan apo beratas. Shqiptar apo vllah, katolik apo ortodoks.

Një shqiptar u vra në Blegjikë për idealin kombëtar tonin të një vendi parkimi. Fqinjët thanë se ai kishte kohë që debatonte me atë që e vrau me të cilin ishin fqinj.

Para dy ditësh një shtetas vrau një tjetër se i ngacmoi të fejuarën. Viktima ishte person problematik, kështu që sherri ka nisur të mahiset më herët.

Dje u publikua video e dy femrave që hyjnë në lokal e qëllojnë me shishe në kokë një tjetër për një aferë “sentimentale”.

Në Kosovë ka nisur të zërë rrënjë sëmundja e vjetër e shqiptarëve të Shqipërisë se asgjë që ndodh kur vetë nuk je protagonist nuk është e mirë. Për ta ilustruar: kur në Shqipëri erdhi Xhorxh Bush, opozita e Edi Ramës nuk kishte se çfarë të thoshte, sidomos sepse vizita erdhi pas Gërdecit, por edhe sepse z. Rama kishte marrë ndryshimet kushtetuese. Por për ta prishur karadyzenin e Nuri Beut, u sajua historia e vjedhjes së orës në Fushë-Krujë, të cilën e përgënjeshtroi vetë ish-presidenti amerikan.

Disa ditë më parë në SHBA u mbajt konventa e Partisë Demokratike, e cila zyrtarizoi votën për kandidatin për president të SHBA në zgjedhjet e nëntorit. Ngjarja politike u përcoll me pompë të madhe në mediat amerikane dhe për nga organizimi i ngjante një ceremonie me sens triumfalizmi dhe madhështie që nuk para lidhet shumë me kohën.

Në katakombet online të psikiatrisë kombëtariste është zhvilluar një betejë frontale ndaj gazetarit sportive, Ervin Baku, i cili në një intervistë për EuroNews, është paraqitur në ekran me një bluzë të ekipit kombëtar serb të volejbollit. Kaq ka mjaftuar që sipas Bakut të nisë një “kryqëzatë e pafre dhe e pa arsye”, që përmban “një ndëshkim masiv që e ka tejkaluar të drejtën tuaj”.