turizmi

Në Afganistan, qeveria talebane i ka kthyer sytë nga turizmi. Shifrat tregojnë një rritje të vazhdueshme të turizmit përgjatë tre viteve të fundit, megjithatë ato mbeten ende modeste.

Vizitorë nga e gjithë bota kanë nisur të shijojnë nga afër peizazhin skenik dhe historinë e lashtë të Afganistanit. Shumë prej tyre zgjedhin të zhyten në liqenet bruz të Parkut Kombëtar Band-e-Amir, ndërsa të tjerë eksplorojnë artin budist dhe rrënojat në Bamiyan apo bëjnë pazar në pazaret e zhurmshme të Kabulit.

Santorini bëhet destinacioni europian i radhës që ngre problemin e hiperturizmit. 3.4 milionë turistë vitin e kaluar në një ishull me 15 mijë banorë. Pesë anije të mëdha që ankorojnë në të njëjtën kohë, kanë detyruar autoritetet greke të flasin për vendosjen e kuotave duke nisur që nga viti i ardhshëm.

Një kronkë e vitit 2000 e Tv KLan. Halë në sy na kanë patur përjetësisht!

Lëvizjet kundër turizmit po shumohen në Spanjë, vendi i dytë më i vizituar në botë, duke i shtyrë autoritetet të përpiqen të pajtojnë interesat e vendasve dhe kërkesat e sektorit fitimprurës.

Nën sloganin "Kanariet kanë një kufi", një grup grupesh në arkipelagun jashtë Afrikës veriperëndimore kanë planifikuar protesta në fundjavë.

Kanariet janë të njohura për peizazhet vullkanike dhe rrezet e diellit gjatë gjithë vitit dhe tërheqin miliona vizitorë nga e gjithë bota.

Rrjetet sociale kanë ndryshuar mënyrën sesi bëhet turizëm. Për shumë të tillë, një foto në qendrën e një qyteti turistik është më e rëndësishme se vetë përvoja e eksplorimit të tij. Corriere della Sera sjell rastin e Firenzes, një prej qyteteve më të vizituara në Itali, parë përmes përvojës së vetë turistëve.

Megjithëse çmimet pritet të rriten me 20%, Spanja parashikon numër rekord turistësh këtë vit. Shifrat flasin për tejkalim të vizitorëve të periudhës së para pandemisë, që ishte 83.7 milionë të huaj.

Tani, të gjithë, apo një pjesë jo e vogël, e mbajmë mend atë njeriun që punon si kryeministër kur para disa vitesh, para disa muajsh, para një viti, more kurdoherë përpara të tanishmes, që njëherë e mohonte emigrimin masiv, e njëherë e intepretonte atë si shprehje të lirisë. Sepse sipas tij shqiptarët po kërkojnë kudo më të mirën për veten. Puna është se ikja ka një shpjegim objektiv, por edhe subjektiv.

Është në rendin e gjërave që një njeri që drejton të prezantojë përherë më të mirën, të flasë me optimizëm për kohën dhe të ardhmen. Por duhet të ketë një kufi. P.sh kryeministri e nis e vazhdon ditën dixhitale me togfjalësha të tipit : Dhe me spitalin e ri…shkollën e re, apo zyrat e reja të DPSHTRR. Padyshim që puna duhet propaganduar, por ka një masë përgjegjësie edhe për të keqen. Që nuk është e vogël në këtë vend. Vrasjet nuk po i lënë frymë qetësisë publike, jo pse vrasje nuk ka gjetiu, por për lehtësinë me të cilën merret jeta këtu.

Punë ka, s’ka profesionistë!

Sentenca e kryeministrit Edi Rama aplikohet fare mirë edhe për Greqinë. Sipas mediave të vendit fqinj, Greqia nuk ka burimet e mjaftueshme njerëzore për të zbatuar projektet që lidhen me turizmin dhe sektorin financiar, pavarësisht se ka gjetur fondet nga BE për to.