Opinion

Edhe pse kanë kaluar disa javë prej zgjedhjeve vendore anembanë Shqipërisë vërehen ende me shumicë materiale promovuese të marketingut elektoral të partive dhe kandidatëve të ndryshëm. Në ditët në vijim, partitë politike shqiptare duhet që të raportojnë para Komisionit Qendror të Zgjedhjeve për financimet dhe shpenzimet e tyre gjatë fushatës dhe përsëri sipas të gjitha gjasave kanë për të fshehur pjesën më të madhe të shpenzimeve, ndërkohë që prokuroria do ta tolerojë e do qëndrojë duarkryq ndaj mungesës së transparencës, sikurse ka bërë në çdo proces zgjedhor pararendës.

Nëse biem dakord se Maqedonia e vjetër është ajo e lashtësisë dhe Maqedonia e re është ajo e kohëve moderne, atëherë Maqedonia më e re është ajo që do të vijë, e projektuar në të ardhmen dhe që, në krahasim me shtetin e tashëm, duhet të jetë më legjitime, më e drejtë në aspektin etnik dhe me potencial më të madh zhvillimi për qytetarët e saj. Midis Maqedonisë së vjetër dhe të resë nuk ka asnjë lidhje: me përjashtim të emërtimit të njëjtë (i kundërshtuar nga Greqia), çdo lidhje tjetër është e shpikur për nevoja të sotme politike, siç është p.sh. projekti megaloman “Shkupi 2014”.

Dy sy të mëdhenj blu nuk janë gjithë ç’ka nën/Sekretarja amerikane e Shtetit, Victoria Nuland. Në Amerikë për të do të thoshin, dhe ndoshta e kanë thënë, she’s got balls, too! Zonja Nuland u bë e famshme në qarqe që nuk u intereson shumë politika (sidomos e jashtmja) me shprehjen e saj kundërthënëse Fuck the EU gjatë një telefonate me ambasadorin amerikan në Ukrainë gjatë krizës së atjeshme dhe ngadalësisë së përhershme enciklopedike të europianëve.

Duket se jemi të gjithë dakord ose pothuaj të gjithë, se sistemi i drejtësisë është një problem i madh i këtyre kohëve në Shqipëri. Ka ca javë që janë dëgjuar ca si shpesh edhe zëra të huaj, që i mëshojnë së njëjtës ide, madje me tone më dramatike.

Iu kërkojmë ndjesë të gjithë marksistëve anembanë botës për Greqinë që refuzoi të kryente një vetëvrasje rrethanore për ta çuar përpara kauzën. Duhet të keni vuajtur në divanet tuaja.

Ditë të ashpra për fqinjët tanë grekë këto të tanishmet; ditë që zgjasin prej disa vjetësh. Si shqiptar/e, sado gjak të prishur të kesh me grekun nga histori me bazë reale, të tjera që i ke përjetuar mbi kurrizin tënd, apo edhe nga ato që të kanë ushqyer për tru-shpëlarje në shkollë, nuk mund të gëzohesh sot. Nuk mund të jesh as neutral.

Lidhur me ndeshjen e futbollit Serbi – Shqipëri të luajtur në stadiumin e Beogradit më tetor 2014, e cila u zhvillua ashtu si u zhvillua, mund ta gjeni në Wikipedia një përshkrim korrekt të asaj që ka ndodhur. Wikipedia nuk është se shquhet për saktësi, të paktën jo gjithnjë, por në këtë rast duket sikur materiali i përfshirë në zërin “Serbia vs Albania (UEFA Euro 2016 qualifying)” është shkruar e hedhur nga ndonjë njeri krejt i çinteresuar për emocionet, me të cilat u shoqërua e u pasua ajo ndeshje.

Të gjitha veprat urbane që ne ngazëllehemi, sot, në Europë e në botë janë vepra thjesht dhe tipikisht diktatorësh, dhe askush kryeministër apo kryebashkiak nuk ka guxuar t’i shkallmojë ato, edhe kur nuk kanë përmbushur vlera arkitekturore, por vetëm historike. Po në rastin e veprës sonë Park, Liqen, Digë, Kopsht zoologjik, Kopsht botanik dhe Kodra Selite, që përpos vlerës memoriale shpalosin për më së tepërmi ato arkitekturore, sepse:

Në kohën kur konsumohet konflikti boshnjak , terrorizmi, tortura, dhuna seksuale shfaqen si mjete të racionalitetit politik më shumë sesa si mjete të pasionit (sot mbase akoma më mprehtësisht), e nuk përjashtohen nga skema e përllogaritjeve të këtij racionaliteti as veprimet e faktorit ndërkombëtar, i cili luante ndeshjen e vet nga dy tribunat kryesore, ndërsa në qendër grisej përfundimisht një territor dhe me mëshirën e kampeve të Luftës së Dytë Botërore shkatërrohej një popull: gati 2,5 milionë njerëz të shpërngulur, 50 mijë të torturuar, 20 mijë të përdhunuar, 715 kampe përqendrimi, qind

Një Maqedoni e pranueshme mund të lindë vetëm prej besimit te një premisë e patjetërsueshme e rendit republikan, dhe kjo premisë është barazia.