bulevardi

Në Sarandë ka rinisur puna për brezin urban. E njofton kryeministri Rama në Facebook bashkë me disa pamje nga punimet në bulevardin e qytetit. 

I shkreti bulevard çka hequr nga nallbanët e Tiranës që duken në ato anë me kapardisjen e të qytetëruari, por që nuk bëjnë gjë tjetër veçse me llastiqet e banditizmit në dorë thyjenë xhamat e asaj që ka mbetur. 

Saranda u ndërtua nga italianët, më saktë iu dha fizionomia e qytetit nga italianët dhe njësoj si Tiranës së qendrës, çdo arnim shqiptar i qëndron si mish i huaj, si një tumor malinj që duhet operuar. 

Kryetari është brandi i Shqipërisë. Kështu tha ish-ministrja Milva Ikonomi për Edi Ramën. Një pohim që ndan në vetvete mendimin e socialistëve për kryetarin e tyre me bindjen se ai është rruga, jeta dhe e vërteta. 

Kjo shpjegon atë lloj tufëzimi të drejtuesve socialistë që e shohin prezencën e tyre publike të modeluar sipas snobëve politikë të Tiranës. Ja se  cfarë thotë sot në Facebook kryebashkiaku i ri i Sarandës, Adrian Gurma: 

Bulevardi kryesor i Tiranës është dekoruar sot me fotografitë e disa personave që në historiografinë shqiptare celebrohen si dëshmorë, apo heronj të popullit. Janë ata njerëz, të vrarë gjatë Luftës së Dytë Botërore, mbi të cilët regjimi i Enver Hoxhës glorifikoi veten dhe në një farë mase edhe e legjitmoi atë. Dora që ka dekoruar në këtë nëntor bulevardin ngjan të jetë nga Kryeministria, edhe pse ushtari i devotshëm që mban gavetën në çdo rast të tillë është Erion Veliaj i Bashkisë së Tiranës.

Tubimi masiv i socialistëve nëse mund t’i quajmë kështu ata që u derdhën rrugëve të bulevardit “Dëshmorët e Kombit”, të kujton tubimet e vitit 1990 të organizuara nga Byroja Politike e Partisë së Punës së Shqipërisë.

Tubime nga të cilat qytetarët të cilët hapën dyert e ambasadave u quajtën vagabond dhe të përjashtuar.

Në Tiranë nisi shtrimi i pllakave të bulevardit të ri, një zgjatim i bulevardit ekzistues që nis nga ish-stacioni i Trenit dhe vijon drejt Paskuqanit. Një projekt i domosdoshëm dhe i vonuar për Tiranën që siç u tha ka ekzistuar që në kohën e Mbretit Zog dhe i riparë si në kohën e qeverisë së Adil Çarçanit dhe më vonë, gjatë qeverisjes së Fatos Nanos për të marrë formë konkrete gjatë drejtimit të Bashkisë nga ish-kryetari Lulzim Basha, i cili pati meritën e vetme që nisi veprimet në terren.

Carlo Bollino – gazetar dhe kurator I përgjithshëm i Bunk’Art 2 – del sot në gazetën e tij, “shqiptarja.com” me një opinion titulluar: “Kush ka frikë nga Bunk'Art dhe nga kujtimi i krimeve komuniste”,  përmes të cilit bën një mbrojtje të projektit, por edhe gjuan në distancë ndaj ish-kryeministrit Sali Berisha. Në parantezë duhet thënë se ky simetrizim artificial që vërehet shpesh kur për çdo kritikë apo akuzë, Berisha kërkon një socialist dhe e anasjellta, pra kur për çdo të keqe publike, dikush kërkon patjetër përgjegjësinë e Berishës që të bëjë kauzë, e bën artificial diskutimin.

Qendra e Tiranës, e për më tepër bulevardi “Dëshmorët e Kombit” nuk janë në ditët e tyre më të mira. Nga një kalim 15 minutësh në një gjatësi prej 1800 metrash, do të shohësh objekte të mbuluara ku vazhdimisht ka një proces pune që duket sikur nuk mbaron asnjëherë. Në fakt më shumë se punime ato na japin përshtypjen e arnimeve që bëhen hera-herës. Këto janë mini projekte që vazhdojnë prej vitesh. Procesi i kthimit në identitet me sa duket e ka lodhur kryeqytetin.