foreign policy

Revista e njohur “Foreign Policy” publikonte dy ditë më parë një profil për Edi Ramën. Kryeministrin e Shqipërisë. Autorë: Una Hajdari dhe Aleksandar Brezar. Nëse lexon këtë shkrim, si shqiptar nuk mund të mos të bësh humor me vete duke e parë atë si një biçim jetëshkrimi politik nga z. Vurko i Çajupit.

Revista “Foreign Policy” publikonte sot një shkrim nën autorësinë e Aaron Timms, me titullin tingëllues: Macron do një perandori franceze bazuar mbi gjuhën. Presidenti francez po profilizohet nëmediat e huaja si ideologu i fundit i Europës, për të cilën flet shpesh dhe madje propozon reforma. Mirëpo në këtë shkrim, interpretimi i ambicieve të tij vihet në një kontekst nacional duke na sugjeruar se Macron, ky njeri që synon historinë, në të vërtetë ka një projekt për Francën.

Të dielën në mëngjes, lideri i opozitës ruse, Alexei Navalny, u dërgua në spital pasi një reaksioni alergjik për të cilin një nga mjekët e tij tha se mund të jetë shkaktuar nga një substancë kimike e panjohur.

Brenda një viti nga nënshkrimi i Traktatit të Sèvres, fuqitë evropiane filluan të dyshojnë se kishin kafshuar më shumë sesa mund të përtypnin. Të vendosur për t'i rezistuar pushtimit të huaj, oficerët osmanë si Mustafa Kemal Ataturk riorganizuan atë që mbetej nga ushtria osmane dhe, pas disa vitesh luftime të dëshpëruara, dëbuan ushtritë e huaja duke kërkuar të zbatonin kushtet e traktatit. Përfundimi ishte Turqia që ne njohim sot, kufijtë e rinj të së cilës u vendosën zyrtarisht në Traktatin e Lozanës në 1923.

Çfarë pamje ka një shtet kur bie në kolaps? Është një pyetje që analistët e bëjnë gjithnjë e më shpesh për Lindjen e Mesme, ku pesë shtete aktualisht janë në një farë krize ekzistenciale. Megjithatë, njëri prej këtyre shteteve qëndron veçmas. Jemeni, Siria, Iraku dhe Libia kohët e fundit janë përballur me kryengritje, luftë civile, ndërhyrje të jashtme dhe përplasje mes përfaqësuesve rajonalë. Për kontrast, kriza e Libanit është e vetënxitur dhe dhe kjo e bën atë shumë më të pashpresë.

Më 27 qershor, presidenti serb, Aleksander Vuçiç, duhej të takohej me homologun e tij kosovar, Hashim Thaçi, në Shtëpinë e Bardhë për bisedime të ndërmjetësuara nga i dërguari special i SHBA-ve, Richard Grenell. Qëllimi i këtij samiti ishte të normalizonte marrëdhëniet midis dy vendeve, të cilat janë në një konflikt të ngrirë qëkur Kosova shpalli në mënyrë të njëanshme pavarësinë nga Serbia, në vitin 2008.

Në mars të këtij viti, administrata Trump projektoi me sukses rrëzimin e një qeverie miqësore në Prishtinë, kryeqytetin e Kosovës. Në vend të një operacioni të fshehtë të CIA-s, administrata dhe ambasada amerikane zgjodhën presionin e hapur. Pak javë pas pezullimit të ndihmës për zhvillim dhe kërcënimit për tërheqjen e trupave amerikane nga forca paqeruajtëse e NATO-s, qeveria e kryeministrit reformist Albin Kurti u rrëzua.

Përpjekjet e shëndetit publik për të kufizuar pandeminë e koronavirusit kanë sjellë kolapsin më të fortë ekonomik në histori dhe përpjekjet për ta kufizuar atë kolaps kanë sjellë eksperimente të pashembullta në politikën monetare. Rezerva Federale e ShBA-ve ka krijuar nëntë lehtësira të reja në formë kredish, në përpjekjet e saj për të furnizuar të gjithë botën me likuiditet dollari.

Presidenti i SHBA-ve, Donald Trump, i shijon shumë marrëveshjet e mira, por përpjekjet e tij për të ndërmjetësuar marrëveshje ndërkombëtare shpesh kanë dështuar. Pavarësisht kësaj, administrata e tij po kërkon të shënojë fitore në politikën e jashtme duke ndërmjetësuar një marrëveshje përfundimtare paqeje midis Serbisë dhe Kosovës, të cilat kanë qenë në luftë në fund të viteve ‘90. Kosova shpalli pavarësinë në vitin 2008, por Serbia dhe Rusia deri më tani nuk kanë pranuar t’u bashkohen Shteteve të Bashkuara dhe 100 vendeve të tjera në njohjen e saj si shtet.