historia

Media serbe “B92” i ka kushtuar sot një hapësirë një libri të ri që flet për historinë e afërt politike të serbëve në shtetin e përbashkët me sllavët e tjerë të jugut dhe popuj të tjerë. Libri ka për autor Borislav Joviç, ish-president i Jugosllavisë dhe titulli i tij jep mesazhin e qartë: “Si serbët humbën një shekull – fati tragjik i serbëve në shtetin e përbashkët”.

Në fund të shtatorit 1943 në Greqi u konsumua ajo që njihet si Masakra e Qefalonisë, në të cilën ushtarë italianë të divizionit Acqui iu kundërvunë me armë gjermanëve në ishullin jonian, duke pësuar humbje masive në jetë njerëzish. Kjo pasi talia fashiste kishte kapitulluar.

Historiografia italiane e ka njohur këtë moment si Aktin e parë të një rezistence antifashiste në Itali, përfshirë këtu edhe spekullimin se i ashtuquajturi referendum që u zhvillua nga ushtarët, ishte shprehje e demokracisë. Kështu e quajti De Gasperi, kështu edhe Campi në vitin 2001.

Ka ndërruar jetë në moshën 93 vjeçare historiani i njohur gjerman, Ernst Nolte. Ai erdhi në vëmendje të rretheve shkencore dhe opinionit në Perëndim si pasojë që tezave të veta mbi nazizmin dhe Hitlerin. Sipas Nolte, nazizmi dhe themeluesi i tij, Adolf Hitler, ishin reaksioni logjik i Gjermanisë ndaj kërcënimit ekzistencial që përfaqësonte revolucioni rus. Kjo tezë si dhe artikuli i tij i vitit 1986 “E shkuara nuk do të zhbëhet” krijuan debate shumë të forta.

Flutura Açka, shkrimtare, ka dhënë një intervistë për revistën "Mapo". Intervista mbulon një sërë pyetjesh mes të cilave edhe ato për Shqipërinë sot, neootomanizmin, politikën, krizën e identietit etj..

1.Çdo të thotë të jesh shqiptar?

Të jesh më shumë naconalist, se patriot. Patrioti e ruan atdheun edhe për gjeneratat.

2.A ka shenja të huaja në fizionominë shqiptare, sociale apo fizike?

Ballkani kthehet sërish në arenë përplasjesh për ndikim mes Perëndimit dhe Rusisë. Ndonëse prej vitesh në përpjekje për anëtarësim në BE, ndonëse NATO ka prezencë të shtuar në rajonin tonë, diçka po kthen erërat së fundmi. Në një vizitë të këtyre ditëve të presidentit rus Vladimir Putin në Slloveni, u vu theksi te nevoja për të edukuar brezin e ri me kujtimet e Luftës së Dytë Botërore, një mesazh ky i qartë për ndryshimet që po ndodhin në Kroaci dhe ndaj rritjes së peshës së Gjermanisë në Ballkan.

Ka qenë qershor i vitit 1975, kur, si telekronist i Televizionit Shqiptar, më binte çdo vit të ngjitesha në Qafën e Martës, në festën tradicionale të zonës, ku shumë ngjarje historike, që nga koha e Lace Backës, Sali Butkës e deri në formimin e batalionit partizan “Riza Cerova” gjatë Luftës Antifashiste Nacionalçlirimtare, ishin lënë në një ditë të vetme, më 22 qershor.

Në këto 10-15 vitet e fundit, në vendin tonë janë botuar mbi 20 libra, me rreth 6000 faqe nga autorë shqiptarë, të cilët kanë si objekt çështjen e origjinës së tejlashtë të banorëve të trojeve tona, e njohur tradicionalisht si çështja pellazgjike. Ish- Universiteti “Vitrina” shkoi edhe më tej duke organizuar me studiues të fushave të ndryshme, në vitin 2011, një konferencë me temë “Qytetërimi Pellazg”.

Ministrat e Jashtëm të  Belgjikës, Francës, Gjermanisë, Italisë, Luksemburgut dhe Holandës sollën në vëmendje me keqardhje faktin se populli britanik u shpreh kundër anëtarësisë në Bashkimin Europian. Vendimi i popullit britanik shënon një pikë kthese në historinë e Europës. Bashkimi Europian po humbet jo vetëm një vend anëtar, por edhe një vend me histori, traditë dhe përvojë.

Sonte në Zululand-in e Mustafa Nanos në “TemA TV” ishte i ftuar profesori dhe historiani, Pëllumb Xhufi. Gjatë bashkëbisedimit, Nano dhe Xhufi u ndalën tek Akademia e Shkencave si dhe tek Reforma në Arsim, ku Xhufi shfaqi zhgënjimet e tij, pasi siç tha edhe vet: U nis ndryshe dhe u bitis ndryshe.

Teksa qëndruan tek reforma, Nano ndërhyri për përplasjen mes tij dhe profesorit të Shkencave të Komunikimit, Artan Fuga. Profesor Xhufi iu përgjigj publikisht Fugës ku edhe i shpjegon faktin se ai vetë nuk ka qenë anëtar partie, ndërsa Fuga po.

Ishin shkrimet e botuara së fundi mbi ushtrinë hitleriane në Shqipëri dhe raportet e tyre mbi pamundësinë e shqiptarëve për të qeverisur që menjëherë më kujtuan mikun tim francez, Jean Dutzer, i cili në ato kohë të errëta ishte dërguar me forcë në frontin shqiptar në radhët e një regjimenti gjerman. I telefonova menjëherë, duke menduar se pak shpresa do të kisha ta gjeja gjallë, pasi ai duhej t’i kishte kaluar tashmë të 90-at.