opozita

Kur opozita dorëzoi mandatet parlamentare, nga Partia Socialiste doli lajmi se kryeministri kishte përcjellë direktivën që askush të mos replikonte më me ish-deputetët e PD-së dhe LSI-së, meqenëse ata nuk përfaqësonin më ndonjë gjë. Ishte një përpjekje për të mohuar me çdo kusht krizën.

Kur protesta e parë dhe e dytë patën suksesin që opozita priste, z. Rama vuri në lëvizje miqtë e vet ndërkombëtarë. Të cilët këmbëngulën në dy mesazhe: së pari se opozita nuk duhet të dalë nga parlamenti dhe se protesta është e drejtë demokratike, por jo kur është e dhunshme.

Deklaratave të ndërkombëtarëve mbi situatën në Shqipëri iu shtua edhe ajo e ambasadores gjermane në Tiranë, Susanne Schütz. Mesazhi është i qartë; Qeveria Federale sipas ambasadores njeh legjitimitetin e qeverisë si dhe të parlamentit që po rikonfigurohet pas djegies së mandateve nga opozita. 

Opozita mbylli një tjetër protestë në vazhdën e përpjekjeve për të detyruar zotin Rama të pranojë zgjedhjet e parakohshme me një qeveri teknike. Pjesëmarrja tregoi se PD, LSI e parti të tjera të vogla mund të mobilizojnë numra përtej mbështetësve tradicionalë edhe pse janë jashtë parlamentit. Sa i takon mesazheve të zotit Basha, ato ishin për ndërkombëtarët, në veccanti ambasadave të SHBA e BE që kanë mbajtur dukshëm krahun e qeverisë.

Si ta komentojmë protestën e sotme? 

Së pari duhet të shquajmë rrezikun e dëmtimit të saj së pari nga paqartësia e drejtuesve. Por ky është rrezik minimal pasi në fund të fudnit opozita ja doli që të sigurojë pjesëmarrje masive dhe të dëshmojë qëndresë.

Së dyti duhet ta ruajmë protestën – për hir të mirë leximit jo si të tillë në vetvete – nga përpjekja për ta paraqitur si pa vlerë dhe aspektet banale të saj.

Në Wikipedia, termi Diplomaci përkufizohet kështu:

Arti dhe praktika e drejtimit të negociatave mes përfaqësuesve të shteteve. I referohet zakonisht diplomacisë ndërkombëtare, drejtimit të marrëdhënieve ndërkombëtare përmes përballjes së diplomatëve profesionistë

Në Enciklopedinë Britanike i njëjti term gjen këtë shtjellim:

Kryeministri i Maqedonisë së Veriut, Zoran Zaev ka vizituar sot Shqipërinë. Është një nga ato vizita që kanë rëndësi shumë të madhe dhe që konfirmojnë nevojën e marrëdhënieve të posaçme mes të dyja vendeve tona. Zoti Zaev patjetër që duhet të jetë i mirëpritur në Tiranë nga gjithë spektri politik sepse në fund të fundit përfaqëson një shtet që ka brenda shqiptarët si subjekt konstituiv.

Por kjo nuk ka pse të na ndalojë në gjykimin kritik apo analizues të qëndrimeve të tija të caktuara.

Opozita është e bindur tashmë se Edi Ramën nuk e rrëzon dot nga rruga dhe me protesta. Në fakt pakkush e ushqente realisht një shpresë të tillë, edhe pse zërat se kryeministri ka ofruar zgjedhje të parakohshme dhe lokale në muajin shtator nuk kanë munguar. Zoti Rama është vënë përballë protestës së opozitës dhe bojkotit parlamentar të saj me ofertën e vetme që i shkon për shtat e që është ajo e majit 2017.

Ja ca lajme amballazhuese që qarkullojnë sot:

Drejtori për zgjerimin në BE, Danielsson thotë se “djegia e mandateve minon integrimin”.

Kuptohet kjo është shuplakë për PD-LSI.

Pas kësaj Taulant Balla propozon dialog me opozitën. Por jo negociata. Por pyetja lind vetiu:

Cilën opozitë sepse ajo ka ikur nga Parlamenti dhe sipas partisë së tij, në Kuvend po hyn opozita e re?

Cilat negociata, pasi opozita e arratisur nuk ka kërkuar ndonjë gjë, veç qeverisë tranzitore, apo largimit të Edi Ramës?

Panorama e krizës politike që po kalon vendi vijon edhe sot me të njëjtën shfaqje. Opozita që ka djegur mandatet dhe mbështetësit e saj u mblodhën në protestën e radhës para parlamentit, ndërsa mazhoranca nuk u tërhoq nga vendimi për të zhvilluar seancën. Kryeministri Rama e ftoi sërish opoziten për dialog, por paralajmëroi se reformën zgjedhore kjo mazhorancë do ta miratojë me opozitën e re që po zë vendet në parlament. 

Shqipëria për meritë të klasës politike që e drejton vijon të trajtohet si ekzotike si për rrëmujën e organizuar që ka në çdo drejtim ashtu edhe për krizat që prodhon.

Misioni i Parlamentit Europian që erdhi në Tiranë nuk kishte për detyrë të jepte konsiderata për situatën e brendshme politike dhe as të jepte zgjidhje, por të analizonte përmbushjen e reformave në prag të vendimit të qershorit.