shoqeria

Të paktën prej viteve '80, e drejta dhe shoqëria përbëjnë një temë e cila nuk përmendet shumë në Perëndim. Por duket se në Shqipëri kemi nevojë ta trajtojmë këtë çështje gjerësisht, sidomos në kuadrin e zhvillimeve më të fundit. Ndryshe nga ajo që ndodh rëndom në shumë vende perëndimore, në Shqipëri, socialja dhe ligjorja duket të kenë pak, ose aspak lidhje me njëra-tjetrën. Në vija të përgjithshme, ndoshta është kjo arsyeja që shpjegon problemin kryesor në Shqipëri, zbatimin e ligjit.

Gjithnjë e më shumë, shoqëria shqiptare po identifikohet me një teatër në skenën e të cilit luhen shfaqje që kanë subjekt histori banale dhe kriminale gjithashtu. Nganjëherë ke përshtypjen se ndodhesh ose në shkollën e riedukimit ose në një kopsht zoologjik.

Ti që ke një shoqëri të tërë për ta njohur, për t’iu përshtatur dhe socializuar, ti që po ecën me hapa të vogla drejt zhvillimit, ti që mbase nuk do jesh koshient për ekzistencën e këtij artikulli, ti që vizualisht më njeh dhe që kërkon të luash me mua duke vrapuar. Ti që trishtove pavetëdijshëm familjen tënde me veçantinë tënde në sjellje, me mungesën e fjalëve…ti nuk je autik!

Bashkimi Europian mbetet një nga hapësirat me ritmin më të shpejtë në konkurencën dixhitale, por brenda tij shpejtësia është e ndryshme. Treguesi i Ekonomisë dhe Shoqërisë Dixhitale(DESI 2016) jep të dhëna për rritjen e vendeve të BE-së, por krahasuar me një vit më parë kjo rritje është më e ngadalësuar.

"Është e arsyeshme të pohohet se njeriu i sulmuar nga hajdutët në parabolën e famshme të Krishtit, kishte një të drejtë- një të drejtë morale- mbi ata që kalonin pranë tij dhe që vetëm njëri, Samaritani i Mirë ishte i përgatitur t’i përgjigjej. Por raste të tilla të moralit bazë, imponojnë të drejta mbi secilin nga ne individualisht dhe shteti nuk mund të përgjigjet në emrin tonë".

-Si të jesh i djathtë

Intervistë e shkrimtarit Agim Isaku për gazetën "Shqip":

-Le ta nisim bisedën nga koha kur nga një nxënës në gjimnazin e Devollit, mbushët një zarf me poezi dhe e nisët për në revistën “Nëntori”… Si e kujtoni atë kohë?

Elita politikane, drejtuese dhe koalicioniste, qoftë me formim shqiptar apo perëndimor, më krijon ndjenjën sikur po e zhyt Shqipërinë çdo ditë pak e nga pak drejt «humnerës», pavarësisht se mundohet të dëshmojë të kundërtën. Duket sikur atë «dritën në fund të tunelit» do të na duhet shumë kohë për ta dalluar, edhe pse «tunelet shqiptare» nuk është se kanë ndojnë gjatësi metrike apo kilometrike të konsiderueshme. Më mërzit jashtë mase fakti që vendi ynë ende nuk ka arritur të nxjerrë në pah një lidership të ri politik, i cili ngjall besim në shoqëri.

Është bërë e modës që, pas çdo atentati terrorist me justifikim islam në Europë, të vërshojë në mediat shqiptare një valë opinionesh me pretendime mesianike, disa për qytetërimin “tonë”e disa për islamin, athua se ky nuk është pjesë e kulturës shqiptare dhe e pronorit ‘tonë’. Që këtu, çdo përsiatje fundoset në hipokrizi. Një nga vaksinimet më origjinale e mbrojti Ndriçim Kulla.