Të Kripura

Lali Eri ka talentin e këmbënguljes dhe virtytin e pacipësisë. Njësoj si kalamani që kur e do një gjë e do dhe pikë. Të dyja në funksion të aspiratave për të ecur para. Dhe do të ecë kaq shpejt sap o t’I vësh krahë, që mund të jenë ta zëmë gjethe preshi, Lali Eri mund të bëhet aerodinamik dhe të fluturojë. Çuditë e tij nuk janë të tilla në vetvete, por sepse në fillim ngjajnë si skica gazmore dhe pa zarar të një djaloshi që rastis të jetë kryetar bashkie.

Modestia e Erion Veliajt ka kapërcyer çdo kufi. Edhe një ditë që e pati  pushim nuk e bëri të madhe. Themi e bëri pushim sepse për herë të parë pas dy vitesh nuk u shfaq në ekrane për të folur për punët lart e poshtë në Tiranë me mëngë të përveshura apo lopata në duar. 

Ai vetë ka thënë që punon 24 orë në ditë pa pushim dhe nga sa kuptohet duhet të jetë dikush tjetër që i ka mbushur mendjen të bëjë një ditë pushim, për më tepër që mileti ka me ç'të englendiset tani që Tahiri po numëron petalet me dilemën "më fusin në burg, nuk më fusin në burg".

Unioni i Gazetarëve, ai i pavaruri, nuk e arriti kurrë shkëlqimin e kryetarit të vet. Ka arsye dhe rrethana për këtë dremëz konsensuale sindikalistësh të medias. Qëkurse kryeministri tha se në Shqipëri nuk ka sindikata, thuhet se kryetari i Unionit, e perceptoi jo si sfidë, apo si temë polemizuese, por si çështje mode. Sepse ne e dimë që kryeministri bën edhe modën politike në vendin tonë. Dhe qysh atëherë unioni i mban për vete çështjet e gazetarisë. Nuk i ndan me askënd.