Shkenca

Nëse kërkon në inernetin shqip me fjalën SPAK, me gjasë do të dalin para një arsenal postimesh kundër prokurorisë së posaçme që është tashmë nën një sulm politik e mediatik të koordinuar.

Akuzat nisin nga ajo për organizatë kriminale të cilën e artikulon Sali Berisha e deri te hetimet me dy standarde në procedimin e njerëzve me pushtet. Sigurisht që në punën e një organi të tillë ka shumë probleme, madje ndoshta edhe faje.

Një grup shkencëtarësh nga universiteti i Wuhanit dhe Bristol kanë arritur të rindërtojnë atë që njihet në paleontolgji si Carnian Pluvial Episode.

Ngjarja që përcaktoi zhdukjen e katërt masive datohet diku te 233 milionë vjet më parë dhe u vu në lëvizje nga një shkëndijë kolosale vullkanike që mendohet se kishte epiqendër Provincën e Wrangellias, sot rajoni mes Alaskës dhe British Columbia.

Arkeologët egjiptianë kanë zbuluar një shpatë të lashtë që i përkiste ushtrisë së Ramesses II, faraonit që studiuesit besojnë se ka referencë në Librin e Eksodit.

Në vendin, i cili quhet Tell Al-Abqain, arkeologët gjetën "një seri njësish arkitekturore me tulla, duke përfshirë kazermat ushtarake për ushtarët dhe dhomat e magazinimit për armë, ushqime dhe furnizime nga epoka e Mbretërisë së Re".

Një nga gjetjet ishte një shpatë bronzi me simbolin hieroglif të Ramessesit. Koha nuk e ka fshirë simbolin e sundimtarit egjiptian.

Rapa Nui, i njohur ndryshe si Ishulli i Pashkëve, i ka bërë shpesh kureshtarë studiuesit për shpopullimin e beftë pak para mbërritjes së europianëve në vitin 1722. Ishulli është në listën e Trashëgimisë Botërore të UNESCO-s dhe është një nga zonat më të izoluara në juglindje të Oqeanit Paqësor.

Në të gjenden edhe sot rreth 1000 statuja monumentale, të cilat flasin për një popullsi të vendosur aty të paktën që nga viti 1200. Por sipas një studimi të ri, i ashtuquajturi kolaps dramatik i popullsisë në Ishullin e Pashkëve është i gjithi një mit.

Uji i shiut mund të ketë ndihmuar strukturat e hershme të ARN-së të zhvillohen në protoqeliza duke formuar barriera mbrojtëse rreth tyre, për t’i hapur më pas rrugën evoluimit të tyre në forma komplekse të jetës.

Një studim i kryer nga Shkolla Pritzker e Inxhinierisë Molekulare e Universitetit të Çikagos (UChicago PME), Departamenti i Inxhinierisë Kimike të Universitetit të Hjustonit dhe Departamenti i Kimisë së UChicagos ka arritur në këtë përfundim.

Çfarë do të ndodhte nëse do ta thanim detin Mesdhe, duke e kthyer atë në një liqen të kripur gjigant? A do të mbijetonin gjallesat që jetojnë në të dhe nëse po, sa kohë do t’i duhej për t’u rikuperuar?

Këto mund të duken si pyetje të forta teorike, por jo për Herman Sörgel, arkitekt bavarez që i kushtoi shumë nga jeta e tij pikërisht këtij projekti: ndërtimit të një dige gjigante përgjatë ngushticës së Gjibraltarit, lënies së Mesdheut të thahet dhe kolonizimit të tokës së rikuperuar nga deti.

NASA deklaron se ka vëzhguar një objekt të rrallë që lëviz nëpër galaktikën tonë i cili sipas vlerësimeve të tanishme mendohet se është një xhuxh i kaftë. Objekte të tilla janë njësi që qëndrojnë mes yjeve dhe planeteve për nga përmasat dhe masa. 

Objekti u zbulua fillimisht nga qytetarë që asistojnë NASA-n të vëzhgojë hapësirën dhe mandej u konfirmua nga shkencëtarët e saj. 

Mijëra vjet më parë, gjatë një periudhe të historisë egjiptiane të njohur si Mbretëria e Vjetër (rreth 2649–2130 pes), ishin të rrallë njerëzit të mund të lexonin dhe të shkruanin. Nga një popullsi e vlerësuar prej 1 milion deri në 1.5 milion, vetëm rreth 1% ishin të shkolluar dhe të aftë të shkruanin në hieroglife.

Insituti spanjoll i Shkencave Detare në Barcelona ka njoftuar se viti 2024 ka regjistruar temperaturën më të lartë mesatare të Mesdheut verifikuar ndonjëherë.

Temperatura maksimale rekord u thye dje(15 gusht) në Detin Mesdhe me një mesatare ditore prej 28.9 gradës Celcius. Rekordi i mëparshëm ndodhi më 24 korrik 2023 me një vlerë mesatare prej 28.71 gradë Celcius

Një gur altari që ndodhet në zemër të Stonehenge në Anglinë Jugore është dërguar aty nga zonat e largëta të Skocisë, një zbulim befasues që sugjeron se është shumë më i vjetër se çdo shkëmb tjetër në kompleksin prehistorik.