Arkiv-Opinion

Gjermanët nuk po kuptojnë se çfarë po ndodh. Ata po paguajnë për të nxjerrë nga bataku financiar vendet jugore të eurozonës. Mllefi i akumuluar mund të shfrehet me largimin gjermanëve si të parët nga eurozona.

Manfred Neumann, ish-profesor ekonomie në Universitetin e Bonn-it sjell me kujdes një mendim heretik.´“Më në fund duhet të nisim të mendojmë se ne nuk bëjmë pjesë këtu“, thotë ai, duke iu referuar vendit të 17 të eurozonës.

Është bërë një zhurmë e madhe këto ditë lidhur me një Komision Ndërakademik (një joint venture i Akademisë së Kosovës me Akademinë e Shqipërisë), që është ngritur me synimin për të bërë ca ndryshime të nevojshme në drejtshkrimin e gjuhës shqipe. Në këtë komision bëjnë pjesë Jani Thomai, Besim Bokshi, Rexhep Ismajli, Ethem Likaj, Kolec Topalli, Gjovalin Shkurtaj, Shezai Rrokaj, Shefkie Islamaj, Isa Bajçinca, Bardh Rugova, Rrahman Paçarrizi, Mehmet Çeliku, Imri Badallaj, Enver Hysa, Seit Mancaku, Tomorr Osmani, Abdullah Zymberi, etj.

Do të  ishte aventurizëm dhe papërgjegjësi politike të  deklarosh sot se vendi nuk po përballon një  krizë  ekonomike, vetëm për arsye se ka një  rritje minimale të  GDP (në se i besojmë INSTAT-it), pra ende nuk mund të  quhet në  recesion. Rënia (zvogëlimi ) i vazhdueshëm i ritmeve të  rritjes ekonomike tregon qartë,  për ata që  duan Shqipërinë  më  shumë  se pushteti i denatyruar (për të  vjedhur),  do të thotë se jemi në  vështirësi.

Në një shkrim të mëparshëm në respublica.al (http://respublica.al/opinion/2012/6/28/berisha-apo-rama-kryeminister-cilido-qofte-mes-shiles-dhe-karibdes-do-te-lundroje), argumentova se shteti shqiptar, pavarësisht se kush e fiton pushtetin në 2013-ën, do ta ketë të vështirë të bëjë ndërhyrje kundërciklike në ekonomi brenda një horizonti kohor afatmesëm (2-3 vjeçar), sepse do t’i duhet të përballet nga njëra anë me F

Në këtë epokë të globalizimit ta pashmangshëm, të hapjes fatlume, të  qarkullimit me të mira e me të këqija, është e vërtetë që shqipja po jeton të njëjtat ethe si dhe vetë folësit e saj në përballjen me kulturat, qytetërimet, zakonet e gjuhët e tjera. Po habitet, po joshet, po trembet e po sfidohet.  Por edhe po humb, edhe po fiton. Edhe po lëshon edhe po rrëmben.

Një nga përfaqësuesit shumë të respektuar të partive në pushtet, pikërisht sepse nuk mban karakteristikat e pushtetit z. Mark Marku i dha zë publikisht në Shqip të R. Xhungës idesë së ‘rithemelimit’ të PD’së. Pikëpyetja e parë që m’u krijua ndërsa e dëgjoja (e nga e cila rrjedh kjo analizë) ka  lidhje me konceptin ‘rithemelim.’ Si mund të rithemelohet diçka pa u çthemeluar apo çmontuar, për t’a ringritur atë ndërtesë? Nuk dua të ngushtoj termin e përdorur nga z.Marku të cilin e kuptoj se nuk e ka për ngulje-shkulje ‘inxhinierike,’ por për një llogjikë rinovimi politik.

Aso kohe, kur  bashkuan 12 llojet e vreshtave, ata prodhuan verën më të admirueshme në botë... Gjermania, me trupmadhin Helmut Kohl i shtypte kokrrat e rrushit me këmbë aq sa nuk linte as një pikë të shkonte dëm.. Miterand i Francës me gotën e kristaltë në dorë testonte i pari prodhimin, që në  fuçitë e lisit, përpara se të mbylleshin në shishet e fisme për t’u hapur në tryezat e vendeve me demokraci të thartuar... Ndërsa shtetet e tjera, deri në atë kohë, as në ëndrrat e tyre të dehura nuk e kishin gustuar një begati të tillë...

Nga fëmijëria ruaj në kujtesë një bisedë me prof. Çabejin. Qëlloi që ndërsa isha në dhomë me të birin e tij, Artanin, profesori erdhi të qëndrojë e bisedojë pak me ne. Ndërkohë, nga radioja e dhomës përtej nisi të dëgjohej një emision lajmesh, ku në gojën e folësit nuk mungonin edhe terma të tillë si ekstra, eveniment, por edhe mjaft të tjera që nuk i kujtoj, mbase nga që nuk i kuptoja. Dikur Artani tha se nuk e shihte gjëkundi interesin e përdorimit të atyre termave, lehtësisht të përkthyeshëm në shqip.

A ka nevojë sot shqipja e njësuar për reformë drejtshkrimore?

Unë besoj se po – sikurse e kanë vënë në dukje kolegë të shumtë para meje, drejtshkrimi i shqipes, i sanksionuar në Kongresin Drejtshkrimor të vitit 1972, mund të thjeshtohet dhe të përmirësohet nga pikëpamja funksionale.

Një seri procesesh me të paditur deputetë socialistë. Një nga mënyrat për të bërë opozitën të heshtë: padit kur denoncohesh për korrupsion. Pjesën tjetër e mbyll gjykata që gjobit me dhjetra milionë lekë opozitarët. Në gjykatën e Tiranës, standart i dyshimtë gjykimi, në të kundërt nga mënyra sesi vepron Gjykata e Lartë. Një tjetër skandal juridik në drejtësi, ku peshorja e saj është prishur përfundimisht. Ruçi: “Nuk harrojmë”!