politika e jashtme

Agjencia ruse e lajmeve, Sputnik, citon në një raportim të vetin Sekretarin amerikan të Mbrojtjes, James Mattis të jetë shprehur se trupat amerikane do të qëndrojnë në Siri edhe pasi ISSI të jetë mundur.

Synimi ynë do të jetë që të stërvitim elementë lokalë të sigurisë për të parandaluar rikthimin e ISIS

Një ndër çështjet më të vështira për t’u deshifruar në Shqipëri është politika e jashtme e saj. Këtu nuk e kemi fjalën për drejtimet kryesore të saj të shprehura për dy dekada e që i përmbahen anëtarsimit në Bashkimin Europian. Këtu fjala është për atë politikë që ka të bëjë me aktorë të huaj, përmes të cilëve politika shqiptare, segmente të saj, kërkojnë të fuqizojnë veten duke punuar që këtë ta realizojnë duke afirmuar axhenda që për qytetarët e këtij vendi janë të errëta.

Politika e jashtme e regjimit të Enver Hoxhës pas prishjes me sovjetikët, duket se udhëhiqej nga disa aspekte pragmatiste, të mbijetesës, por edhe të një lloj strategjie më afatgjatë. Kjo mund të shpjegojë deri diku edhe lidhjen e vendit tonë me Kinën e Mao Zedong, lidhje e cila zgjati jo pak dhe solli një frymëmarrje ekonomike për Shqipërinë.

Koalicioni i ri qeverisë në Itali mes lëvizjes Pesë Yjet dhe Lega e Matteo Salvinit kanë publikuar atë që quhet “Kontrata për Qeverinë e Ndryshimit”. Në dokumentin në fjalë përfshihen të gjitha drejtimet e qeverisjes dhe programit që do të zbatohet pas zgjedhjeve të fundit që sollën në pushtet dy parti antiestablishment.

Sa i përket politikës së Jashtme, qeveria e re premton ndryshime, por jo lëvizje nga drejtimet strategjike të orientimit. Në krye të saj qëndron interesi kombëtar i Italisë dhe promovimi i tij në raportet dypalëshe apo shumëplanëshe. 

Politika e Jashtme amerikane bëhet edhe më e paparashikueshme sesa karakteri i presidentit Trump. Disa ditë pasi ky i fundit njoftoi daljen e njëanshme nga Marrëveshja Bërthamore me Iranin, zyrtarë të Departamentit të Shtetit kërkojnë që inspektimet ndaj Teheranit zyrtar të vazhdojnë. Madje vetë Trump e ka kërkuar një gjë të tillë dhe ai citohet të jetë shprehur në një takim në Indiana këtë të enjte që kaloi:

Rritja e kontakteve diplomatike kohët e fundit midis Athinës nga njëra anë dhe Shkupit e Tiranës nga ana tjetër mund të sjellin këtë vit mbylljen e një sërë problemesh dypalëshe, të cilat përbëjnë prej shumë kohësh kratere të heshtura tensioni në Ballkan. Problemi kryesor me karakter rajonal është ai i emrit të I.R.J. të Maqedonisë dhe si rezultat marrëdhëniet e saj me aktorë globalë, si Bashkimi Evropian, O.K.B. dhe N.A.T.O. Nëse do të analizojmë politikën e jashtme greke në çështjen e emrit nevojitet të veçohen të paktën katër kolona kryesore.

Më datë 21 dhjetor 2017, qeveria shqiptare, pa një mandat të arsyetuar dhe të legjitimuar paraprakisht në organin sovran, e përfshiu Shqipërinë në bashkësinë e vendeve, që sulmuan politikisht SHBA-në në të drejtën e tyre për të ushtruar sovranitetin e vendimmarrjes në politikën e jashtme, që kishte të bënte me lëvizjen e Ambasadës së SHBA-së nga Tel Aviv drejt kryeqytetit të shpallur të Shtetit izraelit, Jerusalemit.

Për aq sa mund të lexohet, strategjia e administratës Trump në Lindjen e Mesme, konsiston në përmbajtjen dhe përballjen me Iranin. Sekretari i Shtetit, Rex Tillerson, sekretari i Mbrojtjes James Mattis, ambasadorja e SHBA në OKB, Nikki Haley dhe vetë presidenti Donald Trump, kanë denoncuar të gjithë bashkë aktivitetet rajonale të Iranit(në shkurt pas testeve të Iranit me raktetat balistike, Trump shkroi në twitter se ky vend po lunate me zjarrin.”

Politika e jashtme e SHBA-së është shumë e militarizuar, intervencioniste dhe e shtrenjtë. Ky është mendimi që po zë përherë e më shumë vend e që duket se është reaksion ndaj dominimit të politikës së jashtme nga neokonët për dekada me radhë. Dhe siç e kërkon modeli amerikan, për të ndryshuar këtë qasje po hidhen para dhe jo pak.

Nëse lexon faqen e Ministrisë së Jashtme shqiptare ke rastin të vëzhgosh një seri kontradiktash që dikujt mund t’i duken edhe si mistere. Siç mund të merret me mend, prioritet i Politikës së Jashtme të Shqipërisë është integrimi në strukturat euroatlantike me synim imediat anëtarësimin e vendit në Bashkimin Europian. Kjo theksohet që në hyrjen e rubrikës “Prioritetet” ku shkruhet: