Opinion

Që gazetat print janë të destinuara të zhduken mund të jetë e vërtetë, por edhe mund të mos jetë. Është fakt që, sipas sondazheve të fundit të “New York Times”, kjo gazetë ka rreth 1 milion të abonuar në versionin e saj në letër. Është gjithashtu e vërtetë që në versionin online, të abonuarit arrijnë shifrën 3.3 milionë, një sukses ky që është i mundur, sipas analistëve, për faktin se pas online-it qëndron marka prestigjioze e gazetës së printuar. Të gjitha gazetat e tjera amerikane vetëm online, si p.sh. BuzzFeed, ia dalin edhe falë klikimeve të reklamave.

Protesta e opozitës në Tiranë të shtunën që lamë pas, pruri midis të tjerash, një polemikë ndërpartiake mediatike, me ngjyra të forta moraliste dhe kripto-hipokrizie. Fjala është për recetën e pretenduar deontologjike se ‘si dhe cilët janë shqiptarët e vërtetë’.

Dy protestues me petka të vjetëruara e të pluhurosura, hypur në një motor papaç kinez, ai mbrapa me një kazëm të ndryshkur në dorë, po kthehen duke sharë e mallkuar me zë të lartë. Nuk merret vesh nëse e kanë me Lulzimin qe s’ka bythë, apo me Ramën qe shkon e ben antimiting në Vlorë siç bëjnë mubarakët e Lindjes së Mesme kur ndjejnë terrenin tu rrëshqasë nën këmbë. Gjithsesi protestuesit janë të zhgënjyer me sa duket, ngaqe qeveria nuk ra as sot.

Përse presidenti Meta e pa të arsyeshme ta godasë kryeministrin Rama pikërisht me rastin e emërimit ministrit të Jashtëm? Për këtë ka disa arsye. Ndryshimi i ministrave me më shumë ndikim brenda Partisë Socialiste me ata me më pak ndikim brenda partisë është tregues i arrogancës së Edi Ramës për ta përqendruar pushtetin personal brenda partisë që e drejton. Këtë lëvizje politike të kryeministrit, presidenti Meta do ta ketë parë si një moment ku Rama ka krijuar mjaftueshëm armiq (të heshtur) brenda Partisë Socialiste.

I dashur Palokë!

Autorët e Marrëveshjes së Prespës kanë qasje bashkëkohore ndaj shtetësisë. Me të kuptuarin e tillë të shtetësisë shoqëria e Maqedonisë më shpejtë do të transformohet nga shoqëri multietnike në shoqëri civile dhe në mënyrë me të sigurt do të lëviz drejt UE.

Presidenti francez, Emmanuel Macron thotë se i vjen keq për provokimet e vazhdueshme të populistëve në Itali. Ai ka heshtur shumë kohë, por tani ai ka thirrur përkohësisht ambasadorin nga Palazzo Farnese, përfaqësia franceze e tij në Romë. Deklarata e Pallatit Elysée për aksionin dënues diplomatik, që nuk duhet të ndodhte midis vendeve anëtare të BE-së, u morr shumë për keq. Zërat thonë se marrëdhëniet midis qeverive të Parisit dhe Romës janë aq të këqija sa kurrë më parë pas Luftës së Dytë Botërore.

Shoqëritë e qytetëruara”, u fliste dje Elisa Spiropali prindërve dhe gjyshit të vajzës së dhunuar në Kavajë, “dallohen nga mënyra se si përballen me sfidat, si përballen me raste të tilla dhe si e trajtojnë dinjitetin e njeriut”.

Mirëpo gjuha e trupit e atyre njerëzve fliste më shumë se Spiropali dhe veshjet e saj të zeza.

Nëna e vajzës kishte kryqëzuar këmbët edhe duart, një komunikin ky jo verbal që ulëret padëshirën e personit për tu hapur ndaj çdo mesazhi apo ngacmimi të jashtëm, si mesazhet që po përpiqej Spiropali të përcillte.

Më 22 nëntor 2017 një ndër lajmet kryesorë të mediave në Shqipëri ishte reagimi i Ben Blushit, atëherë kryetar i partisë LIBRA, ndaj votimit të Shqipërisë në OKB pro rezolutës që dënonte vendimin e presidentit Donald Tramp për të zhvendosur ambasadën amerikane nga Tel Avivi në Jerusalem. Blushi thoshte se Shqipëria nuk kishte asnjë interes për të votuar pro rezolutës dhe as nuk e bëri këtë për të mbrojtur ndonjë parim, por sepse vota pro e Shqipërisë i vlente Turqisë. Reagimin e tij në rrjetet sociale Blushi e mbyllte me fjalinë: “Një shtet levantin, do të thoshte Faik Konica”.

Gjetja e mënyrave efikase për të përshpejtuar zhvillimin ekonomik, duke shfrytëzuar të gjitha potencialet që disponon një vend, kanë qenë gjithnjë një preokupim për shoqërinë dhe motive të tilla kanë shërbyer si burim inovacionesh menaxheriale, organizative apo financiare. Kur Franca e shekullit të tetëmbëdhjetë ishte në një gjendje të pashpresë vështirësish financiare për shkak të borxheve publike të mëdha që kishte shpërdoruar familja mbretërore e Burbonëve, një gjeni skocez i financave, John Law, vuri në jetë një prej inovacioneve financiare më të famshme në histori.