italia

Vizita e presidentit rus, Vladimir Putin në Itali, është shoqëruar me optimizëm nga politika e vendit fqinj që përherë ka mbajtur një linjë komunikimi të veçantë me Moskën. kryeministri Italian, Giuseppe Conte është shprehur në një intervistë për gazetën “La Stampa” se Rusia mund të luajë një rol në menaxhimin dhe zgjidhjen e krizave rajonale si ato në Venezuelë, Siri apo Libi. Conte ka nënëvizuar se për situatën në Libi është mirë që violin e parë për armëpushimin të jetë OKB-ja, një qasje që shkon në logjikën e tij për një dialog përfshirës mes Rusisë dhe SHBA-së.

Carlo Bollino sjell në një shkrim të sotshëm shembullin e Italisë për funksionimin e demokracisë në standardet europiane. Në Bari është hapur një hetim për shitblerjen e votave në zgjedhjet vendore të 27 majit. Sipas Bollinos në këtë rast çdo gjë po tregon funksionimin e demokracisë pasi ndër të tjera sipas tij:

1) Asnjë media dhe asnjë politikan nuk ka guxuar të vejë në diskutim legjitimitetin e kryetarit të Bashkisë dhe këshilltarëve të zgjedhur më 27 maj, pavarësisht nga dyshimet e ngritura nga hetimet e prokurorisë

Dje Gjykata e Gjenovës në Itali ka dënuar me 3 vjet e pesë muaj zv.ministrin e zv.ministrin e Transporteve, Edoardo Rixi. Rasti i përket viteve 2010-2012 dhe ka të bëjë me shpenzimet e Legës në këshillin rajonal në Liguria. 

Matteo Salvini është njeriu i ditës në Itali.  Zgjedhjet europiane kanë konfirmuar kreun e Legas si politikanin më të rëndësishëm, aq sa mediat italaine e kanë shpallur de facto kryeministër. 

Krahas tij edhe politikania e djathtë Giogia Meloni dhe Berlusconi kanë njohur rritje. Në skenë ka ridalë Partia Demokratike kurse lëvizja “Pesë Yjet” ka marrë goditje. Kreu i kësaj të fundit, Luigi Di Maio ka njohur humbjen duke vënë gishtin mbi pjesëmarrjen e ulët të mbështetësve të së majtës, por ka refuzuar të japë dorëheqjen. 

Ka ndërruar jetë në moshë  78 vjeçare, Gianni de Michelis, ish-ministër i Jashtëm i Italisë në fillim të viteve’90, ish-zv.sekretar i Partisë Socialiste Italiane në vitet e drejtimit të saj prej Bettino Craxi.

Diskutimi dhe alarmi për emigracionin në Itali ngjan të jetë jo dhe aq i bazuar nisur nga të dhënat e fundit të Institutit të Statistikave të vendit fqinj. 

Kështu komuniteti i parë i të huajve janë rumunët me rreth 1.2 milionë emigrantë, ndërkohë që në vend të dytë vijnë marokenët, shqiptarët me shumë më pak dhe në fund kinezët. 

Boja e Palokës mbi Ramën ka provokuar shpërthimin e një arsenali sharjesh, akuzash e deri hipotezash qytetërimore që e ndajnë botën shqiptare në Ne dhe Ata. Shkëlqejnë në këtë lukuni progresistësh ministri i Brendshëm, Sandër Lleshaj që krahasoi opozitën me skenarin Gruevski dhe kryetari i Bashkisë Erjon Veliaj që gjeti rastin ta lajë veten për të thënë se termin “shpellar” e ka përdorur për PD-në jo për protestesusish.

Qeveria sllovene akuzon Ministrin e Brendshëm italian Mato Salvini, dhe kreun  e Parlamentit Evropian, Antonio Tajani, se duan të fshehin përgjegjësitë e fashizmit në ngjarjet tragjike të Luftës së Dytë Botërore.

Të dy politikanët italianë sipas tij, bënë deklarata "të papranueshme" duke iu referuar vrasjes së ushtarëve italianëve nga partizanët jugosllavë në fund të Luftës së Dytë Botërore. Referuar këtyre deklaratave presidenti slloven Borut Pahor i dërgoi një letër homologut të tij italian Serge Matarela për të shprehur protestën e tij të fortë.

Presidenti francez, Emmanuel Macron thotë se i vjen keq për provokimet e vazhdueshme të populistëve në Itali. Ai ka heshtur shumë kohë, por tani ai ka thirrur përkohësisht ambasadorin nga Palazzo Farnese, përfaqësia franceze e tij në Romë. Deklarata e Pallatit Elysée për aksionin dënues diplomatik, që nuk duhet të ndodhte midis vendeve anëtare të BE-së, u morr shumë për keq. Zërat thonë se marrëdhëniet midis qeverive të Parisit dhe Romës janë aq të këqija sa kurrë më parë pas Luftës së Dytë Botërore.

Nganjëherë ndodh që një diskutim publik është shumë më interesant për atë që nënkupton, sesa për argumentet e përdorura nga ata që përfshihen në të. I tillë është ndoshta debati që  po rigjallëron sektorë të caktuar të Kishës dhe të tjerë të lidhur me të. Debati ka të bëjë me dëshirën ose shpresën (ende jo një projekt) për të parë të rilindë një parti katolikësh, këtu në Itali. Arsyet kuptohen. Nga njëra anë, një pakënaqësi e përgjithshme, e cila bashkon shumë katolikë (por jo vetëm ata), për cilësinë e klasës politike italiane në aspekte të ndryshme të saj.