demokracia

Ata janë bërë pjesë e diskursit publik ndoshta për arsye kompleksiteti të politikës sonë ndaj të huajve apo raporteve të ndërvarësisë mes dy palëve. Ambasadorët e huaj në Shqipëri janë personazhe që tashmë e kanë kthyer në normë “futjen e hundëve” në punët e brendshme të demokracisë duke treguar në shumë raste anësi për njërën apo tjetrën palë.

Prej 25 vjetësh shqiptarët jetojnë në demokraci, pasi përmbysën një regjim diktatorial, sikurse ishte regjimi komunist i Enver Hoxhës, që u instalua dhe mbajti pushtetin për gati 50 vjet.

Në këto dy dekada e gjysmë pluralizëm, sigurisht që mendësia politike ka evoluar në disa aspekte bazike dhe normalisht me të, duhej të bashkërrugëtonte edhe evoluimi i mendësisë së publikut në raport me vlerësimin, gjykimin dhe në fund besimin që populli i jep ose duhet t’u japë forcave politike, si dhe alternativave të tyre në zgjedhje.

Deputeti grek i Demokracisë së Re, Jorgos Kumucakos provoi në lëkurë indinjatën e një grupi protestuesish që dolën në rrugë kundër deklaratave të zv/ministrit të Arsimit Nikos Filis për spastrimin etnik të grekëve të Pontit, të cilin nuk pranoi ta quajë genocid. Prezenca e tij në tubim nuk u prit mirë nga protestuesit që nuk i kursyen grushtat ndaj deputetit të parlamentit grek, i cili kërkoi ta shfrytëzojë politikisht indinjatën e tyre. Akti u komentua gjerësisht në mediat vendase dhe faktori politik që e lexuan në këndvështrime të ndryshme këtë shprehje të demokracisë.

Para më shumë se një viti, kur në media qarkulloi lajmi se shërbimet gjermane kishin survejuar në Shqipëri, kryeministri shqiptar tha se “ne nuk kemi çfarë të fshehim nga miqtë”. Është një nga ato deklarata që hidhen kuturu, si për të thënë se “tani jemi të brendshëm me të mëdhenjtë”. Mirëpo diskutimi është më i gjerë dhe me shumë implikime, kur vjen puna te fakti se përgjimet e sotme, po rezultojnë në krijime të qendrave të të dhënave që administrohen në një dorë. Kjo dorë është SHBA.

Andrea Stefani shkruan sot një shkrim të gjatë në gazetën “Dita” ku merret edhe njëherë me Sali Berishën. Kësaj radhe u kthehet ndërkombëtarëve se përse kur Sali Berisha flet për revolucion demokratik në thonjëza, ata heshtin. Stefani shkruan shumë, thotë shumë gjëra, të gjitha që lidhen me Sali Berishën, të cilit i vesh cilësi që nuk mund të qëndrojnë në realitet po të bëhet një vlerësim real i fuqive të tij. “Pse gjithë kjo droje, për të mos thënë frikë nga tij?