refugjatet

Në media të ndryshme ka nisur të zërë vend përherë e më shumë një lëvizje e rëndësishme e Turqisë në raport me Sirinë. Presidenti turk, Erdogan, ka propozuar një takim tripalësh mes tij dhe dy presidentëve, atij rus, Putin dhe atij sirian Assad. 

Pyetja që shtrojnë të gjithë është se çfarë kërkon Erdogan? Lëvizja në fjalë pason kërcënimet për ndërhyrje ushtarake dhe vjen në kontekstin e një politike pa mesazhe të ShBA që është investitorja kryesore e kurdëve në rajon.

Në Lindje mundet të jetë diktatura, por në Perëndim është padyshim shëmtia edhe ftohtësia e një bote që nuk gënjen dot më.

Kriza e tanishme në Ukrainë ka nxitur një vendim të paprecedentë nga Bashkimi Europian që ka njoftuar marrjen në mbrojtje të refugjatëve që vijnë nga Ukraina. Polonia dhe Sllovakia madje kanë bërë të ditur se ukrainasit mund të hyjnë edhe pa pasaportë.

Shtetet e Bashkuara u larguan nga Afganistani të martën kokulur dhe me vetëm një pjesë të objektivave të arritura, pas 20 vitesh luftë. Për aleatët evropianë të Amerikës, poshtërimi mund të jetë thjesht në fillimet e tij.

E lidhur me Afganistanin në rrugë tokësore, ndryshe nga SHBA-të, për Evropën kthimi i talebanëve paraqet kërcënime më konkrete. Ato përfshijnë jo vetëm terrorizmin, por edhe migrimin masiv dhe tregtinë e heroinës. Pa pasur prani në terren, qeveritë evropiane tani do të kenë një numër të kufizuar mjetesh me të cilat të ndikojnë te grupi militant.

Turqia ka njoftuar sot se muri 295 km i gjatë në kufirin me Iranin është drejt përfundimit. Ministri turk i Mbrojtjes, Hulusi Akar ka vizituar kufirin dhe që andej ka bërë të ditur se pjesa më e madhe ka përfunduar dhe se janë gërmuar 150 km llogore. Ai ka shtuar se në administrimin e murit dhe për realizimin e veprimeve mbikëqyrëse do të instalohen pajisje termike për shikim natën, 1000 mjete lokalizuese.

Ne do të intensifikojmë punën tonë, do të përforcojmë kuptimin e parimit se “kufijtë tanë janë të pakalueshëm”

Drama e Mesdheut nuk ka të sosur me viktima dhe episode tragjike që përsëriten e përsëriten. Një video e publikuar së fundmi ilustron se se në përpjekjen për t’u hedhur në Europë nga Afrika ka viktima që janë në kohën tonë edhe subjekte të regjistrimit live të fundit të tyre.

Bashkimi Evropian do të mbështesë me 3.5 miliardë euro (4.18 miliardë dollarë) Turqinë, në mënyrë që të vazhdojë të strehojë refugjatë sirianë deri në vitin 2024. Fondi është pjesë e një plani më të madh rajonal për mbështetjen e refugjatëve, në mënyrë që të ndalohet fluksi i tyre drejt vendeve të BE-së.

BE po kërkon të azhurnojë paktin e vitit 2016 me Ankaranë, një marrëveshje e diskutueshme për të cilën blloku ra dakord të shpenzonte 6 miliardë euro për refugjatët sirianë në Turqi.

Në Gjermani është hapur së fundmi një muze që përkujton 14 milionë refugjatët gjermanë që ikën lanë shtëpitë e tyre në përfundim të Luftës së Dytë Botërore. Në përurimin e Qendrës për Ikjen, Dëbimin, Pajtimin, hapur më 21 qershor 2021, ka qenë kancelarja Angela Merkel, duke theksuar kështu rëndësinë politike të projektit në fjalë.

Turqia mban peshën më të madhe të refugjatë. Sipas një raporti të fundit të Agjencisë së Kombeve të Bashkuara për Refugjatët (UNHCR), në Turqi kanë gjetur strehë gati 3.7 milionë refugjatë, ose 15% të të gjithë e totalit botëror të njerëzve të zhvendosur nga vendet e tyre.

Open Arms ka sjellë pamje video nga shpëtimi në Mesdhe i një gomoneje me refugjatë nga Afrika në datën 11 nëntor. Nga 100 udhëtarët 6 kanë humbur jetën, mes të cilëve edhe fëmija 6 muajsh i gruas që shihet të qajë në video. Edhe dje mediat raportojnë se nga Libia u nis një tjetër mjet u mbyt në afërsi të Libisë me 74 persona në bord, duke ekspozuar kështu se në kufijtë e Europës vijon të konsumohet po ajo tragjedi që kemi dekada që e shohim dhe që në disa kohë kemi qenë edhe vetë protagonistë.

Naftë për emigrantët. “Libia connection” është skenari më i fundit fitimprurës i mafies siçiliane që ka gjetur në Libi një parajsë të re.