Opinion

Pushtimi i Irakut jehon kaq fort, njëzet vjet pas, sepse prej tij nuk është nxjerrë mësim. Shumë kritikë e kanë parë këtë pushtim si orvatje për të zhvatur naftën apo komplot i errët a diçka e tillë. Në fakt, kryesisht ai u nxit nga ideologjia. Përveç se si masë e kufizuar me qëllim pengimin e përkeqësimit të dhunës, mesazhi i luftës kundër Irakut është: ndërhyrja ushtarake e liberalëve është një projekt vetëmbrojtës. 

Para lindjes së Izraelit Baal Shem Tov në vitin 1700, grupe të ndryshme hebrenjsh quheshin Hasidim, që do të thotë "të devotshëm".

Për shembull, në shekullin e 1 p.e.s, kishte Hasidim, burra e gra që ishin vëzhgues të pakompromis të ligjit hebre. Ata u bashkuan me revoltën makabe kundër seleukidëve helenistë dhe ishin partnerë në fitoren e betejës për të shpëtuar judaizmin, që rezultoi në festën e Hanukahut.

E kam thënë me kohë që Republika e Shqipërisë është katandisur në psikiatrinë private të Edi Ramës. Mirëpo, kur vjen puna tek dalldia e fundit e kryeministrit, lexuesi dhe çdo qytetar shqiptar më mirë t’i druhet kurës kundrejt kësaj dalldie, sesa vetë simptomës apo përmbajtjes. Se në përmbajtje propozimi i Edi Ramës nuk është gjë tjetër përveçse një halucinacion i shpifur, i shkaktuar sa nga injoranca e tepërt, ashtu edhe nga ndonjë efekt i mundshëm drogash apo ilaçesh.

Konservatorizmi, shkruante filozofi i ndjerë Roger Scruton, u shfaq në botën moderne si "një lloj përgjigjeje, po, por..." ndaj liberalizmit. Konservatorët, vërente ai, besojnë, ashtu si liberalët, në rëndësinë e tregut të lirë, të pronës private dhe të zgjedhjeve individuale. Ata besojnë gjithashtu në rëndësinë mbizotëruese të komunitetit dhe traditës si vendosjen e kufijve për shtrirjen e individualizmit. Liberalizmi, për Scruton, kishte kuptim "vetëm në kontekstin social që mbron konservatorizmi".

Pa vënë në dyshim rëndësinë e një institucioni që, nëpërmjet procesit të akreditimit, monitoron institucionet e arsimit të lartë në Shqipëri, lajmi që, si gjithmonë, vjen nga një dosje hetimore italiane vë në dyshim punën e tij. Me sa duket, ai ka vepruar me dy standarde.

Izraelit i pëlqen të përkëdhelet në kujtimet e tij të përgjakshme – si vramë, si eliminuam, si ekzekutuam, çfarë heronjsh kemi qenë. Çdo i ashtuquajtur dokumentar, që nuk është gjë tjetër veç propagandë pro vrasjes, ngre në qiell heroizmin e Izraelit, përherë duke adhuruar, përherë duke admiruar herozimat e vrasësve të dërguar, me një shikim dinak, me nënqeshje, pa pyetur, pa ngritur dyshime, pa një debat serioz.

Kombi shqiptar është një prurje historike, të paktën mbi 6,000 vjeçare, bazuar në ndarjen e proto-shqipes nga familja e gjuhëve indoeuropiane, që u publikua nga studiuesit e huaj në revistën “Science.”

Dikur ekzistonin qytete-shtete, si Athina, Sparta, Delfi, Mileti etj., dhe fillimisht edhe Roma, derisa u shndërrua në perandori. Sipas dijes dhe logjikës së sotme, banorët e atyre qyteteve do t’ishin quajtur kombe të ndryshme. Megjithatë, ata të gjithë e quanin veten helenë, ndërsa romakët i quanin ‘graeci’.