Opinion

1.

Në intervistën e tij të fundit, Kryetari i Serbisë, ka bërë një sërë deklaratash që kanë nxitur reagime brenda Serbisë. Ai theksoi se brenda Partisë Përparimtare Serbe (Srpska Napredna Stranka, SNS) ekziston një grup që quhet lojalistë, të cilët qenkan jashtëzakonisht të rrezikshëm dhe ekstremistë.

“Gjenitë“ po shpërthejnë aty ku nuk e pret askush, me dy palë mend në kokë. Kush vë në dyshim teoritë e tyre nacionaliste, ata e quajnë tradhtar, të paguar, të shitur dhe injorant. Në atë fjali përmblidhet e gjithë aftësia, specializimi dhe “gjenialiteti“ i tallava-shkencëtarëve.

Albin Kurti qëndroi dje në Sarajevë me ftesën e Shoqatës së intelektualëve të pavarur “Rrethi 99”, ku do merrte pjesë në konferencën me temë mbi “raportet rajonale”.

Me këtë rast ai pati takime edhe me të gjithë funksionarët më të lartë të Republikës së Bosnje dhe Hercegovinës dhe me partitë politike, përveç me ata nga Republika serbe që protestuan fuqishëm, në kor edhe me ata nga Serbia.

Pavarësisht frenezisë mediatike rreth situatës në Kosovë, të paktën një gjë mbetet e qartë: shumica prej nesh nuk e dimë çfarë po ndodh atje. Portalet mediatike raportojnë trashë - sulm terrorist, banda kriminale që synojnë të destabilizojnë rajonin, influencë ruse, dhe lidershipi serb që duket sikur kërkon falje kur mohojnë të kenë gisht në ngjarje. Eksponentë europianë nuk hezitojnë t'i hedhin karburant këtij mekanizmi distopik, duke bërë thirrje për ndëshkim të  fajtorëve, qetësi dhe vetëpërmbajtje. Por fakti mbetet që pakkush e di realisht se për çfarë bëhet fjalë.  

Sociologët pëlqejnë idenë e nyjeve kritike. Kjo e fundit është një teori mbi atë se si ngjarjet me rëndësi, zakonisht goditje të mëdha të jashtme, mund të ndryshojnë trajektoren afatgjatë të një ekonomie. Por ndonjëherë ndryshimet në dukje më të vogla në një vend mund të kenë edhe ato efekte afatgjata. Argjentina po merr trajtën e  një dinamike të tillë.

Arben Ahmetaj pritet të japë intervistën e radhës “ekskluzive” që pas arratisjes së tij dramatike e çnderuese në ekzil- të paktën kështu njoftojnë mediat në të majtë e në të djathtë. Dhe në këtë paralajmërim të ftohtë e të thatë, si një konferencë shtypi qeveritare, është e vështirë të imagjinosh një tension real me ish kolegët e tij në Qeveri. Në fund të fundit, akuzuesi është njëri prej rrethit të tyre të ngushtë, dhe gjithka shkon mirë, për sa kohë akuzat nuk përmbajnë fakte, dhe indiferenca mbretëron supreme në opinionin publik. 

Nuk duhet patur frikë të pranohet ajo që ndodhi të enjten në mbrëmjenë Amsterdam, nuk duhet patur frikë nga realiteti.

Realiteti nuk është as i bukur, as i shëmtuar, mund të të pëlqejë ose jo, por një shoqëri dhe një klasë drejtuese politike që nuk janë në gjendje ta njohin, janë të dënuar që herët apo vonë të përfshihen nga i njëjti fat.

Ka përfunduar një epokë. Tërmeti elektoral në Shtetet e Bashkuara është shumë më i fortë se fitorja e parë e Donald Trump në vitin 2016. Ajo ishte një surprizë fatlume, kjo e sotmja një triumf dërrmues.