Qeveria

Qeveria e majtë e Spanjës kanjoftuar se do të zhvendosë eshtrat e ish-Diktatorit Francisco Franco nga mauzoleumi shtetëor në periferi të Madridit. Është një vendim që është shtyrë disa herë, por kësaj radhe Madridi zyrtar ka dhënë si datë konkrete 10 qershorin 2019.

Franco do të zhvarroset dhe do të hiqet nga vendprehja në Luginën e të Rënëve për t’u rivarrosur pranë varrit të së shoqes, Carmen Polo në varrin familjar në Mingorrubio El Pardo që ndodhet në një varrezë shtetërore.

Si ta komentojmë protestën e sotme? 

Së pari duhet të shquajmë rrezikun e dëmtimit të saj së pari nga paqartësia e drejtuesve. Por ky është rrezik minimal pasi në fund të fudnit opozita ja doli që të sigurojë pjesëmarrje masive dhe të dëshmojë qëndresë.

Së dyti duhet ta ruajmë protestën – për hir të mirë leximit jo si të tillë në vetvete – nga përpjekja për ta paraqitur si pa vlerë dhe aspektet banale të saj.

Qeveria shqiptare ka vendosur të mos bëjë asnjë koment për raportin e Departamentit Amerikan të Shtetit që e përkufizonte Shqipërinë thuajse njësoj si në vitin 2013 dhe qeverinë si të korruptuar në të gjitha nivelet e saj. Është një heshtje “anglezi” që nuk i shkon qeverisë së cicmiceve me çdo portal.

Fragmenti i mëposhtëm është i famshëm në mjedisin letrar dhe politik të Shqipërisë. Por sado që ka kaluar shumë kohë që nga vitet ’20 të shekullit të kaluar, kur edhe fjala e Fan Nolit u bë publike, aktualiteti i saj është therës për vërtetësinë që përcjell. Dhe ndodh kjo për faktin e thjeshtë se Shqipëria, apo elita politike e saj nuk ndryshon. Është po ajo; hileqare, e paaftë, gënjeshtare, meskine dhe përherë në anakronizëm me kohën. Alibinë e ka kurdisur mire: ky popull nuk bëhet.

Shqipëria për meritë të klasës politike që e drejton vijon të trajtohet si ekzotike si për rrëmujën e organizuar që ka në çdo drejtim ashtu edhe për krizat që prodhon.

Misioni i Parlamentit Europian që erdhi në Tiranë nuk kishte për detyrë të jepte konsiderata për situatën e brendshme politike dhe as të jepte zgjidhje, por të analizonte përmbushjen e reformave në prag të vendimit të qershorit.

Ndërkombëtarët dalin jo vetëm kundër mjeteve të përdorura nga opozita (djegia e mandateve dhe dhuna), por edhe kundër kauzës së tyre ..

Kjo fjali është titull kryesor në disa media dhe konkulzion i këtyre redaksive pas konferencës që dhanë në Tiranë eurodeputetët e Parlamentit Europian.

Nuk është ndonjë fragment i cituar nga moria e deklaratave që bënë eurodeputetët, të cilin thjesht këto media e kanë referuar, por një rezyme shumë-redaksionale mbi “shuplakën”  që mori opozita nga ndërkombëtarët.

Pasi kaluan pesë vjet përballje me akuza, skandale, dyshime dhe mashtrime të konfirmuara, ish-ministri i Shëndetësisë, Ilir Beqja, ka menduar të thotë diçka për konçesionet. Këto kanë qenë temë elektorale e Partisë Socialiste, e cila premtoi se do t’i anullonte. Me të ardhur në pushtet, gjuha ndryshoi. Socialistët thanë se kontratat nuk zhbëhen sepse Shqipëria do të shkonte në arbitrazh. Kjo është e vërtetë padyshim.

Një pjesë e shoqërisë civile që është lëshuar në mbrojtje të parkut të Zagorisë nga kërkimi i naftës nga Shell, po mendon paditë ndaj qeverisë si rrugë të mundhme. Në një prononcim për TemaTv, aktivisti Lavdosh Ferruni flet për një lumë padish, nëse qeveria nuk merr masa.

Por ndërkohë që vjen ky shqetëism, vetë përfaqësuesit e institucioneve dhe shoqëria cviile nk kanë hartuar planin e zhvillimit dhe menaxhimit të zonës, që është detyrim ligjor. Diçka që do ta bënte mbrojtjen e kauzës mjedisore më serioze nga pretendimet e disa personave.

E kapur në befasi nga vendimi esktrem për djegien e mandateve qeveria dhe kryeministri kanë marrë rolin e suflerëve që duan ta importojnë satbilitetin nga jashtë.

Dhe për këtë zyra për shtyp e qeverisë ka intervistuar raportuesin për Shqipërinë, Knut Fleckestein. Zoti Knut, i shqetësuar për të ardhmen e shqiptarëve i është adresuar opozitës me një lutje, të mos djegin mandatet.

Lutja e Knut-it!

Edi Rama nuk ka ndërmend të shkojë në zgjedhje të parakohshme edhe pse opozita është drejt djegies së mandateve. Në një intervistë për të përditshmen italiane Corriere della Sera, ai thotë se ka kontratë me popullin dhe se nuk mund t’i nënshtrohet presionit të pakicës parlamentare.