Opinion

Grafitët, sharjet në stadiume, sloganet ‘pakuptim’, komentet dhe reagimet në blogje janë simptomat e para të sëmundjes së një turme, që ka filluar t’i përshfaqë hapur. Por, ndërsa sociologët po përpiqen të merren me shkakun, politikanët vazhdojnë të merren me pasojat dhe sidomos anën sipërfaqësore të gjërave.

Aq rutinë sjell muaji gusht në Shqipëri, sa nganjëherë ngjan sikur dikush e ka rregulluar me dorë rrjedhën e punëve në këtë vend. Gushti është muaji ku zakonisht nuk ndodh asgjë, me përjashtim të ndonjë provokimi me natyrë patriotike folklorike në Himarë apo në ndonjë areal tjetër. Gushti e bën gjithçka më të squllur, më pa jetë. Por korriku dhe gushti i sivjetmë, me të nxehtin më të madh në dhjetë vjetët e fundit, vërtet na kanë bërë të gjithëve gati si të përhumbur.

Teksa kaloj nga qendra e Çikagos drej kampusit tim universitar, rruga bie në një itinerar që ka histori të ndërlikuar dhe me pasoja lidhur me tokën. Vetëm dy shekuj më parë, kjo ishte një zonë moçalore, tokë e tregtisë së leshit për fiset vendase. Më të njohurit mes tyre ishin Oxhibve, Odava dhe Potavatomi, të gjithë bashkë, njohur si Këshilli i Tre Zjarreve. Këto fise kishin të drejta kolektive mbi tokën dhe të drejta reciproke gjuetie. Shumë gjëra kanë ndryshuar qysh atëherë.

Vala e fundit e arrestimit të zyrtarëve të lartë të shëndetësisë riktheu debatin tek reforma në drejtësi dhe ndjeshmëria që ngjall arrestimi i zyrtarëve të lartë.

Edi Rama i ka mërzitur palët, më shumë nga fakti që nuk duket i mërzitur nga arrestimet dhe që mburret me reformën në drejtësi si vepër të tij dhe partisë së tij, se sa nga fakti që nuk mbron të arrestuarit. 

Retë e stuhisë gjeopolitike po mblidhen në skajet e largëta të Pax Americana dhe megjithatë ka shumë pak shenja se qeveria e SHBA ose populli amerikan janë zgjuar ndaj rreziqeve në rritje. Kërcënimi që paraqesin Kina e Rusia dhe aleatët e tyre u vlerësuan vetëm kalimtare në fushatën presidenciale të vitit të kaluar, për shembull, e cila në mënyrë tipike rrotullohej rreth çështjeve të brendshme si ekonomia dhe inflacioni.

Ishte e mërkura e 19 marsit, kur mosmarrëveshja u përshkallëzua plotësisht: "Nëse një president nuk ka të drejtë të dëbojë vrasës dhe kriminelë të tjerë nga vendi ynë, sepse një gjykatës i çmendur radikal i majtë dëshiron të marrë presidencën, atëherë vendi ynë është në telashe të mëdha, atëherë është i dënuar të dështojë" shkroi me zemërim Donald Trump tek rrjeti i tij Truth Social në lidhje me një vendim të gjykatësit federal amerikan, James Boasberg. Trump dhe disa kongresmenë republikanë madje bënë thirrje për shkarkimin e tij

Fshihe fuqinë; prit kohë tënde

Për dy dedaka, duke nisur që nga 1992, kjo thënie e famshme që i atribuohet Deng Xiaoping, arkitekt i lëvizjes reformuese të Kinës, shërbeu si një varg i shenjtë, duke udhëhequr Kinën në politikën e saj në Lindjen e Mesme. Kjo frazë amballazhoi qasjen mjeshtërore të “Ambiguitetit Strategjik” të Kinës dhe durimin në këtë rajon. Kjo politikë mbeti në fuqi derisa Xi Jinpling erdhi në pushtet në vitin 2013.

Mbrëmë dëgjova fjalimin e Edi Ramës, ku foli për ndryshimet në Tiranë dhe kontributin e madh të Erion Veliajt. Në kushte normale, do të kisha mbajtur mend shifrat dhe vlerësimin e atij kontributi, por ato u asgjësuan nga fjalori i ashpër dhe dhuna verbale. Nëse një lider dëshiron të informojë për arritjet, ai duhet të përdorë argumente dhe fakte, jo të idealizojë veten dhe të dehumanizojë kundërshtarët.