Shqiperia

Takimi i Kretës dhe zhvillimet e reja në raport me Maqedoninë, kanë riaktivizuar për publikun dhe median axhendat e politikës së jashtme në rajon. Shqipëria ka momentalisht një problem jo pak të ndërlikuar me Greqinë dhe vlerëismi i pikëpamjes greke për këtë situatë, ka rëndësi për të kuptuar masën dhe thelbin e kompromiseve që do të bëhen, por edhe mundësia e realizimit të tyre. Po kështu, pikëpamja greke ka rëndësi edhe për të kuptuar sesa reale janë qëndrimet emocionale dhe nëse ka vërtet vlerë mbingarkesa e zakonshme kur vjen puna te raportet tona me këtë vend.

Mediat u njohën këtë të hënë me një letër që kryeministri i ka dërguar krerëve të 28 vendeve të BE-së lidhur me përpjekjet që po bën qeveria e tij për të luftuar metastazat e kanabizimit dhe grupeve kriminale që veprojnë pas tyre. 

Duke folur për zgjatim të përgjegjësive edhe tek autoritetet europiane, kryeministri lë të kuptohet se nuk është vetëm Shqipëria që eksporton krim dhe drogë, por edhe Europa që e konsumon atë. Kryeministri i Shqipërisë flet për media të helmatisura dhe një situatë që nuk ka lidhje me atë që është pasqyruar në shtypin ndërkombëtar.

Është zhvilluar sot në Durrës, takimi i dytë trepalësh mes ministrave të Jashtëm të Shqipërisë, Kroacisë dhe Malit të Zi.

Në njoftimin për shtyp që përcjell Ministria e Jashtme theksohen temat për të cilat është diskutuar duke përsëritur edhe në këtë drejtim nevojën e një bashkëpunimi strastegjik.

Gjatë diskutimeve në parlament për buxhetin mbajti një fjalë edhe deputeti socialist Fidel Ylli. Veç keqardhjes për situatën ku ndodhet Partia Demokratike, fjalimi mund të konsiderohet edhe si një dëshmi se çfarë ndodh brenda mureve të Partisë Socialiste ndryshe nga ajo që shohim në transmetimet live në ERTV.

Pavarësisht natyrës diskrete të ecurisë së takimit, e mirëkuptueshme kjo në kontekstin ballkanik ku fjala “tradhëtar” lakohet e para, Kreta mbetet sukses. Nëse ka shtet ku duhet të ndjehesh si në shtëpi, është Greqia për ne dhe Shqipëria për ta. Jemi bërë mijra vjet ndaj dhe kufiri sot, as që nuk duhet kuptuar se po e kalon. Por që kjo të ndodhë, duhet “zhbërë” 1913. Jo në kufij, se ai zventitet mes fqinjësh të mirë, por në mentalitet.

Bisedimet e Kretës kanë përfunduar pa ndonjë rezultat konkret për çështjet e diskutuara. I vetmi hap pozitiv konsiderohet vendosja e dialogut dypalësh, i cili siç theksohet në deklaratën e përbashkët pas takimit Bushati –Kotzias, “u zhvillua falë një pune substannciale”, “fokusuar në çështjet e hapura dypalëshe”.

Pas gazetarëve italianë, fëmijët shqiptarë të Veriut tërheqin vëmendjen e BBC-së. Nëse në rastin e parë, reportazhi përqendrohej te shfrytëzimi i punës së fëmijëve në Bulqizë, media britanike hedh sytë nga një temë klishe për Shqipërinë. Gjakmarrja, që bashkë me bunkerët dhe hashashin janë tri temat e preferuara të mediave të huaja. E megjithatë.

Nëse do të pranojmë shifrën 2.8 milionë për prezencën e përhershme të banorëve në territorin e Shqipërisë, atëher diçka më pak se 4% e tyre janë të prekur nga diabeti. Vizion Plus raporton sot mbi përmasat në rritje të kësaj sëmundjeje degjenerative e cila është shumë komplekse dhe që të komplikon jetën. 5 mijë është numri i të diagnostikuarve me diabet për çdo vit dhe sipas mjekut endokrinolog, Florian Tori, jemi në një prirje për epidemie. Sëmundja në fjalë e ndikon shumë cilësinë e jetës së pacientit, por ajo ka edhe pasoja sociale.

Dokumenti, përkatësisht elaborati mban titullin “Shqipëria”. I njëjti është hartuar në prag të mbarimit të Luftës së Dytë Botërore nga shërbimi famëkeq jugosllav OZN-a (Organizacija Zashtita Naroda – në shqip, Organizata për Mbrojtjen e Popullit), i cili udhëhiqej nga Aleksandër Rankoviqi. Origjinali i tij gjendet në Arkivin e Jugosllavisë – Beograd, ndërsa një kopje e tij gjendet edhe në Arkivin shtetëror të Republikës së Maqedonisë, fondi 885.

Ambasadori i Shqipërisë në Beograd, Ilir Boçka, i ka dhënë së fundmi një intervistë revistës “Cord”. Intervista konsumon deri diku të gjithë pikëpyetjet që kanë të bëjnë me raportet mes Serbisë dhe Shqipërisë, nisur nga standardi i ri i vendosur me vizitën e Edi Ramës në Serbi, në vitin 2014. Boçka e cilëson këtë moment si pikë kthese, si një “moment politikë domethënës vendosmërie në kapërcimin e pengesave që ekzistojnë për një kohë të gjatë”.