Turqia

Një gazetë konservatore turke, e njohur për qëndrimet pranë presidentir aktual, Erdogan, sjell në vëmendje vizitën e presidentit të Shqipërisë Ilir Meta në Turqi. Kolumnisti Ayhan Demir, i gazetës “Yeni Akit”, kujton madje se edhe presidenti i ri i Shqipërisë, Bajram Begaj, u dekretua nga Stambolli. 

Analisti në fjalë e mban thelbin e shkrimit në faktin e njohur se kur vjen puna për Kosovën dhe Shqipërinë, Ankaraja zyrtare ndjek politika bazuar mbi një person. 

Presidenti turk, Recep Tayyip Erdogan, ka vendosur disa “kushte” të paparashikueshme për anëtarësimin e Suedisë dhe Finlandës në NATO.

Presidenti i Serbisë Aleksander Vuçiçka mbrojtur së fundmi qëndrimin e vendit të tij në lidhje me Rusinë dhe vizitën e anulluar të ministrit të Jashtëm rus, Lavrov. E anulluar për shkak të bllokimit të hapësirës ajrore nga Bullgaria dhe Mali i Zi, vizita e Lavrov konfirmoi natyrën e tensionit aktual në Europë. Vuçiç ka ekspozuar një klimë të vërtetë shantazhi në Europën e zhytur në politikën autodestruktive të sanksioneve dhe presionit që nuk është as ky i njëjtrajtshëm.

Greqia ka nisur të flasë për angazhim ushtarak me Turqinë në kuadër të tensioneve të shtuara në Mesdheun Lindor. Ministri grek i Mbrojtjes, Nikos Panagiotopoulos ka deklaruar në një intervistë për mediat greke se “Turqia është e vetëdijshme për koston e madhe” të çdo angazhimi ushtarak me Greqinë.

Janë kapacitetet tona që frenojnë palën tjetër nga guximi për t’u angazhuar ushtarakisht, pasi ata e dinë koston e madhe që do të jenë të detyruar të paguajnë. Erdogan provokon përherë tensione sa herë ndihet i kërcënuar në punët e brendshme

Mediat turke shkruajnë se Ankaraja zyratre po përgatitet të kundështojë zyrtarisht atë që e quan standard i dyfishtë që aplikohet ndaj qytetarëve turq për marrjen e vizës “Shengen”.

Për këtë qëllim, Turqia do të dorëzojë një raport zyrtar në Komitetin e Çështjeve Ligjore dhe të Drejtave të Njeriut në Asamblenë Parlamentare të Këshillit të Europës përmes të cilit kërkon që të marrë fund ky “trajtim i dyfishtë”.

Në aspektin, ushtarak, kriza e Ukrainës ka riafirmuar vlerën e dronit turk, “Bayraktar”, duke hapur kështu parantezën e një ere të re në aktorët që e përcaktojnë atë. Droni në fjalë nuk është një alternativë e lirë për forcat ukrainase, përkundrejt sistemeve të fuqive kryesore, ai po shndërrohet në kallashnikovin e ri, për nga masiviteti i përdorimit dhe vlera e tij luftarake.

Greqia ka vendosur në gjendje gatishmërie forcat e armatosura në Egje. Mediat greke përmendin kërcënimet e zyrtarëve turq si shkak për marrjen e masave aktuale, ndërkohë që Athina zyrtare ka menduar të shmangë përplasjet retorike. 

Sinjali më i qartë që është marrë në Athinë ka qenë ai i ministrit të Jashtëm, Mevlut Cvausoglu që kërkoi demilitarizimin e ishujve të Egjeut dhe e cilësoi Greqinë një vend që nuk respekton fqinjët e vet.

Ai solli shembullin e Maqedonisë së Veriut, të cilën Greqia e detyroi të ndryshonte emrin si kusht për hyrjen në NATO. 

Turqia dhe Izraeli kanë rikthyer diskutimet e nivelit të lartë për normalizimin e marrëdhënieve mes tyre. Ministri i Jashtëm turk, Mevlut Cavusoglu ka qenë së fundmi në Tel Aviv, në të parën vizitë të një niveli të tillë në 15 vjet. Në një konferencë të përbashkët me homologun e tij izraelit, Yair Lapid, që ndër të tjera u shpreh se:

Prokurori turk në çështjen kundër 26 shtetasve sauditë të akuzuar për vrasjen e gazetarit të Washington Post, Jamal Khashoggi, bëri një kërkesë të papritur të enjten që gjykimi i tyre në mungesë të pezullohej dhe çështja të transferohej në Arabinë Saudite.

Kolegji i gjyqtarëve nuk mori asnjë vendim për kërkesën e prokurorit, por vendosi që një letër duhet t'i dërgohet Ministrisë së Drejtësisë së Turqisë për opinion mbi transferimin e mundshëm të dosjes tek autoritetet gjyqësore saudite, raportoi agjencia shtetërore Anadolu. Seanca është shtyrë për më 7 prill.

Një tubacion gazi Turqi-Izrael po shihet si një nga alternativat e Evropës ndaj furnizimeve ruse të energjisë, por do të duhen manovra të ndërlikuara për të arritur një marrëveshje.

Ideja është hedhur fillimisht vite më pare dhe konsiston në ndërtimin e një tubacioni nënujor nga Turqia në fushën më të madhe të gazit natyror në det të Izraelit, Leviathan. Gazi do të lëvizë drejt Turqisë dhe më pas te fqinjët e Evropës jugore që kërkojnë të diversifikohen nga furnizimi me gaz rus.