Shkenca

30 vjet pas anija kozmike “Challenger” shpërtheu në ajër, “National Geographic” vjen me një dokumentar ekskluziv. Në një orë shfaqen intervista, pamje nga qendra e kontrollit, nga anija brenda dhe një pjesë ku mësuesja nga Neë Hampshire, Christa McAuliffe, astronautja e parë civile në SHBA, e cila flet nga brenda anijes. Tragjedia e “Challenger” është ndër më të rëndat në historinë e programeve hapësinore dhe solli në humbjen e jetës së 7 astronautëve që ishin në mision. "Space.com" ka marrë 3 minuta nga video nga dokumentari që do të shfaqet më 25 janar:

Më i fuqishmi, më i madhi, shpesh nuk tolerohet nga natyra. Dinosaurët janë një shembull, ndonëse Toka ka njohur pesë zhdukje masive. Në serinë e shumë specieve që janë zhdukur është edhe Gigantopithecus, majmuni më i madh që mendohet se ka jetuar në planetin tonë: 3 m i lartë, me peshë deri në 500 kg, sipas fosileve që janë gjetur.  “National Geographic” shkruan se zhdukja e këtij gjigandi lidhet me sigurimin e ushqimit.  Gigantopithecus jetonte në pyjet tropikale të asaj që sot është Kina jugore për 6-9 milionë vjet.

Katër elementë të rinj do t’i shtohen tabelës periodike, njohur edhe si tabela e Mendelejevit. Unioni Ndërkombëtar i Kimisë Teorike dhe asaj të Aplikuar si dhe Unioni Ndërkombëtar i Fizikës Teorike dhe asaj të Aplikuar kanë njohur zbulimin e elementëve të 113, 115, 117 dhe 118. Elementët u identifikuan nga ekipe kërkuesish në Japoni, Rusi dhe ShBA, të cilit krijuan përplasje të bërthamave të lehta. Elementët super të rëndë që rezultuan ekzistojnë vetëm për disa fraksione të sekondës për të degraduar sërish në bërthama të lehta.

Kongresi amerikan ka vendosur të financojë Agjencinë Hapësinore Kombëgtare, NASA, për misionet të gjatra në hapësirë dhe krijimin e habitateve. Viti kufi është 2018, brenda të cilit NASA duhet të provojë veten sesi e mendon hulumtimin aftagjatë në hapësirë përmes misioneve kozmike që zgjasin me dekada. Paketa financaiare është integruar me programin e Sistemeve të Eksplorimeve të Avancuara, që merr nga buxheti 350 milionë dollarë, nga të cilat 55 milionë dollarë do të shkojnë për projektimin e një prototipi që do të duhet të eksplorojë kozmosin.

Ka një stereotip të ngulitur thuajse në çdo shoqëri, se meshkujt dhe femrat dallojnë jo vetëm nga gjinia, por edhe nga aftësia intelektuale. Ky mendim ka çuar në atë tjetrin se gjinitë diferencojnë individin edhe në morfologjinë e trurit; pra se truri i fermës ndryshon dhe nuk është i njëjtë me atë të mashkullit, aq sa mund të bëhet një klasifikim i trurit sipas përkatësisë gjinore. Një kërkim i fundit, publikuar në Proceedings of the National Academy of Sciences of USA, provon se ky klasifikim nuk qëndron.

http://www.space.com/31444-spacex-falcon-rocket-landing-epic-photos.html...

Dy ekipe fizikanësh në Large Hadron Collider në Qendrën Europiane për Kërkime Bërthamore kanë deklaruar të martën se kanë gjurmuar një tjetër grimcë themelore në natyrë. Zbulimi mbetet ende në kuadër të deklarimeve të tyre, por grimca mendohet të jetë një version i grimcës Higgs, por me masë më të madhe.  Ky është njëri version, kurse versioni tjetër është se ekipet e fizikanëve mund të kenë gjurmuar të ashtuquajturin transportues të gravitetit, zbulimi i të cilit mund të sjellë implikime për ekzistencën e dimensioneve të tjera të hapësirë-kohës.

Rreth 1000km poshtë sipërfaqes së Tokës diçka e çuditshme po ndodh. Mbi mantelin e Tokës, mes kores dhe anës së jashtme të bërthamës duket se ka një kufi. Pllaka të litosferës, që është shtresa shkëmbore menjëherë poshtë sipërfaqes, po tërhiqen në thellësi deri në kufirin e sipërpërmendur. Gjithashtu ndërsa shkëmbinjtë e nxehtë shtyhen lart deri në shtresën e poshtme të mantelit, ai devijohet përqark të njëjtës thellësi. Kjo dukuri ka çuditur shkencëtarët dhe dy ekipe janë vënë në kërkim për të kuptuar se çfarë po ndodh.

Vrimat e zeza kanë një kufi dhe ky mund të sillet për ilustrim në përmasën e 50 miliardë diejve. Shumica e galaktikave kanë vrima të zeza në qendër të tyre, përqark të cilave ka një disk gazi që orbiton. Humbja e energjisë e çon gazin drejt vrimës së zezë, duke e ushqyer atë. Këto disqe mendohet se janë të paqëndrueshëm dhe teorikisht besohet se një vrimë e zezë mund të rritet aq shumë sa të mund të “gëlltisë” diskun dhe ta shkatërrojë atë. Masa për të arritur një gjë të tillë është e jashtëzakonshme dhe deri më sot mendohej se një vrimë e zezë nuk e arrin dot këtë pikë.