Shqiperia

Unë Sorosi, Edi, ligjet shqiptare dhe turma e hajnave kemi një lidhje mjaft të veçantë. Dhe ja, se si! Filantropin më të madh çifut unë e njoha disa vjet më pas se ai të ish ish njohur me Edin dhe ky me ‘të. Si emër kisha nisur ta njoh aty në fillim të viteve ’90 nga televizori gjerman, i cili njoftonte herë-herë për fitimet e tij marramendëse në bursë përmjet spekullimeve në blerje-shitjen e akcieve të ndryshme, për ndihmat e mëdha në para që jipte në disa vende të Lindjes, si në Hungari, Ukrahinë, Rumani, etj.. Hëm kapitalisti më spekullues, hëm folantropi më altruist!

Në Tiranë ka nisur protesta e opozitës e cila ende nuk ka zbuluar drejtimet e saj. Gjëja më e dukshme e saj është prezenca e shtuar skajshmërisht e forcave policore dhe mjeteve të blinduara. Protesta në vetvete është padyshim ngjarja kryesore e ditës së sotme, ndërkohë që kryeministri është në Vlorë për të mbajtur monologun e zakonshëm që nuk thotë gjë dhe as provokon më as për përmbajtjen e vet retorike. 

Përse presidenti Meta e pa të arsyeshme ta godasë kryeministrin Rama pikërisht me rastin e emërimit ministrit të Jashtëm? Për këtë ka disa arsye. Ndryshimi i ministrave me më shumë ndikim brenda Partisë Socialiste me ata me më pak ndikim brenda partisë është tregues i arrogancës së Edi Ramës për ta përqendruar pushtetin personal brenda partisë që e drejton. Këtë lëvizje politike të kryeministrit, presidenti Meta do ta ketë parë si një moment ku Rama ka krijuar mjaftueshëm armiq (të heshtur) brenda Partisë Socialiste.

Socialistët janë sot në zi partiake sepse shefi u mellanos nga boja e Palokës. Këtë hall personal kryeministri doli ta ndajë me shqiptarët, duke thënë se imazhi i Shqipërisë pësoi një goditje të rëndë. Mos more, nëse do ishte çështje makiazhi, mund ta kishim zgjidhur me buzëkuq dhe pudër, kaq do ta kishte bërë Edi Rama për Shqipërinë, mjafton që të merrte meritat për negociatat.

I dashur Palokë!

Askush nuk mund ta cenojë miqësinë me SHBA

Ky është mesazhi i thjeshtuar që po lexohet në Kosovë pas letrës së zv.ndihmës sekretarit amerikan të Shtetit, Mathew Palmer.

Tani që Shtetet e Bashkuara të Amerikës kanë dalë hapur me qëndrim kundër qeverisë së Ramush Haradinajt dhe kërkojnë edhe heqjen e tarifës ndaj mallrave serbe, është e pritshme që aktorët politikë që synojnë të faktorizohen pas një të ashtuquajture marrëveshje historike të dalin në skenë. Ta heqin maskën. Një arsye më shumë është edhe prononcimi i Gjermanisë për heqjen e tarifës, duke eliminuar dyshimin se mbajtja e një krahu cenon raportin me një nga dy fuqitë.

Më 26 prill 1986, një incident në centralin bërthamor të Çernobilit do të shënonte një kthesë të madhe në Europë dhe do të bëhej mësim për vitet e ardhshme për shumë vende të botës. Një shpërthim aksidental gjatë një testimi në reaktorin nr.4, në centralin bërthamor në Priapat, 120 km nga Kievi, do të trondiste të gjithë Bashkimin Sovjetik. Pasojat e atij shpërthimi patën pasoja në jetë njerëzish dhe mendohet se do të kenë ndikim edhe për qindra vite.

Spoti publicitar në fjalë evokon tranzicionin postsovjetik dhe siç mund të shihet është një përpjekje për të përcjellë një mesazh të thjeshtë dhe të kapshëm për masën e gjerë. Ndonëse u realizua në vitin 1997, ideja është e qartë: me çfarë gjëje pozitive mund ta asociojmë drejtuesin e një vendi, e cila të pranohet me konsensus, ndërkohë që për çështjet politike do të ketë përherë debate dhe ndasi?