Billboard

Partisë Socialiste i janë dashur personazhe të fortësh në zgjedhje, sepse nuk kishte mënyrë tjetër për t’u përballur me të fortët e PD-së për të ruajtur votat. Kjo është një e vërtetë e pranuar nga socialistët, e pohuar disa herë së fundi. Dhe kur flasim për ‘të fortë’, nuk është thjesht fjala për individë që preferojnë dhunën kundrejt dialogut, por për elementë me të kaluar e të tashme kriminale, si penale edhe ekonomike.

Shikoni se çfarë thotë ndër të tjera një njoftim i Partisë Demokratike: “Deputetja e Partisë Demokratike, Albana Vokshi e shoqëruar nga kryetari i Bashkisë së Pogradecit Eduart Kapri, vizitoi banorët e fshatrave të Mokrës, një zonë e prekur masivisht nga eksodi. Mbi 250 familje raportohen se janë larguar nga Mokra drejt vendeve Europiane në muajt e fundit në përpjekje për mbijetesë për shkak të kushteve të mjerueshme.

Mënyra dhe formati i përgënjeshtrimit që ambasadori i Prezencës së OSBE në Tiranë, Raunig, më parë ambasadori austriak po në Tiranë, i bëri përmbajtjes së “një materiali informues të brendshëm”, është shumë domethënëse për atë se çfarë mendojnë e dinë realisht diplomatët e huaj për vendin e shqiponjave dhe politikanët e tij. Raunig tha pak e shumë se kemi mbledhur çfarë kemi dëgjuar të thonë lart e poshtë, dhe kjo nuk përbën ndonjë qëndrim zyrtar; e as të dhënat e përfshira për Ramën, Metën, Berishën, deputetët, biznesmenët etj, nuk janë të tilla, pra zyrtare e të konfirmuara.

Dje, Arben Ndoka, ish-deputeti socialist i Qarkut Lezhë,mqë dorëzoi së fundmi mandatin, ka dhënë një intervistë në “Top-Story”, ku ka sqaruar pozicionin e vet. Ndoka ka bërë një deklaratë shumë të rëndë kur ka thënë se në Parlament ka deputetë që kanë duart me gjak. “Jam menduar gjatë për këtë. Nuk ka qenë një vendim i lehtë, por gjeta kurajon ta bëja këtë. Aty janë shumë të tjerë që nëse tërhiqen nga mandati i deputetit mund të përfundojnë edhe në burg. Unë i kam shlyer dënimet e mia ndaj drejtësisë italiane, ndërsa aty ka shumë të tjerë. Është edhe një deputet i PD i dënuar në Shqipëri.

Edhe njëherë kemi në krye një kryeministër që duket se beson se Shqipëria është pronë e tij. Ca më keq dhe më e vajtueshme: që edhe shqiptarët duhet ta falënderojnë pse fati historik e solli aty që t’i përfaqësojë. Nuk është hera e parë që delirantë të tillë mbijnë e harlisen në katundin Shqipëri. Historia e afërt na jep dy shembuj të tillë: Sali Berisha dhe Edi Rama. Dy shembuj që qëndrojnë afër edhe si kriter për krahasimin e qeverisjes. Ka gjithësesi një ndryshim: Berisha mësoi të vepronte ndryshe pas humbjes së rëndë të 1997-ës.

Ministri i Brendshëm nxori sot në Kuvend një dokument që tregon se oficeri në arrati i antidrogës së Fierit, Dritan Zagani, është bashkëprivatizues i një objekti stallë në Orikum, ish - ekonomi ndihmëse e ushtrisë. Privatizimi është bërë në qershor 2013 dhe kjo tregon, tha Tahiri, se "oficeri ka qenë i blerë nga Berisha".

Çështja e fundit e Lagunës së Patokut ka risjellë në vëmendje kontratën e politikës me njerëz extrapolitikë; shërbimin reciprok që bëhet në kësi rastesh, por që nuk mund të shmangë me sa duket eksese të tilla me pasoja. Por - sepse ka përherë një Por - ka një sens realizmi në këtë marrëveshje që bën politika me botën e krimit. Këtë "Por", është përpjekur ta sqarojë në gazetën e Koço Kokëdhimës, Arben Rrozhani, i cili thotë se kjo erdhi prapë për faj të Saliut. “Jo vetëm në pushtetin qendror, vendor, por edhe në Gjyqësor dhe Legjislativ.

Siç bën të ditur Panorama, Gjykata e Lartë ka vendosur të shpallë të pafajshëm deputetin e LSI, Petrit Vasili, i paditur për shpifje. Vasili ishte paditur nga Alma dhe Petrit Çinari për atë që njihet si çështja Doshi, kur nisën të dalin në shtyp emra dhe ngjarje të njëpasnjëshme. Në atë kohë u tha se Petrit Çinarit i ishte kërkuar nga njerëzit e Ilir Metës që të ekzekutonte Tom Doshin. Ishte Petrit Vasili, hierark i lartë dhe deputet i LSI-së, ai që doli e tha se për këtë dëshmi, Çinari është paguar me një apartament nga Tom Doshi.

“Këta nuk janë socialistë, janë specialista”. Kështu u shpreh para disa vjetësh, ish-kryetari i Kuvendit të Shqipërisë, i ndjeri, Pjetër Arbnori, kur u mor vesh manovra elektorale e Dushkut. Kjo ishte një nga ato deklarata publike që plotësoi një mit në ngritje të socialistëve(kupto drejtuesit) si ustallarë të pushtetit, si politikanë që bëjnë çdo gjë e dalin pa lagur, si të zotë shumë në “rregullimin e letrave” etj.. Erdhi e mori vrull ky mit i gënjeshtërt përballë një opozite agresive dhe shpesh të “palogjikshme” të PD-së dhe Sali Berishës, këmbëngulja e të cilit lexohej si kokfortësi.