Arkiv-Opinion

Nuk ka mbetur shumë për të thënë për koalicionin e 1 prillit, thuajse të gjitha janë thënë. Kam vetëm copëra mendimesh.

Dy situata “opozitare” ma kanë tërhequr vëmendjen këto ditë. Janë situata që kanë të bëjnë me një injeksion optimizmi pas rikonvertimit politik të Metës. Së pari është një lloj optimizmi opozitar, që u ngrit mbi bindjen se “procesi elektoral nuk është më nën hyqmin e Berishës dhe të mashave të tij institucionale”. Është një optimizëm, të cilin ndonjë koleg i imi që e uron një fitore të opozitës, më saktë një rënie të regjimit, është përpjekur ta denoncojë si naive e të parakohshme. Dhe është tamam kështu, një optimizëm naiv dhe i parakohshëm.

Duke qenë ithtar i debatit të lirë e qytetar, pse jo edhe polemikës, unë shpesh jam “viktimë” e paragjykimeve dhe keqkuptimeve nga më të ndryshmet. Prezantimi i fakteve të kundërta për një ide a koncept nuk të ligështon, por të forcon edhe moralisht, edhe në spektrin e dijeve. Vetëm se për debat të lirë duhen disa parakushte. Nuk debatohet dhe nuk polemizohet me kategoritë si “populli”, “kombi”, “feja”, por me autorë individë, ose grupe autorësh; Mund të polemizosh me hoxhën, por jo me xhaminë si objekt kulti, me priftin ose papën, por jo me Kishën katolike ose ortodokse.

Që reagimi do ishte kaq i ashpër ndaj peticionit, që kundërshton ndërhyrjen e shtetit turk në rishkrimin e historisë sonë pritej, ndryshe nuk do të justifikohej assesi nevoja për ta bërë atë. Nuk është çudi që historianët enveristë si Arben Puto, të ngriheshin kundër atyre që nuk duan tutorë turq në rishkrimin e historisë. Janë rritur me veprën e idhullit te tyre “Rreziku anglo- amerikan…”.

http://www.respublica.al/sites/default/files/2013-04-12-1.PNG

Halim,

Për të qenë korrektë me komunitetin për të cilin ne luftojmë na duhet të të sqarojmë që në fillim se nuk e meriton të të drejtohemi me togfjalësha të tipit “I nderuar zoti ministër i Drejtesise”, apo ta vazhdojmë  komunikimin duke t’u drejtuar me “Ju”.

Për hir të së vërtetës, Kreshnik Spahiu dhe Aleanca Kuqezi kanë qenë më të hapur dhe më të drejtpërdrejtë me PS-në. Ata, në më se një rast, kanë deklaruar se ne jemi gati të bëshkëpunojmë me cilëndo forcë politike që kërkon të largojë nga qeveria shtetasin Berisha. Kanë shtuar më pas edhe kritere të tjera që janë konform me linjën e tyre politike dhe të natyrshme gjithashtu. Për hir të së vërtetës, Edi Rama nuk e ka pëlqyer shumë këtë sjellje të hapur dhe të drejtpërdrejtë të Spahiut.

I përfshirë në ethet e llogaritjeve të shifrave elektorale, pas kalimit të LSI-së në koalicionin opozitar, dhe i interesuar se sa "kuqezinj” do të mblidheshin në betejën e tyre finale për të rrëzuar Berishën në 7 prill, harrova rëndësinë e asaj date për profesionin tim – 7 prilli është dita ndërkombëtare e sensibilizimit ndaj aksidenteve automobilistike.

Një ndër argumentet që sjellin disa kundërshtarë të marrëveshjes PS-LSI është ai i një koalicioni opozitar që duhej ta bazonte strategjinë elektorale tek karta morale e antikorrupsionit. Dhe si shembull në mbështetje të këtij argumenti, sjellin fushatën e dikurshme “Me Duar të Pastra” të Berishës, që, sipas tyre, e solli në pushtet në verën e 2005-ës.  

Zgjedhjet e vitit 2005 janë, në fakt, një ngjarje tejet e veçantë në hisorinë 100-vjeçare të shtetit shqiptar. Ato shënojnë rastin e vetëm kur pushteti është tranferuar në Shqipëri me votën e popullit në një klimë paqësore.

Ligji i ri në ndryshim të ligjit Nr.10 458, datë 21.7.2011 që u propozua nga Ministria e Financave ndonëse përgjysmon për qëllime elektorale koeficientin e taksës vazhdon edhe këtë radhë të ketë një diskriminim ekonomik midis shtresave të shoqërisë.