jugosllavia

Kryeministri etiopian, Abiy Ahmed, është shprehur pak kohë më parë se vendi i tij "po përballet me një armik që është kanceri i Etiopisë". Ai bëri një dallim rrëqethës midis etiopianëve të rajonit Tigray dhe të tjerëve në vend, duke i përshkruar "fëmijët e Etiopisë" si "grurë" dhe kundërshtarët e tij në Tigray si "barërat e këqija pushtuese", që "duhet të çrrënjosen në mënyrë që nuk do të rriten më kurrë".

Edi Rama ka marrë atë që ka dashur me Minishengenin ballkanik: Protagonizmin.

Qoftë Dhoma Ekonomike e Kosovës, qoftë Dhoma e Tregëtisë në Shqipëri nuk janë shprehur entuziaste për këtë nismë e cila nuk ka asnjë vlerësim ekonomiko-financiar. Në Kosovë madje po këmbëngulin se prej saj përfiton vetëm Serbia si vend me prodhim dhe tregëti më të zhvilluar. Ndaj diskutimet dhe kundështitë e shumta që ka hapur pjesëmarrja e Shqipërisë në një nismë të ideuar në Beograd burojnë nga shumë arsye.

Në vitin 1976 unë kam udhëtuar nëpër Jugosllavi duke u ngritur dorën makinave në rrugë, sigurisht për të parë bregdetin. Vite më vonë e kuptova se kisha marrë rreze dielli në territorin kroat. Tito qeveriste ende, më shumë me aureolën e tij se sa vërtet, e megjithatë – socializmi nën palma të dukej i mrekullueshëm. Tre vite më vonë kam shkuar sërish në vendin e vetëadministrimit punëtor.

Para pikërisht 50 vjetësh, më 12 Tetor 1968 Republika Federale Gjermane nënshkroi Marrëveshjen për Tërheqjen e Fuqisë Punëtore me Jugosllavinë atëherë socaialiste, të njohur si marrëveshja për "gastarbeiter"- punëtorë të ftuar për një kohë të caktuar. Shumë vetë erdhën për një vit, por qëndruan një jetë.

Në Serbi ka përherë e më shumë nostalgjikë të Jugosllavisë, por një gjë e tillë nuk raportohet. Kështu mendon të paktën Joska Broz, nipi i ish-liderit jugosllave, Josip Broz Tito, i cili ka folur për Pink Tv me rastin e ditës së Republikës, 29 nëntori. 
“Askush nuk i pyeti njerëzit nëse donin apo jo që të shpërbëhej Jugosllavia. Ishte një vendim i marrë nga disa figura të fuqishme. Përherë e më shumë njerëz janë jugo-nostalgjikë. Unë e festoj këtë ditë si të shenjtë. Dhe kjo ditë po festohet përherë e më shumë, thjesht nuk raportohet”, citohet ai. 

Baza ajrore e Bihaçit ka qenë një nga instalimet ushtarake më të mëdha në Europë dhe ajo ndodhej fare pranë Shqipërisë, në pjesën boshnjake të ish-Jugosllavisë. Ajo njihet si baza ajrore Zheljava, zyrtarisht Objekat 505 – Objekti 505, rrëzë malit Plješevica. Ajo nisi të ndërtohej në vitin 1948 dhe përfundoi në vitin 1968 me një kosto totale, 6 miliardë dollarë. Objekti konsiderohej si bazë ajrore e nëndheshme, por në fakt aty avionët vetëm strehoheshin në tunelet e ndërtuara në mal, diçka që u imitua në Shqipëri me Gjadrin, apo me bazën detare në Porto Palermo.

Media serbe “B92” i ka kushtuar sot një hapësirë një libri të ri që flet për historinë e afërt politike të serbëve në shtetin e përbashkët me sllavët e tjerë të jugut dhe popuj të tjerë. Libri ka për autor Borislav Joviç, ish-president i Jugosllavisë dhe titulli i tij jep mesazhin e qartë: “Si serbët humbën një shekull – fati tragjik i serbëve në shtetin e përbashkët”.

Bashkimi Europian është në një krizë të vërtetë ekzistenciale, qoftë për shkak të krizës ekonomike, qoftë edhe për shkak të konsumimit të idesë së unionit. Një gazetë e përditshme sllovene, “Finance” e krahason situatën e tanishme me atë të Jugosllavisë në prag të kolapsit.

Mehmet Shehu, njeriu i hekurt i Partisë së Punës i ardhur nga radhët e luftës dhe krahu i djathtë i Enver Hoxhës deri në vitet ’80 ka dokumentuar veprimtarinë e tij politike dhe luftarake në një autobiografi që sheh dritën e publikimit dhe që tregon një anë tjetër të ish-heroit të luftës së Spanjës që nga koha kur ai nisi të aktivizohej me grupet komuniste. Shehu tregon antizogizmin e tij dhe idetë për të kryer akte terroriste kundër mbretit. Më tej ai sqaron edhe marrëdhëniet brenda elementëve komunistë gjatë luftës dhe raportet me Jugosllavinë e Titos.