ortodoksia

Kisha Ortodokse Greke ka eklaruar mbështetjen e vet zyrtare për pavarësinë e Kishës Ortodokse Ukrainase. Vendimi është njoftuar pas një mbledhjeje të Sinodit të Shenjtë, zhvilluar për dy ditë me radhë pas të cilës ka shprehur se njeh privilegjin e Patriarkut Bartholomeu për të adresuar çështjen e njohjes.

Patriarku dekretoi autoqefalinë e Kishës Ukrainase në janar të vitti 2019 duke provokuar reagime të Kishës Ruse.

Të jesh në qendër të vëmendje mund të jetë gjë e mirë ose avantazh. Por vështirë se kjo gjë mund të thuhet për Ballkanin, një rajon që ruan tingëllimin historik të konfliktit. 
Muajt e fundit rajoni ynë përlfitet përherë e më tepër si një zonë përplasjesh mes Rusisë, Turqisë dhe Perëndimit. Kanë kaluar vetëm dy dekada nga rënia e Jugosllavisë dhe hapësira që mendohej se do të binte nën rrezen e Perëndimit po jep shenja të çorientimit gjeopolitik. 

Ngjarjet në terren dhe të dhënat e debatit rreth kishës ortodokse të Shën Thanasit në Dhërmi çojnë në konkluzionin se përbëjnë një paralele me kahje të kundërt me ngjarjet e shekujve të largët ‘16-18. E para kishte karakter të dukshëm fetar dhe synonte proselitizimin katolik të elementit ortodoks. E dyta përdor argumentin nacional për të fshehur atë fetar kaktolik. Të dyja vendosin përballë ortodoksinë. Në këtë këndvështrim, Dhërmiu nuk është thjesht vendi ku një memorial pa krena po përdoret si enë komunikuese midis paraleleve, por një segment gjeopolitik që po krijon pllaka sizmike.