Opinion

Një stuhi të vërtetë mediatike shkaktoi intervista që Sonja Biserko, kryetare e Komitetit të Helsinkit në Serbi, i dha revistës kroate “Vijenac”.

Është e vërtetë ajo që thotë Agron Gjekmarkaj në shkrimin e djeshëm në të përditshmen “Panorama”, me titullin “Selam, o Mustafa Nano”. Më ka qëlluar në dy-tre raste që militantë të majtë, si të më kishin të tyrin, madje të tërin, më drejtohen me fjalët: Si jeni shoku Mustafa? Dhe Agronit ia kam rrëfyer vetë këtë gjë. Nuk i kam dhënë peshë këtij keqkuptimi, pasi kam vënë re si rregull, me pikëllim të madh, që shumica e atyre që më ndjekin i lexojnë në mënyrë mendjelehtë e tekanjoze qëndrimet e mia e u bëjnë një interpretim kodra pas bregut mesazheve që unë përcjell.

Ndjej se maja e gishtit po më djeg. Dhe ç’të djegur! Dridhem i tëri. Kam vënë gishtin tim mbi ato plagë që shekuj me radhë kanë lodhur dhe egërsuar parreshtur shpirtin shqiptar. Megjithatë,  i shkruaj këto radhë me dhimbje e guxim, pasi ndjej të më ndjekë gjithnjë pas fantazma e tmershme e Niçes, me atë fjalën e vet të njohur: Të vërtetat që fshihen kthehen në katastrofa!- shkruante Branko Merxhani në gazetën e tij “Përpjekja Shqiptare” rreth 8 dekada më parë.  Po sot, a kemi vallë të vërteta që nuk duhen fshehur për të mos u kthyer në katastrofa?

Projekti politik i rindërtim it të socializmit në Shqipëri po dështon ekonomikisht. Nuk asnjë dyshim në këtë mes. Por ende nuk di të them a është ky një lajm i mirë apo lajm i keq për të gjithë ne. Se ndryshe nga unë, shumë shqiptarë e kanë votuar vetë këtë qeveri. Me presion, pa presion, me hile, pa hile, me lekë, pa lekë nuk ka rëndësi, ky është fakt.

Humbja e zgjedhjeve lokale nga PD  çeli diskutime mbi përgjegjësitë, mënyrën se si zhvilloi fushatën dhe mbi atë se çfarë duhet të jetë opozita.  Për fat të keq këto diskutime u fokusuan më së shumti tek detaje të sipërfashme që kanë të bëjnë me njerëzit që ka afruar kryetari Lulzim Basha, mbi njerëzit që e këshillojnë apo njerëzit që k

 Ditë më parë me një krenari të shprehur dhe me fjalë, Drejtori i INSTAT Zoti Gjergj Filipi deklaroi se rritja ekonomike për tremujorin e parë të vitit 2015 ishte 2,82%.

Kjo ishte një mbështetje për pretendimet rilindëse se vendi po zhvillohet epo ecën në rrugën e duhur, ndërkohë që janë të shumtë ata që flasin për qëndrim në vend dhe për politika ekonomike të paqarta e jo efektive.

I nderuar Kryeministër Matteo Renzi, po të shkruaj pas gati dy vitesh, me shpresën se do të marr dhe kësaj here një përgjigje.

Herën e para ju shkrova kur qeveria juaj sapo kishte nisur aksionin për një reformë radikale në shoqërinë italiane. Sot, natyrisht nuk mund të pretendohet nga ekzekutivi juaj një zgjidhje e problemeve endemike si “çështja e jugut”, por nuk mundet dhe të përjashtohen vlerësimet mbi linjat udhëzuese të punës suaj.

Ka ca përpjekje për ta vizatuar Edi Ramën si diktator të rrezikshëm. Janë të moçme këto përpjekje. Datojnë qysh në kohët kur Partia Socialiste ishte në opozitë. Ndoshta edhe më përpara. E kanë burimin te studioja e Opinionit të TV Klanit, dhe te kolegët e mi, që e kanë frekuentuar shumë shpesh atë studio, mes të cilëve kanë rënë në sy Lubonja, Shkullaku, Çani (në mënyrën e tij), Bejtja, vetë Fevziu, deri diku Bushati. Dëgjohej shpesh ato kohë të lëshohej alarmi se “Rama është si Berisha, madje më keq se Berisha”.

Qeveria po përgatitet të hartojë një ligj të rreptë kundër evazionit fiskal, ku ndër të tjera parashikohet deri dënim me burg për ata individë që nuk kanë kasë fiskale apo nuk lëshojnë kupon tatimor në bizneset e tyre. Por edhe kjo betejë e madhe e shpallur nga kryeministri duket se është në vazhdën e masave ndëshkimore dhe jo të reformave të strukturuara. Kërcënimi me burg nuk mund të kompensojë gropën e qeverisë në mbledhjen e të ardhurave dhe as dështimin e nënshkrimit të kontratës me FMN.

Realisht shtetet që nuk arrijnë të pagujnë borxhet e tyre janë të falimentuara. Por ende nuk eksziston një ligj që rregullon falimentimin shtetëror. Instituti i Ekonomisë Gjermane në Këln do ta ndryshojë këtë.