Opinion

I nderuar Kryeministër Matteo Renzi, po të shkruaj pas gati dy vitesh, me shpresën se do të marr dhe kësaj here një përgjigje.

Herën e para ju shkrova kur qeveria juaj sapo kishte nisur aksionin për një reformë radikale në shoqërinë italiane. Sot, natyrisht nuk mund të pretendohet nga ekzekutivi juaj një zgjidhje e problemeve endemike si “çështja e jugut”, por nuk mundet dhe të përjashtohen vlerësimet mbi linjat udhëzuese të punës suaj.

Ka ca përpjekje për ta vizatuar Edi Ramën si diktator të rrezikshëm. Janë të moçme këto përpjekje. Datojnë qysh në kohët kur Partia Socialiste ishte në opozitë. Ndoshta edhe më përpara. E kanë burimin te studioja e Opinionit të TV Klanit, dhe te kolegët e mi, që e kanë frekuentuar shumë shpesh atë studio, mes të cilëve kanë rënë në sy Lubonja, Shkullaku, Çani (në mënyrën e tij), Bejtja, vetë Fevziu, deri diku Bushati. Dëgjohej shpesh ato kohë të lëshohej alarmi se “Rama është si Berisha, madje më keq se Berisha”.

Qeveria po përgatitet të hartojë një ligj të rreptë kundër evazionit fiskal, ku ndër të tjera parashikohet deri dënim me burg për ata individë që nuk kanë kasë fiskale apo nuk lëshojnë kupon tatimor në bizneset e tyre. Por edhe kjo betejë e madhe e shpallur nga kryeministri duket se është në vazhdën e masave ndëshkimore dhe jo të reformave të strukturuara. Kërcënimi me burg nuk mund të kompensojë gropën e qeverisë në mbledhjen e të ardhurave dhe as dështimin e nënshkrimit të kontratës me FMN.

Realisht shtetet që nuk arrijnë të pagujnë borxhet e tyre janë të falimentuara. Por ende nuk eksziston një ligj që rregullon falimentimin shtetëror. Instituti i Ekonomisë Gjermane në Këln do ta ndryshojë këtë.

nga Leonard Veizi

U bë tashmë zakon për sektorin e agjitpropit dhe mediat që të jepen shifra të politizuara dhe jo sipas statistikave shkencore e reale. Shqiptarët duhet të dinë të vërtetat mbi ecurinë e vendit dhe rezultatet reale të politikave qeveritare, e jo më pak të interesuara duhet të jenë dhe vetë strukturat qeveritare e ato parti që na qeverisin.

Dy ditë pas lajmit se Erion Veliaj kish shkuar në zyrën e tij në Bashki me autobus, në një të përditshme të Tiranës ishte publikuar një foto, ku dukej Jeremy Corbyn, politikani britanik që është futur në garë për të marrë kreun e Partisë Laburiste e që, me ç’tregojnë bathët, ka për ta marrë (me që ra fjala, shtypi i Tiranës, i motivuar në mënyrën më parokiale të mundshme, nuk e ka parë të udhës ta thotë qoftë dhe gjysmë fjale për këtë ngjarje në një kohë që ky kandidim, për arsye që meritojnë vëmendje, ka provokuar një debat të madh në Britaninë e Madhe; me të njëjtën logjikë parokiale, ësh

Në një nga seancat e fundit të sesionit parlamentar që sapo u mbyll, kryetari i Grupit Parlamentar të Partisë Demokratike solli para Parlamentit një audio, e cila aty për aty rezultoi teknikisht e padëgjueshme. Por që u bë e dëgjueshme në media pak orë më vonë. Opinioni ynë publik mësoi kështu se Profesor Ligor Nikolla, Dekan i Fakultetit të Inxhinierisë Matematike dhe Inxhinierisë Fizike në Universitetin Politeknik të Tiranës, kishte disa vërejtje lidhur me Ligjin e ri për Arsimin e Lartë në Shqipëri. Parlamenti ishte mbledhur pikërisht për të shqyrtuar dhe për të votuar këtë ligj.

Erion Veliaj është betuar në mesjavë si kryebashkiak i Tiranës duke u bërë më i riu që e ka mbajtur këtë detyrë. I duhet që të punojë fort, që kur të dalë prej andej të mos mbahet mend pikërisht për këtë. Veliajt, kritikët i përmendin vetëm një mijë të zezat e gjërave që i mungojnë, ndërkohë që dashamirësit i lëvdojnë po aq shumë cilësi. Diku në mes është gjithmonë e vërteta. Z. Veliaj nuk mund të jetë as më i shkëlqyeri dhe as më i errëti ndër ata individë që përbëjnë klasën politike shqiptare.

Nuk jam e nuk mund të jem aspak një mbështetës i bindur i reformës në arsimin e lartë e në kërkimin shkencor. Kjo reformë si shumë nga iniciativat ligjvënëse të qeverisë Rama, pati një fillim konfuz. Ishte një alkimi modelesh të huaja, voluntarizmi abstrakt e pragmatizmi alla­shqiptar. Për të qenë “politikisht korrekte”, qeveria angazhoi një komision pluralist, ku shkëlqenin me dështimet e tyre disa nga protagonistët e reformës­antireformë të vitit 2007.