non grata

Që nga momenti kur një ministri e huaj si Departamenti amerikan i Shtetit shpalli non grata ish-kryeministrin Sali Berisha, zhurma mediatike për shtjellimin politik të këtij akti nuk po sos.

Përditë, paradite e pasdite, në mediat që janë nevojtore e pushtetit ke shënime, shkrime, reflektime për atë që përfaqëson akti në fjalë. Janë vërsulur të gjithë për të na sqaruar se me çfarë kemi të bëjmë, sesa të gëzuar duhet të jemi për faktin që Berishën e shpallën non grata në SHBA.

Ndoshta do të qëndrojë gjatë si “argument” në politikë dhe median shqip, mendimi se Sali Berishën e nxorën nga politika amerikanët. Po ata që e mbështetën në fillimet e tij si pakkush, aq sa ambasadori amerikan dilte në fushatë elektorale pro tij në vitin e largët 1992. Në një farë mënyre ne po dëshmojmë një politikë amerikane në pastrimin e skenës politike të vendit që po nis me politikanin kryesor të 30 viteve. Ta sqarojmë që në fillim: vendimi i Departamentit Amerikan të Shtetit është vendim i institucioneve të një vendi të huaj dhe tërësisht Sovran.

Ish-kryeministri Sali Berisha ka reaguar pak më parë lidhur me shpalljen non grata nga SHBA përmes një shënimi në Facebook, adresuar sekretarit amerikan të Shtetit, Anthony Blinken. Teksa mohon akuzat ndaj tij, Berisha shprehet se sulmi që po ndodh sot është në fakt pasojë  e konfliktit të tij me George Soros dhe kundërshtimit të projekteve të këtij të fundit në hapësirën shqiptare. Më poshtë reagimi i plotë i Berishës: 

Përgjigje zotit Antony Blinken, Sekretar i Departamentit të Shtetit të SHBA për vendimin e tij për të ndaluar hyrjen time në SHBA!

Taulant Balla përshëndet vendimin e Departamentit Amerikan të Shtetit për shpalljen non grata të Sali Berishës. Ka nevojë për prezantim? Jo. Dihet kush është Taulant Balla, i cili e jep përshëndetjen pas një fotoje me maskë në profilin e tij në Facebook. Të jetë kaq i qetë zotëria dhe i gëzuar? Ndoshta. Anti-korrupsioni është një ndër pasionet e socialistëve të këtij kallëpi, ndaj edhe përmbajtja është e vështirë.

Sot është njoftuar zyrtarisht se SHBA ka shpallur non grata Sali Berishën dhe familjarët e tij për akte korrupsioni e minim të demokracisë.

Mesa duket politika e SHBA në Tiranë ka dështuar hapur në imponimin e direktivave të veta pranmë PD-së, të cilën Lulzim Basha, as e ka, as nuk e ka, për të kaluar në veprime radikale si ky që shohim tani. 

Veprime dhe më tepër gjeste publike që nuk bëjnë gjë tjetër veçse interferojnë brutalisht në politikën shqiptare ku vepron aktualisht një ambasadore e dështuar e SHBA, e cila po kërkon të mbajë në Parlament PD-në e Lulzim Bashës.

Ministria e Brendshme shqiptare shpalli non grata 52 shtetas grekë që hodhën parrulla anti-shqiptare në varrimin e Kostandinos Kacifas dhe bllokuan rrugën kombëtare Gjirokaster – Kakavi. Zv/ministri Sander Lleshi tha se këta shtetas shpërdoruan respektin e Shqipërisë  dhe e kthyen një ritual përbashkues varrimi, në një shfaqje të pa tolerueshme ekstremizmi. Ministria e Jashtme greke iu përgjigj deklaratës së Ministrisë së Brendshme shqiptare, duke i kërkuar sqarime thelbësore për shpalljen të padëshiruar 52 qytetarë grekë,

Ish-kryeprokurori i Përgjithshëm, Adratik Llalla dhe familja e tij janë shpallur “non grata” nga Departamenti i Shtetit për shkak të përfshirjes së ish zyrtarit shqiptar në raste të mëdha korrupsioni. Vendimi u mor nga Sekretari i Shtetit Rex Tillerson dhe u bë publik të mërkurën. Përveç zotit Llalla, Sekretari Tillerson ka miratur ndalimin e hyrjes në Amerikë edhe të bashkëshortes së tij Ardjana Llalla, të vajzës Eni Llalla dhe një fëmije tjetër të tij, që nuk ka shtetësinë amerikane.

Në mbledhjen e grupit parlamentar të Partisë Demokratike ambasadorja e BE-së, Romana Vllahutin është akuzuar si e njëanshme, ndërsa propozimi i Euralius për komisionerët e vetingut si stalinist. Panorama raporton se deptueti Arben Imami kërkoi të mbahet një qëndrim i fortë politik kundër Vllahutin. “Dua të kërkoj një gjë të përsëritur nga Partia Demokratike. A mund të kemi një qëndrim më të fortë politik ndaj ambasadores së BE-së në Tiranë, Romana Vlahutin? Duhet të ishim artikuluar më parë, por edhe tani që flasim nuk është vonë nëse e themi të vërtetën ashtu siç është.