regjimi

Dritëro Agolli ka rimarrë vëmendjen e një pjese të shtypit që i rikthehet periodikisht intervistave më të ose me gruan Sadijen, si një model frymëzimi për të majtën politike, bazuar jo vetëm në përkatësinë e tij ideologjike, por edhe suksesin si shkrimtar i popullit. Mediat kryesisht të majta, janë bazuar mbi këtë kriter për ta vlerësuar a priori si një nga korifejtë e letrave shqipe. Ky lloj apogjeu ka nisur të shkaktojë edhe reagime, nisur nga këndvështrimi për vlerën e Agollit si shkrimtar.

Rafael Nadal, një prej tenistëve më të suksesshëm në histori jep një intervistë për revistën gjermane “Spiegel”. Nisma e tij për një akademi për fëmijët që duan të stërviten ka tërhequr vëmendjen për atë që një kampion si Nadal mund t’u mësojë të rinjve që e shohin si model. Nadal është i drejtpërdrejtë: nuk duhet të synosh të bëhesh numri një, por të ushtrohesh përditë. “Duhe të vlerësosh suksesin e vogël”, thotë ai, duke vënë theksin te disiplina dhe stërvitja, regjimi me veten. Janë çelësa të një rruge më të gjatë dhe më të ngulitur.

Familja e gazetares, Marie Colvin, e cila mbeti e vrarë gjatë një sulmi raketor në qytetin Holms të Sirisë ka paditur regjimin e presidentit Bashaf Al Asad për vrasje të paramenduar në mënyrë që gazetarja të mos publikonte faktet që kishte mbledhur për dhunën qeveritare ndaj civilëve në Siri.

‘Ne kemi qenë si Europa’, deri në frakturën e shek. XV, është paradigmë e rrënjosur gjatë regjimit të Enver Hoxhës, që nuk e fsheh keqardhjen dhe nostalgjinë e mitit të përbashkët.

Një udhëtim në fushën e minuar të marrëdhëniëve shqiptaro-greke që tenton të hedhë dritë mbi raportin mes dy vendeve vjen i botuar në një libër nga profesori i Historisë në Universitetin Aristotelio të Selanikut, Stavro Daju me titull “Shqipëria dhe Greqia.

Të bësh një analizë pak a shumë të saktë e gjithpërfshirëse të Enver Hoxhës është një mision i vështirë e, me sa duket, i parakohshëm. Misioni bëhet edhe më i vështirë në këtë klimë intolerance prej lufte të ftohtë, të krijuar nga lukunia e spiunëve dhe e komunistëve të konvertuar që kanë qeverisur vendin këto 23 vjetët e fundit.

Në Partinë Socialiste qarkullon një si biçim thashethemi, sipas të cilit në vitin 2005 Fatos Nano refuzoi shumë emra të Bllokut për kandidatë në zgjedhjet e atij viti. Kjo iu shtua me efekt negativ serisë së shkaqeve që çuan në humbjen e të majtës në atë vit. Paraprakisht duhet të kujtojmë se PS-ja është një parti që ekziston përmes thashethemit që ka statusin e të vërtetave zyrtare, e madje u paraprijnë atyre.

Edi Rama ka sqaruar edhe njëherë pozicionin e tij në lëvizjet demokratike të Dhjetorit, duke shpjeguar dhe arsyet që e ndanë atë nga Partia Demokratike. Në një intervistë të publikuar në gazetën “Shqip” ai lë të nënkuptohet se partia e parë opozitare kishte adoptuar një vijë oportuniste në raport me komunizmin.

Duke lexuar gazetën “Corriere della Sera” të datës 29 shtator, në faqen 44, në rubrikën “Lettere al Corriere”, të mbarështuar nga ish-diplomati, studiuesi i historisë dhe politologu i njohur italian, Sergio Romano, hasa një argument interesant të trajtuar, më së fundi, thjesht e qartë.