martesa

Thonë - dhe shumë herë është e drejtë - që zakonisht nuk martohemi me atë që dashurojmë. Është një e vërtetë, këmbëngulin pesimistët, që vlen për shumicën e njerëzve, pavarësisht racës e kombësisë, gjendjes ekonomike e nivelit arsimor. Por, përse ndodh kështu? Çfarë na shtyn drejt partnerit të gabuar ose më saktë drejt njeriut, që nuk e dashuruam në të vërtetë? Arsyet që parashtron Alain de Botton shpjegojnë se përse teksti i tij u bë kaq i njohur brenda pak orësh në “New York Times”:

Parlamenti indonezian ka miratuar së fundmi një kod të ri penal që ndalon ndër të tjera marrëdhëiet seksuale jashtëmartesore.

Imami i madh i universitetit të njohur egjiptian Al – Azhar, Sheikh Ahemd al-Tayeb e ka cilësuar poligaminë si një padrejtësi për gruan. Në një postim në tuiter, ai shkruan se:

Poligamia është shpesh një padrejtësi për gruan dhe fëmijët. Praktika është një rezultat i mungesës së kuptimit të Kuranit dhe traditës profetike

Vatikani po shqyrton mundësinë e një ndryshimi të madh në gjirin e kishës katolike. Përballja sidomos vitet e fundit me skandalet seksuale të priftërinjve dhe rënia e numrit të këtyre të fundit po e detyron Atin e Shenjtë të shyrtojë hedhjen e një hapi të ri, që thyen një nga tabutë më të mëdha të katolicizmit: lejimin e martesës për priftërinjtë.

Në shumë vende, institucioni i martesës duket se është "zbehur". Një tregues i qartë lidhur me këtë tendencë të dekadave të fundit është kryesisht lindja e fëmijëve jashtë martese.

Siç tregohet nga të dhënat e Eurostat Franca kryeson listën relative me rreth 60% të fëmijëve të lindur nga prindërit të cilët nuk janë të martuar, as me ceremoni civile apo fetare.

Në anën tjetër statistikat tregojnë se vendet e Ballkanit janë ende fanatike të martesës. Greqia shënom normën më të ulët që nga viti 2016 me vetëm 9.4% e lindjeve të regjistruara nga çiftet që nuk janë të martuar.

1966, Siçili. Franca Viola, një femër e re përdhunohet. Tradita e kërkon që ajo të martojë përdhunuesin, por Viola refuzon duke deklaruar se ajo do martohet me atë që dashuron. Ajo lindi në Alcamo në një familje fermerësh. Në vitin 1963 nisi të frekuentohej me Filippo Melodia, një person me lidhje mafioze lokale, të cilin në fund e refuzoi. Melodia atëherë zgjodhi dhunën me idenë se tradita ishte me të dhe një ditë hyri me forcë në shtëpinë e saj bashkë me 15 të tjerë duke e dhunuar.  Nëse të dy do të martoheshin atëherë nderi I vazjës vihej në vend dhe mashkulli quhej i falur.

Miliarderi rus Roman Abramoviç, pronar i klubit londinez të Çelsit dhe bashkëshortja e e tij Dasa Zukova kanë shpallur divorcin. "Pas dhjetë viteve rrugëtimi të përbashkët, kemi marrë një vendim të vështirë për t’u divorcuar, por do të mbeten miq, prindërit dhe kolegë. Ne do të jemi të angazhuar për të rritur së bashku fëmijët tanë”-thuhet në një deklaratë të çiftit.

Dy vjetorin e martesës me të tij me të dashurin e tij, Gaultier Ntestene festoi kryeministri i Luksemburgut, Xavier Betel. Betel u bë lideri i pari i një vendi të Bashkimit Evropian që u martua me person të të njëjtin seks, me një ceremoni të zhvilluar në 2015. Duke postuar në Tëitter fotot me partnerin ai ka dërguar një mesazh në lidhje me homoseksualitetin. "Është e turpshme që në më shumë se 70 vende ka ende ligje kundër homoseksualitetit"- shkroi Xavier Betel.

Një ngjarje si në filma. Kështu mund të konsiderohet ajo që ka ndodhur me një punonjëse të Byrosë Amerikane të Hetimit (FBI) e cila ishte përkthyese me çertifikatë top-secret. Sipas mediave të ndryshme, Daniela Green udhëtoi në Siri në vitin 2014 me detyrën e hetimit të një operativi kyç të ISIS, por ka përfunduar duke u martuar me të. Ajo gënjeu Byronë duke udhëtuar drejt vendit në konflikt dhe duke u martuar me një të dyshuar. CNN shkruan se Departamenti i Drejtësisë e ka trajtuar butë rastin e saj ndërkohë që edhe akzuat u minimizuan.

U vunë në qendër të vëmendjes mediatike, por sipas një pikëvështrimi çd gjë për ta është normale. Sot në “Pasdite në Top-Channel”, Alfred Karaj, 24 vjeçari nga fshati Kaliveç i Gramshit që është fejuar me një 12 vjeçare nga fshati Polis Sheh në Librazhd ka dhënë disa mendime të vetat. Të thjeshta, ashtu siç i mendon, mendimet e tij pasqyrojnë një Shqipëri që nuk lëviz shumë nga vendi, që na kujton të gjithëve se shumë gjëra, madje me shumë më tepër rëndësi sesa ato që fliten në media, kalojnë pa u vënë re.