Opinion

Po e filloj me një synopsis të një artikulli me titull “Europa në 28 versione dhe mundimi ynë për të njohur sho-shoqin” (në origjinal: With 28 versions of Europe, it’s no wonder we barely recognize each other), të publikuar në numrin e djeshëm të së përditshmes britanike “The Guardian” e të shkruar nga analisti Timothy Garton Ash.

Në këtë shkrim do ndalem tek aspekti trashëgues i pasurisë publike, për të kuptuar ç’do të thotë familiaritet me këtë trashëgimi, nëse ekziston akoma ose jo dhe kur ajo zhduket, cilat janë pasojat. Mostrashëgimia e pasurisë publike, sheshe, rrugë, ambiente, ka sjellë në çdo fushë të jetës mosrespektimin e ambientit dhe abuzivizmin.

Bashkimi Europian është një komunitet i lirisë dhe drejtësisë. Kjo është pikërisht arsyeja e krijimit të besimit te BE që ekziston në Europë dhe më gjerë. Kjo e bën anëtarësimin në të tërheqës, pas një numri përvojash kolektive të kufizimit të lirisë dhe sundimit arbitrar gjatë shekullit të kaluar.
BE nuk është një shtet i centralizuar, as federatë, por një konfederatë shtetesh sovrane që kanë vendosur me dëshirën e tyre t’ia japin një pjesë të pushtetit Brukselit.

Pasi ka përfunduar skicimin e kontureve të shtëpisë së tij të çuditshme në Surrel, kryeministri i është rikthyer Tiranës dhe Shqipërisë, pa marrë parasysh se ato janë shtëpia jonë e përbashkët dhe jo prona e tij private. Ndërhyrja e fundit që Edi Rama i bëri fasadës së godinës së kryeministrisë, është jo vetëm një akt i paligjshëm por edhe një shenjë e mospërfilljes totale ndaj të drejtës së qytetarëve mbi një pasuri të përbashkët.

Zgjedhjet lokale të 21 qershorit u fituan qartazi nga mazhoranca. Dhe fitorja bëhet më domethënëse prej faktit që ajo erdhi pas zgjedhjeve më të mira që janë organizuar ndonjëherë këtyre anëve, s’ka gjë se do duhet edhe ca kohë që t’ia arrijmë ditës të bëjmë zgjedhje normale, si fjala vjen në Greqi, ku mjaftuan shtatë ditë, vetëm shtatë ditë, për të organizuar teknikisht në mënyrën më të suksesshme që mund të mendohet një referendum historik. Partia Demokratike që, me sa duket, po fiket tok me sundimtarin e saj marrok, tentoi të mbulonte diellin me shoshë, por mundimi u vajti dëm.

Përtej marrëveshjeve aq fort të dëshiruara qeveritare në të mirë të zhvillimit ekonomik të Shqipërisë e përtej hamendjeve edhe më të guximshme për frytet gjeopolitike aq të nevojshme në rajon që do të sjellë vizita e Kancelares Merkel në Shqipëri, politikanët shqiptarë kanë rast të mendojnë e reflektojnë thellë përballë personalitetit të gruas më të fuqishme të botës e jo vetëm të pozicionit që ajo mban.

Në kronikat e këtyre ditëve lidhur me çfarë ndodhi në Greqi, më shumë sesa për referendumin është folur për festën e organizuar në sheshin ‘Syntagma’ të Athinës, pasi u mor vesh se kish fituar “jo”-ja. Ajo festë ishte fryt i një sendërgjie të krijuar nga mass-media mbi një gjoja betejë për jetë a vdekje midis Davidit grek e Goliathit europian, e për rrjedhojë ishte edhe e kuptueshme, por në sytë e të shumtëve në Europë e në botë ajo ishte një festë absurde e surreale.

Të dielën Greqia u bë vendi i dytë në histori – Argjentina ishte vendi i parë – që realizoi tranzicionin nga vend i zhvlilluar në vend në zhvillim. Tani pyetja është se cili vend do ta ndjekë në këtë lloj tranzicioni.

Katrahura e Vendimit Nr. 551dt. 18.6.2015 “PËR MIRATIMIN E KRITEREVE DHE TË PROÇEDURAVE PËR PAJISJEN ME ÇERTIFIKATËN E LEJES PROFESIONALE PËR VEPRIMTARITË STUDIMORE-PROJEKTUESE DHE ZBATUESE PËR KËRKIMIN, PRODHIMIN, PËRPUNIMIN, TRANSPORTIMIN, DEPOZITIMIN DHE TREGTIMIN E LËNDËVE HIDROKARBURE”

Emri i një vendthi apo toponimi nuk mund të mbetet përjetësisht në memorie përmes ngjarjeve më të bukura që ndodhin aty, por edhe me ngjarje që godasin fort e të bëhen të shënuara në rrjedhën e kohës për ndërgjegjen e qytetarëve të të gjithë vendit. E tillë ishte ngjarja e vrasjes në pritë të dy turistëve çekë në fshatin Prekal në Dukagjin. Ka rreth pesëmbëdhjetë vjet që emri i krahinës së Dukagjinit është kthyer në një makth për turistët çekë, pasi aty ka gjasa që u përsërit sërish një histori ende e pazbuluar e tre turistëve çekë që u deklaruan të humbur në vitin 2001.