Arkiv-Opinion

Shkruan Borges-i për një personazh të vetin, dramaturgun Jaromir Hladik: “si çdo shkrimtar, të tjerëve ua maste virtytet në bazë të çfarë kishin arritur; teksa kërkonte që të tjerët t’ia masnin atij në bazë të çfarë kish ndërmend të bënte” (“Como todo escritor, medía los virtudes de los otros por lo ejecutado por ellos y pedía que los otros lo midieron por lo que vislumbraba o planeaba,” El Milagro secreto).
Të matesh me hijen e mëngjesit, thotë shqipja, që këtë herë tregohet më cinike.

Për vitin 2015, në buxhetin e shtetit është parashikuar një deficit prej 58 miliardë lekësh (rreth 415 milionë euro), i cili do të mbulohet me borxh të ri publik (të brendshëm e të huaj). Por ky borxh i ri nuk mjafton për të mbuluar interesat e borxhit të vjetër (49 miliardë lekë), shlyerjen e parashikuar të detyrimeve të vjetra ndaj kompanive (20 miliardë lekë) dhe deficitin e fondit të pensioneve (46 miliardë lekë).

Kam qenë në mëdyshje gjithë këto ditë fushate nëse do të paraqitesha apo jo më 21 qershor në qendrën e votimit. Për kë të votosh? Për kandidatin e PS­së Erion Veliaj, një politikan ngulmues, i zellshëm, madje do të thosha edhe simpatik, po të mos ia kishim dëgjuar aq gjatë fjalimet e tij propagandistike të huazuara prej sekteve fetare? Po ai gjatë gjithë kësaj fushate s’pushon së përsërituri 20 herë në ditë para qytetarëve se sa e do kryetarin e vet Edi Rama, a thua se dashuria e tij për Edin është një argument i mjaftë për ta zgjedhur si kryebashkiak të kryeqytetit!

Është koha të peshojmë një mundësi shqetësuese: Çfarë duhet të bëjmë nëse Shteti Islamik fiton?

Qysh kur PPSH-ja pushoi së ekzistuari zyrtarisht (realisht ka vazhduar të ekzistojë tek PS-ja, PD-ja, etj.), pjesmarrja në zgjedhje ra poshtë 99.99-përqindëshit të gjysëm-shekullit të diktaturës. Pjesëmarrja më e lartë u arrit në marsin e vitit 1992 (1.95 milion pjesëmarrës) dhe në qershorin e vitit 2013 (1.75 milion pjesëmarrës), vite kur u shënuan rezultate historike.

Në numrin e djeshëm të Shqipit raportohej lidhur me një reformë të decentralizimit të pushtetit ekzekutiv, që do të hyjë në fuqi në gjashtë muajt e parë të mandatit të ri të autoriteteve lokale që do të dalin nga vota e 21 qershorit. Ishte interesante të vihej re se, teksa Shqipi e kish njoftuar këtë lajm qysh në faqe të parë, madje me një kryetitull, gazetat e tjera as që kishin denjuar të merreshin me të.

Nicholas Cannon*

Saktësisht tetëqind vite më parë, më 15 qershor 1215 në një vend të quajtur Runnymede, pranë lumit Tamiz në të dalë të Londrës, një grup baronësh dhe kalorësish të rebeluar rrëmbyen mbretin John dhe e detyruan të nënshkruante një dokument, që quhej Magna Carta.

Ky dokument i lashtë ka sanksionuar parimet themelore të shtetit të së drejtës, integritetit e pavarësisë së Gjyqësorit dhe demokracisë parlamentare anembanë botës anglishtfolëse, por edhe më gjerë. Ai vazhdon të jetë edhe sot frymëzim i rëndësishëm politik dhe ligjor.

Fushata ka hyrë në ethet e fundit. Ecejaket e shefave të politikës janë shpeshtuar dhe janë përshpejtuar. Ndoshta për pasojë, makineria e administratës ka ngadalësuar si rrjedhojë ritmet e veta. Duket sikur me 21 qershorin e ardhshëm do të bëhet një betejë e madhe, e cila do të sjellë edhe përmbysje të mëdha.

Politika qendrore duket sikur kërkon gjithmonë e më shumë t’u mbivendoset pushteteve lokale dhe të krijojë mbas reformës territoriale, një përqendrim edhe më të madh pushteti dhe vendimmarrjeje, në gjithmonë e më pak duar.

Gara për Tiranën ka me vete vëmendjen e plotë të mediave dhe kjo nuk po ndodh veç për shkak të rëndësisë e simbolikës që ka kryeqyteti i Shqipërisë në hartën e qeverisjes lokale, por edhe për shkak të garës konkrete që po luhet në terren. Janë tre kandidatë (Veliaj, Kosova e Bojaxhiu) që, me sjelljen e tyre, po shenjojnë një standard të ri.

Për herë të parë në një çerek shekulli, Berisha nuk po merr pjesë në një fushatë elektorale shqiptare (postimet e tij në FB, deklaratat në Kuvend, apo intervistat televizive nuk i mungojnë, por pjesmarrjet e drejtëpërdrejta në fushatë janë zero). Në fushatën aktuale, tre politikanët që mbizotërojnë janë Lulzim Basha, nga njëra anë, dhe Edi Rama e Ilir Meta, nga ana tjetër.