Në luftë, viktima e parë është e vërteta

"E vërteta është viktima e parë në luftë" është një thënie që i atribuohet Eskilit, dramaturgut të madh athinas, që jetoi në shekullin e pestë para Krishtit. Sigurisht në kryeveprën për Luftën e Peloponezit të historianit Tukididi, i cili jetoi gjithashtu në periudhën e artë të kulturës klasike greke, lexojmë se gjatë atij konflikti të ashpër pretendentët "ndryshuan kuptimin e zakonshëm të fjalëve në lidhje me faktet, sipas dëshirës". Ndërsa sot Vladimir Putin e quan pushtimin e Ukrainës një "operacion special" dhe ministri i tij i Jashtëm Sergei Lavrov madje mohon që trupat ruse sulmuan, ne kemi një demonstrim plastik se të bazuara ishin këto reflektime.

Propaganda e luftës është një armë

Propaganda e luftës ka qenë një armë në përdorim që nga kohërat e lashta, por padyshim që shoqëria në masë e ka shumëfishuar përdorimin e gënjeshtrave dhe shtrembërimeve. Ato përdoren për të konsoliduar frontin e brendshëm, për të tronditur armikun, për të ndikuar në opinionin publik në vendet neutrale që mund të orientohen në një drejtim ose në një tjetër, për shembull duke vendosur sanksione ose duke mos e bërë këtë.

Një mjeshtër i historiografisë si Marc Bloch, një anëtar i Rezistencës Franceze i pushkatuar nga nazistët në vitin 1944, duke iu referuar Luftës së Parë Botërore, i kushtoi faqe të tëra kësaj pyetjeje në librin “Lufta dhe lajmet e rreme”, botuar në Itali në 2004 nga "Donzelli" dhe në 2014 nga Fazi. Për të ardhur deri në ditët e sotme, leximi i esesë së Marta Ottaviani, “Brigadat Ruse” është shumë udhëzues për metodat e dezinformimit dixhital të përhapur nga Kremlini.

Nga ana tjetër, sovjetikët ishin tashmë specialistë për të bërë korniza. Përpjekja e tyre, pjesërisht e suksesshme, për t'ua atribuar gjermanëve masakrën masive të oficerëve polakë të varrosur në gropat e Katinit, e cila në vend të kësaj ishte kryer në vitin 1940 nga shërbimet sekrete të Iosif Stalinit, ishte sensacionale. Më vonë ata pretenduan se Koreja e Jugut kishte sulmuar Korenë e Veriut në vitin 1950, ndërsa ishte e kundërta.

Por sigurisht që Perëndimi nuk është pa të meta. Të gjithë e mbajmë mend atë që Shtëpia e Bardhë këmbëngte në vitin 2003 për armët jokonvencionale në zotërim të Irakut, të cilat rezultuan se nuk ekzistonin. Dhe Pentagon Papers, dokumente të klasifikuara të publikuara nga "New York Times" dhe "Washington Post" në 1971 treguan se qeveria e Shteteve të Bashkuara kishte gënjyer vazhdimisht publikun për situatën në Vietnam.

Prandaj, vërshimi i lajmeve të rreme për luftën në Ukrainë nuk duhet të jetë befasi. Le të shpresojmë që të mos na duhet të arrijmë te gënjeshtra përfundimtare e evokuar nga një autor tjetër klasik, romaku Publius Cornelius Tacitus: atë për të cilën fituesi, pasi e ka kthyer në shkretëtirë vendin e sulmuar, ka paturpësinë të thërrasë: “Paqe".

/ Corriere.it /