Blloku Shkenca

Udhëtimet e gjata në hapësirë dhe sidomos projekti për të dërguar njerëz në Mars shtron disa probleme që nuk lidhen vetëm me itinerarin dhe mekanikën e uljes së sondave. Shëndeti i astronautëve është një problem po kaq delikat dhe me rëndësi, aq sa mund të çojë në rishikimin e projekteve të tilla. Një mësim për këtë u mor në vitin 2005 me astronautin John Phillips që kishte kohë në Stacionin Ndërkombëtar të Hapësirës në një mision të nisur në prill e që mbyllej në tetor. Ai hodhi sytë nga dritarja për të parë Tokën, por ajo dukej e mjegullt.

Vrimat e zeza janë një botë tjetër. Një botë thjesht matematikore. Ky është mendimi i Richard  Henry, astronom në John Hopkins University, i cili ka prezantuar muajin e kaluar një vështrim të ri mbi vrimat e zeza në takimin e 228-të të Shoqërisë Amerikane të Astronomisë në San Diego. Duke u përqendruar vetëm në aspekin matematikor që përshkruan hapësirë kohën rreth tyre, Henry dhe kolegët e tij gjetën një mënyrë të re për të përshkruar vetë vrimat e zeza. Dhe rezultatet implikojnë një strukturë më të komplikuar nga sa është matur deri më tani.

Satelitit “Juno”, i cili u shkëput nga toka 5 vjet më parë, ju desh të lëshonte motorin e tij kryesor, për të ngadalësuar shpejtësinë e për t’u kapur nga graviteti i Jupiterit. Ekspertët e NASA-s në Pasadena të Kalifornisë shpërthyen në britma gëzimi pas konfirmimit se misioni ishte përmbushur me sukses.

“NASA e bëri sërish. Kjo nënkupton gjithçka për mua dhe jam shumë i lumtur që jam pjesë e skuadrës që e mundësoi këtë. Ne kemi punuar kaq shumë, kemi pasur rreth vetes njerëz të mrekullueshëm dhe kjo është gati një endërr e bërë realitet”.

Kërcënimi nga një goditje katastrofike nga asteroidët është reale dhe e mundshme. Një organizatë – Dita e Asteroidit – ka zhvilluar një takim me rastin e 108 vjetorit të ngjarjes së Tunguskës, ku një goditje meteorike dogji 1000 milje2 pyll. Interesi për përsëritje e një ngjarjeje të tillë është rritur shumë dhe shqetësimit të organizatës i janë bashkuar edhe përfaqësues të NASA-s. Kjo mbështetje konfirmohet nga themeluesi i organizatës Grigorij Richters, në bashkëpunim me ish-kitaristin e Queen, astrofizikanin, Brian May.

A mund ta parashikojmë se kur do të vdesim? Deri më sot jo dhe kjo është siç thonë e “bukura e jetës”. Por shkencëtarët po ecin shpejt drejt një modeli që mund të çojë në parashikimin e fundit tonë, duke hapur udhën për rrjedhime jo shumë të dallueshme tani.

Deri në vitet ’90 biologët thoshin se ka dy faza themelore të jetës: fëmijëria dhe mosha e rritur.  Kjo është shumë e qartë, por sipas biologëve, fëmijëria karakterizohet nga një rritje e shpejtë dhe zhvillim dhe ajo mbylet në momentin e maturimit seksual. Probabiteti i vdekshmërisë gjatë kësaj faze është i ulët.

http://news.nationalgeographic.com/2016/06/see-solstice-full-moon-night-...

Qeveria amerikane ka publikuar rezultatet e auditit të sistemit ëeb që ka në përdorim. Një audit i cili kësaj radhe u mendua ndryshe: qeveria kërkoi që kushdo të gjente pikat e dobëta të sigurisë në rrejtin e përdorur prej saj, një operacion që kushtoi 150 mijë dollarë. Morën pjesë 1 410 të interesuar të cilët identifikuan 138 njolla sigurie në sistem, përfshirë defense.gov. Sekretari i Mbrojtjes, Ashton Carter, deklaroi se nëse do të ishte angazhuar ndonjë firmë e posaçme për këtë gjë, kostoja do të shkonte 1 milionë dollarë.

U thoni lamtumirë shpresave për të parë në këtë jetë alienë. Të paktën këtë na thonë shkencëtarët e Cornell University, të cilët kanë zhvilluar një ekuacion të ri për të shpjeguar Paradoksin e Fermit. Ky paradoks evidenton kontraditën mes numrit të madh të galaksive, potencialit të ekzistencës së jetës në to dhe mungesën e provave dhe fakteve për qyetërime jashtëtokësore. Në çdo rast, sipas këtij sugjerimi Toka duhet të ishte vizituar tashmë nga alienët.

Detektohen për herë të dytë valët gravitacionale në laboratorin LIGO në Livingston të SHBA-së. Detektimi i realizua në ditën e Krishtlindjeve, dy muaj pas detektimit të parë historik, të muajit shtator. Sipas njoftimit valët ndryshojnë në origjinë: herën e parë shkencëtarët thanë se bëhej fjalë për përplasjen e dy vrimave të zeza që kishin prodhuar valët. Kurse kësaj radhe burimi është bashkimi i dy vrimave të zeza. Objektet përgjegjëse për këtë çlirim energjie janë respektivisht 14 herë dhe 8 herë masën e Diellit tonë për të dhënë si bashkim një vrimë të zezë 21 herë sa Dielli.

Që nga zbulimi në vitin 1901, Mekanizmi Antikythera, quajtur dhe si kompjuteri i parë, ka tërhequr interesin e shkencëtarëve. Mekanizmi përbëhet nga disa rrotëza me dhëmbë me mbishkrime dhe ende nuk dihet se cili ka qenë funksioni i tij. Por së fundmi, disa shkencëtarë kanë arritur të deshifrojnë mbishkrimet në mekanizëm që sugjerojnë se Antikythera është projektuar për të bërë parashikime astrologjike. Një makinë llogaritare mekanike e cila replikon në miniaturë lëvizjen e parajsave.