media

Të dashur anëtarë të Parlamentit Europian,

Kam qenë së fundmi në Mosul, ish-kryeqendra e Shtetit Islamik në veri të Irakut. Misioni im si gazetar ishte të shkruaja një reportazh për kthimin e fëmijëve në shkolla, tre vjet pas mbylljes së tyre nga xhihadistët. Po mendoja si ta përshkruaja sa më mirë gëzimin e atyre fëmijëve që ktheheshin në bankat, ku iu ndalua të ulen për një kohë të gjatë, në atë qytet të shkatërruar.

Senati amerikan ka miratuar dje unanimisht një rezolutë përmes të cilës afirmon mbështetjen për një shtyp të lirë duke deklaruar se ”Shtypi nuk është armik i popullit”. Agjencia Reuters raporton se rezoluta është një përgjigje ndaj deklarimeve të presidentit amerikan Donald Trump, i cili ka akuzuar reporterët me togfjalëshin në fjalë.

Dokumenti thekson rolin e pazëvendësueshëm të shtypit të lirë për demokracinë, përçimin e normave demokratike, në informimin e elektoratit, zbulimin e të vërtetës dhe në kontrollin e pushtetit të qeverisë.

300 njësi mediatike amerikane kanë nisur një fushatë për përballjen e sulmeve të presidentit Donald Trump. Nismën e ka marrë “The Boston Globe” javën e kaluar përmes një editoriali dhe asaj i janë bashkaur deri më tani 350 media të tjera. Sipas gazetarëve dhe kompanive mediatike, Trump ka nisur një luftë të pisët ndaj tyre duke deklaruar se gazetarët janë “armiq të popullit” dhe se ato përcjellin lajme të rreme.

Ka mjaftuar një status në tuiter nga Donald Trump që mediat kundërshtare të tij në ShBA të nisin histerinë e radhës: atë të patriotizmit. Me një angazhim të habitshëm, njerëz të administratës Obama, por edhe të atij establishmenti të politikës ndërkombëtare që mund të quhet si Perëndimi, janë shfaqur me intervista, opinione në mediat kryesore për të vënë gishtin e akuzës dhe ndërsyer çdo emocion kundër presidentit aktual Trump. Arsyeja? Një pohim i tij sipas të cilit përkeqësimi ndër vite i raporteve SHBA-Rusi ka ardhur si pasojë e budallallëkut të amerikanëve. 

Duke ndjekur lajmet që japin pa pushim mjetet e ndryshme të informacionit në Shqipëri, njeriu humbet besimin te humanizmi dhe qytetërimi, humbet besimin tek e ardhmja e vendit të tij.

Është domethënës fakti se debati për largimin e Blendi Fevizut nga Tv Klan u përhap në momentin që u përmend rroga e tij hipotetike në Top-Channel. Domethënëse pasi në të vërtetë duhet të diskutohej për tjetër gjë: modelin e medias së sotme në Shqipëri.

Thuhet prej kohësh që media është në krizë. Por edhe politika është në krizë. Këtë e përsërisin ata që janë gjeneruesit e krizës dhe që përfitojnë prej saj. Sepse kriza e medias kështu siç e shohim sot është strukturale. Por të përkufizosh diçka nuk do të thotë se ke dhënë edhe zgjidhjen.

Një sondazh i fundit i titulluar “Besimi në qeverisje 2017” i mbështetur nga PNUD përsërit gjetjet e mëparëshme se institucioni më i besueshëm janë Forcat e Armatosura me 63%, pas tyre Institucionet e Arsimit Publik me 63% kurse Policia e Shtetit, e shpallur pak kohë më parë si institucioni më i besueshëm, është vetëm me 53%.

Kush është Lulzim Basha? D.m.th çfarë njeriu është, sa kapacitet ka, në çfarë beson, çfarë idesh përbëjnë formimin e tij? 
Ja disa pyetje që normalisht bëhen për një politikan që mëton të marrë pushtetin. Fjala publike nuk mjafton, pasi politikanët gënjejnë, ata ndjekin rrymën. Një shembull: ata që besuan se Edi Rama është i majtë, tashmë ndoshta janë bindur për të kundërtën. 

Lulzim Basha ndodhet sërish në një pozitë shumë të favorshme politike që po krijohet paradoksalisht nga kundërshtarët e tij. Paraprakisht duhet të themi se Basha është njeriu që nuk frymëzon, që nuk bind, i papërshtatshëm për opozitarin shqiptar dhe më e keqja, ai nuk ka ditur që dobësitë e tij si politikan i akulturuar me mendësinë shqiptare t’i konvertojë në forcë dhe avantazh. 

Marrëveshja e kufirit me Greqinë ka provokuar një neurozë të përgjithshme. Pasi ngriti tymin dhe ia ngeci me detyrim Ilir Metës si çështje, kryehallexhiu Sali Berisha nuk po ndihet më. I mjafton që të ketë dy institucione kundër njëri-tjetrit për kërkuar mandej protagonizmin bajat të atij që kujdeset për legjitimitetin dhe sovranitetin.