1.

Në intervistën e tij të fundit, Kryetari i Serbisë, ka bërë një sërë deklaratash që kanë nxitur reagime brenda Serbisë. Ai theksoi se brenda Partisë Përparimtare Serbe (Srpska Napredna Stranka, SNS) ekziston një grup që quhet lojalistë, të cilët qenkan jashtëzakonisht të rrezikshëm dhe ekstremistë.

“Gjenitë“ po shpërthejnë aty ku nuk e pret askush, me dy palë mend në kokë. Kush vë në dyshim teoritë e tyre nacionaliste, ata e quajnë tradhtar, të paguar, të shitur dhe injorant. Në atë fjali përmblidhet e gjithë aftësia, specializimi dhe “gjenialiteti“ i tallava-shkencëtarëve.

Kombi shqiptar është një prurje historike, të paktën mbi 6,000 vjeçare, bazuar në ndarjen e proto-shqipes nga familja e gjuhëve indoeuropiane, që u publikua nga studiuesit e huaj në revistën “Science.”

Dikur ekzistonin qytete-shtete, si Athina, Sparta, Delfi, Mileti etj., dhe fillimisht edhe Roma, derisa u shndërrua në perandori. Sipas dijes dhe logjikës së sotme, banorët e atyre qyteteve do t’ishin quajtur kombe të ndryshme. Megjithatë, ata të gjithë e quanin veten helenë, ndërsa romakët i quanin ‘graeci’. 

Padrejtësi më të madhe sesa njësia njëetnike, në shtetin multietnik, nuk ka, por e keni firmosur dy herë, e keni aprovuar në Kuvend, tani nuk e kërkon vetëm Rusia dhe Serbia, por krejt Perëndimi! Edhe Shqipëria. Realizojeni ose dorëhiquni!

Perëndimi është bindur se njësia serbe do ta mbajë nën kontroll Kosovën, prandaj e dëshirojnë!

                       
Në humanizëm njeriu nuk ka nevojë për klerikë, as për organizata fetare. As për nënshtrim. Në fakt nevojitet vetëm dija e intelektualëve dhe filozofëve të mëdhenj humanistë: të djeshëm dhe të sotshëm. Humanisti është një fakt i pranishëm, i dukshëm, i prekshëm, i ndjeshëm, me intelekt të zhvilluar dhe mund të besojë vetëm në fakte të dëshmueshme. 

Mbi romanin “Ngjyrat e dashurisë” të Lis Bukurocës (Naser Aliu)

“Ngjyrat e dashurisë” i lexova dhe i shijova deri tek fjalia e fundit. Nuk u nxitova ta lexoja shpejt. E shijova nga pak çdo ditë, madje me kursim, ashtu siç pihet një liker i kualitetit të lartë me mendimin se pasi ta kesh mbaruar, nuk do kesh mundësi për ta shijuar përsëri dhe për të ndjerë sërish atë kënaqësi të thellë që të ka dhënë.

Ky shkrim nuk ka për qëllim të zbukurojë gjendjen politike dhe vendin e fundit të shqiptarëve në Europë, por vetëm të shquajë shkaktarët historikë të shpërfillur në artikullin e profesorit Spahiu, (“Cubat e vitit 2050”), por pa u ndalur në pjesën e fajit tonë, që e kemi sot.