Opinion

7 prilli 1939 është ndër ditët më të errëta në historinë e Shqipërisë. Mëngjesin e së Premtes së Madhe trupat e Musolinit zbarkuan në portet e Shqipërisë. Atë ditë u varros pavarësia e Shqipërisë, e fituar me gjak e sakrifica të panumërta me 28 nëntor 1912.

Sapo dielli ngroh ajrin, çlirohemi nga rrobat. Palltot dhe xhaketat dimërore i hedhim gëzueshëm mënjanë. Ky akt nuk është thjesht një ndërrim puplash. Ngrohtësia e ajrit pranveror na jep mundësinë të shfaqim çfarë kemi fshehur gjatë dimrit. Sidomos gratë e vajzat, të cilat joshin me dekoltetë dhe streçet e tejdukshme. Me fustanet e tyre, që më shumë zbulojnë se mbulojnë. Me lloj-lloj tekstilesh fine që theksojnë mrekullisht kofshët dhe vithet e tyre. I gjithë ajri pranveror kthehet kështu në një spektakël të vërtetë formash e ngjyrash femërore.

Data 9 prill sjell në skenën politike të Shqipërisë, mbajtjen e referendumit të PS. Ka gjasa të shumta që referendumi do të jetë thjesht dhe vetëm një formalitet. Vetë kongresi i kësaj partie, mbajtur më 19 mars të këtij viti, formalizoi me unanimitet të plotë statutin e ri, madje me votim të hapur dhe spektakolar, mbi 99 %, gjë që gati e kishim harruar. Delegatët e shumtë në Pallatin e Kongreseve, ngrinin duart sa më lart që të ishte e mundur, për të dhënë votën e tyre dhe pastaj, nga presidiumi numëroheshin kartonat.

Nga shkrimet e përditshme të Berishës në faqen e tij në Facebook, si dhe nga deklaratat që bëjnë zëdhënësit e tij (Lulzim Basha, Oerd Bylykbashi, Eduard Halimi etj.), kuptohet qartë se ai synon ta shtyjë me çdo kusht reformën në drejtësi për pas zgjedhjeve parlamentare. Një synim i tillë do të ishte i kuptueshëm politikisht, në qoftë se gjasat për një fitore të koalicionit të rrudhur të PD-së do të ishin të mëdha pas një viti. Por a janë ato të mëdha?

Deputeti Gent Strazimiri është vënë papritur në qendër të debatit politik të ditëve të fundit për akuzën e ngritur ndaj tij nga organet e rendit për armëmbajtje pa leje, si dhe për shfaqjen e tij me këtë armë pa leje në protestën e organizuar nga opozita tek sheshndërtimi i Bashkisë së Tiranës brenda Parku të Liqenit Artificial Shfaqja e tij me patllake në një tubim proteste (nëse akuza rezulton e vërtetë) është realisht e dënueshme, aq më tepër nëse kjo armë është edhe pa leje.

Pas përleshjeve të fundit mes policisë dhe opozitës, që nuk do që të lejojë ndërtimin e parkut të lodrave për fëmijë tek Liqeni në Tiranë, bëri bujë, edhe më shumë se plagosja e tri vajzave police, ajo që fiksuan kamerat:  pistoleta në brezin e një përleshësi civil. U tha se ishte deputeti demokrat Gent Strazimiri. Po të hënën në mbrëmje, Sekretari i Përgjithshëm i PD-së Arben Ristani, pasi mbaroi mbledhja e kryesisë së PD-së, u ndal para gazetarëve dhe na çuditi me ato që tha: “Të jeni të bindur që deputeti Strazimiri nuk ka pasur pistoletë.

Është fare e qartë që IS në Siri dhe Irak është në tërheqje e sipër. Palmyra, qyteti oaz i antikitetit, është futur sërish nën kontrollin e forcave të Assadit. Kjo është e rëndsishme për shkaqe simbolike dhe strategjike, sepse Asadi tashti shtrin pushtetin deri në qendrën e IS - në Raqa. Ndërkohë që ushtria irakiane po përgatit sulmin në Mosul.

Konfliktet e egra me frymëzim fetar si këto që po shtillen këto kohët e fundit, e bëjnë më të ngutshme nevojën e refleksionit sidomos për ne shqiptarët që kështu të ndarë siç jemi, ka rrezik të bëhemi shënjestër e frymëzimit radikal islamik.

Në javën që lamë pas ministri i jashtëm Ditmir Bushati realizoi një vizitë zyrtare në Greqi. Duke u nisur nga marrëdhëniet midis dy vendeve dhe nga sfidat e kohës, vizita merrte një rëndësi të veçantë. Mirëpo rëndësia e pritur derivoi në një rëndësi të llojit të veçantë. Kjo për faktin se nga njëra anë ajo tentoi të provokonte status quonë tradicionale në marrëdhëniet dypalëshe, me kusht distancimin nga e kaluara. Në anën tjetër, palët nuk ishin në sinkron drejt këtij synimi.

Autori i këtyre radhëve është një gazetar turk, i cili deri para pak javësh drejtonte gazetën “Zaman”, të përditshmen me tirazhin më të madh në Turqi. Vetëm pak orë pas sekuestrimit të gazetës dhe caktimit të administratorëve shtetërorë, papritmas u konsiderova “anëtar i një rrjeti terrorist”. Prej gati dy vitesh, vendi im është kthyer në një arenë të lojërave politike dhe më datë 4 mars, përjetoi një tjetër skenë surrealiste. Qeveria përdori gaz lotsjellës dhe pompa me ujë për të sulmuar gazetën që unë drejtoja. Disa prej nesh u keqtrajtuan dhe disa të tjerë i shanë dhe i fyen rëndë.