shoqeria

Philip Roth në një bashkëbisedim me Milan Kunderën mbi fatet e Europës, fundin e botës, vdekjen, librat dhe erosin

30 Nëntor, 1980

Ben Blushi, deputet dhe anëtar i Kryesisë së Partisë Socialiste ka bërë kritika ndaj sistemit partiak në Shqipëri, i cili vetëm recepton, por nuk reagon. “Ka ardhur koha të ndryshojmë, partitë politike janë kthyer në ndërmarrje. Nuk jam i vetmi në Shqipëri që ka guxim, ka ardhur dita për të bërë diçka ndryshe. Jemi brenda partive që nuk të lejojnë të flasësh e të botosh. Shqiptarët votojnë dhe besojnë për politikanët ‘e vdekur’”, tha Blushi nga qyteti i Korçës. A paralajmëron kjo një iniciativë të re politike?

Në këtë vend zor se gjen njeri që në këtë kohë është i kthjellët të kuptojë se çfarë po ndodh me vendin e vet. Bomba mediatike e shfarosjes në masë, tashmë është plasur. Të gjithë flasin, thonë, akuzojnë dhe ulërijnë, por asnjë nuk e merr dot vesh të vërtetën. Me dhjetëra orë biseda televizive, ku palët bërtasin duke akuzuar për vjedhje, mashtrime miliona eurosh. Me orë të tëra Parlamenti ku çirren individë të pamoralshëm që japin moral.

Prej 25 vjetësh shqiptarët jetojnë në demokraci, pasi përmbysën një regjim diktatorial, sikurse ishte regjimi komunist i Enver Hoxhës, që u instalua dhe mbajti pushtetin për gati 50 vjet.

Në këto dy dekada e gjysmë pluralizëm, sigurisht që mendësia politike ka evoluar në disa aspekte bazike dhe normalisht me të, duhej të bashkërrugëtonte edhe evoluimi i mendësisë së publikut në raport me vlerësimin, gjykimin dhe në fund besimin që populli i jep ose duhet t’u japë forcave politike, si dhe alternativave të tyre në zgjedhje.

Në një kënd lojërash diku nëpër botë (nuk ka rëndësi në Perëndim apo në Lindje, pasi fare mirë mund të jetë edhe në Lindje): Fëmijë 3-4-vjeçarë të cilët luajnë me njëri-tjetrin, të qetë, të qeshur, pa dhunë, pa inate, pa vendosur medoemos se kush është i pari, pa u hakmarrë se dikush u mori lodrën.

Sipas fjalorit të gjuhës shqipe miku dhe ryshfeti përshkruhen si më poshtë :

- Ai me të cilin kemi miqësi; ai që na do të mirën, na ndihmon me gjithë zemër e na gjendet në çdo nevojë; një i njohur, me të cilin kemi lidhje të ngushta, njeri i afërt .

- Para ose diçka tjetër që i jepet falas nën dorë një nëpunësi ose punonjësi në detyrë që të bëjë një punë a një shërbim jashtë ligjit.

“Balkanweb” bën të njohur korespodencën e ministres Ermonela Felaj me Jona Hoxhaj që është pjesë e ThinkTankut Albanian Platform For Policy Advocacy.  Detyra e Jona Hoxhaj është që ndër të tjera të monitorojë edhe punën e përmuajshme të ministrisë së Felajt. Por, duket se Hoxhaj ka konstatuar fare pak gjëra për të raportuar nga puna e përmuajshme që bëhet publike nga ministria, dhe shpeshherë ajo ka kritikuar në raportet e saj punën e vakët të ministrisë së Marrëdhënieve me Parlamentin.

Gjergj Leka bëri sensacionin e radhës me intervistën dhënë së fundmi ku jepte disa hollësi për prapkuintat e botës së artit para viteve ’90. Leka tregoi edhe detaje private për dy këngëtare, Simaku dhe Theodhori, apo edhe për Vaçe Zelën. Ka patur shumë reagime ndaj kësaj interviste, mes tyre edhe komente që e kanë cilësuar botimin e saj, “gazetari banale”. Secili është i lirë të mbjë gjykimin e vet, por Leka nuk është një person që vjen nga i njëjti mjedis, edhe pse thotë gjëra me të cilat jo gjithkush i miraton.

Nuk është fare mosvlerësimi i dëshirës së mirë për zbutje konflikti por raporti me të vërtetën dhe të drejtën dhe këmbëngulja për to, ajo që më shtyj të kritikoj ato çka, pak ditë më parë, tha për disa politikanë kryesorë shqiptarë, Dritëro Agolli, shkrimtari ynë i motshëm dhe i shquar. Mund, në shenjë respekti, edhe të heshtja ndërsa jo pak ta sugjeronin me “argumente” nga më të ndryshme.

Në Shqipëri, kur një ngjarje e keqe bëhet e shpeshtë, thuhet se është “fenomen”. Kështu, kemi fenomenin e ndërtimeve pa leje, fenomenin e gjakmarrjes, fenomenin e krimit në familje, fenomenin e korrupsionit, fenomenin e kultivimit të bimëve narkotike etj. Por ai që sot mund të jetë fenomen, ishte një kohë kur nuk përbënte veçse disa raste, që nuk u trajtuan dhe u shndërruan në fenomen. Raporti i rastit me fenomenin mund të krahasohet me atë digën, e cila ka një vrimë të vogël ku rrjedh uji. Nëse nuk merren masa, atëherë vrima zmadhohet dhe uji vërshon gjithmonë e më tepër.