Opinion

Herën e fundit që qesh takuar me një zyrtar spanjoll në Madrid ishte me ministrin e atëhershëm të Jashtëm, Moratinos. Ky ishte takimi i dytë me të dhe vinte pothuajse një vit pas atij të parit, kur Kosova përgatitej ta shpallte pavarësinë. Tash, me Kosovë të pavarur, biseda nuk ishte më në suazat e “çka do të ndodhë nëse (apo kur) Kosova e shpall pavarësinë” (me të gjitha spekulimet për ikjen masive të popullatës serbe pas valëve të dhunës, e të ngjashme), por në suazat e veprimeve të mëtejme: si do t’ia bënte Spanja me këtë realitet të ri që nuk deshi ta njihte fillimisht.

Nëse John Maynard Keynes do të ringjallej sot, më shumë se 70 vjet pas vdekjes së tij në fund të Luftës së Dytë Botërore, ai me siguri do të befasohej nga shumica e ekonomive dhe politikës që quhen "kejnesiane". Ai do të befasohej kur të zbulonte se, të paktën në botën anglishtfolëse, emri i tij zakonisht lidhet me skajin e majtë të spektrit politik.

Izraelit i pëlqen të përkëdhelet në kujtimet e tij të përgjakshme – si vramë, si eliminuam, si ekzekutuam, çfarë heronjsh kemi qenë. Çdo i ashtuquajtur dokumentar, që nuk është gjë tjetër veç propagandë pro vrasjes, ngre në qiell heroizmin e Izraelit, përherë duke adhuruar, përherë duke admiruar herozimat e vrasësve të dërguar, me një shikim dinak, me nënqeshje, pa pyetur, pa ngritur dyshime, pa një debat serioz.

Edhe sa kohë do e durojmë mbi krye “shkambin” e randë të “ndërtesës shtetnore të rrënueme” prej arrogancës, paaftësisë, padrejtësisë dhe talljes së administratorëve krenaristë, në këto kohë të fatkeqësisë që ka kapërthye një pjesë të madhe të territorit shtetnor?

PA E KUPTUAR qartë Lëvizja Vetëvendosje se nuk i ka fituar mbi 50 për qind të votave, si dhe pa e kuptuar qartë Lidhja Demokratike e Kosovës se i ka humbur zgjedhjet, duket se do ta kenë të vështirë të nënshkruajnë marrëveshje për koalicionin qeveritar.