Opinion

Nëse shikoni nga afër fotot e trazirave të dhunshme të ditëve të fundit në Angli dhe Irlandën e Veriut dhe do të vini re diçka për të cilën nuk flitet. Rebelët që shihen duke luftuar, sulmuar policinë dhe duke u vënë flakën ndërtesave janë shpesh të moshës së mesme – njerëz në të 40-at, 50-at dhe 60-at, duke lëshuar parulla raciste dhe duke luftuar me policinë.

Nga 11 personat e arrestuar në Sunderland më 3 gusht, katër i përshtaten këtij profili. Një nga personat e arrestuar dhe të akuzuar ishte një pensionist 69-vjeçar.

Debatet aktuale rreth sistemit monetar ndërkombëtar fokusohen te de-dollarizimi. Pavarësisht zhvendosjeve modeste drejt monedhave të tjera dhe arit, dollari amerikan mbetet dominues për shkak të pozicionit të tij, përqindjes së madhe të tregtisë dhe rezervave, tregjeve të kapitalit likuid dhe mungesës së dukshme të zëvendësuesve. Por këtu mungon thelbi: nevojitet një monedhë universale tregtare dhe rezervë për shkak të çekuilibrave në tregti dhe kursime.

Pyetjes që shtron “Kathimerini” mund t'i jepet përgjigje në të paktën në dy mënyra: “Objektivisht”, duke iu referuar ngjarjeve kryesore që kanë hyrë në histori si emblematike të periudhës 50-vjeçare, si miratimi i Kushtetutës, pranimi i Greqisë në KEE, premtimi i PASOK-ut për “ndryshim” në 1981 apo ngritjen e Sistemit Shëndetësor Kombëtar; ose “subjektivisht”, duke theksuar “momentet” që kanë pasur ndikim tek i padituri, pavarësisht nga zhvillimet historike.

Aq shumë është shkruar për Metapolitefsin muajt e fundit, saqë zgjodha qasjen e dytë.

“Emigranti lind ne një vend, plaket në një vend tjetër dhe pastaj rrezikon të jetë i huaj për të dy vendet”, shprehej shkrimtari i shquar M. Tuein. Ndërsa rreziku për të qenë i huaj  në vendin ku jeton varet nga vendi pritës, në vendin ku ka lindur dhe është rritur nuk ka pse të ndihet kurrë i huaj. Emigrantët kanë qenë jo vetëm të dobishëm për vendin e tyre, por të domosdoshëm. Ata ndihmuan familjet e tyre e njëkohësisht dhe vendin me investime e me eksperiencë të re. Ata janë të domosdoshëm dhe për demokracinë në Shqipëri. 

I ulur me Emmanuel Macron në ndarjen luksoze në bordin e Air Force One të Francës, e pyeta atë se kujt i beson. Me kë i ndan ndjenjat e tij më të thella kur e rëndon barra e detyrës?

Në fillim, nuk m’u duk se po e kuptonte pyetjen time. Për ta ndihmuar, i sugjerova ndoshta gruan e tij dhe ish-mësuesen e dramës në shkollën e mesme, Brigitte? Këshilltarit të tij për median, i ulur përballë nesh, i pëlqeu kjo ide dhe e inkurajoi me padurim presidentin ta mbështeste.

Për herë të parë që nga Lufta e Dytë Botërore, e djathta ekstreme është pranë portës së pushtetit në Francë. Si historianë me prejardhje të ndryshme politike që ndajnë një lidhje me vlerat demokratike dhe shtetin e së drejtës, ne nuk mund të heshtim përballë një perspektive alarmante, të cilës kemi ende kapacitetin për t'i rezistuar.

Pavarësisht një ndryshimi sipërfaqësor, Bashkimi Kombëtar (RN) mbetet në thelb pasardhësi dhe trashëgimtari i Frontit Kombëtar, i themeluar në 1972 nga njerëz nostalgjikë për Vichy dhe Algjerinë Franceze.