dielli

Zvicra ka hapur një debat global lidhur me mundësinë e studimit të zbehjes së diellit. Propozimi lidhet me ngritjen e një grupi ekspertësh të Kombeve të Bashkuara, të cilët duhet të mbledhin informacion për kërkimet e vazhdueshme në gjeoinxhinierinë diellore dhe të krijojnë një panel këshillues që mund të sugjerojë opsionet e patestuara ende të reduktimit të ngrohjes globale.

Sateliti i ri Nasas, Parker Solar Probe nisi udhëtimin drejt diellit. Për shkak të anomalive lëshimi në hapësirë u bë me një ditë vonesë nga stacioni Space Center në Florida. Sateliti i teknologjisë së lartë që ka përmasat e një makine të vogël, do ta studiojë diellin nga një distancë e afërt, pasi të ketë hyrë në orbitën e tij.

Hisako Koyama, mund të konsiderohet si një nga vëzhgueset më rigoroze të Diellit në 400 vitet e fundit. Ajo nuk është një astronome në formim dhe arsimim, por këmbëngulja dhe vëzhgimi i përditshëm i aktivitetit diellor, njollave të yllit tonë, të gjitha të realizuara me dorë, e bëjnë japonezen një ndër njerëzit më të veçantë.

Janë 40 vjet të jetës së saj të investuara në një punë të motivuar nga pasioni dhe nga një kuriozitet që nisi qysh herët, kur ajo pa për herë të parë dritën e një meteori që binte nga lartësitë.

Agjencia Europiane e Hapësirës ka publikuar disa foto të marra nga teleskopi Hubble që paraqesin vdekjen e një ylli që ka afërsisht masën e Diellit tonë. Është një dëshmi se çfarë do të ndodhë me yllin e vetëm të sistemit tonë pas afërishst 5 miliardë vjetësh, koha që llogaritet si fundi i shkëlqimit dhe çlirimit të nxehtësisë prej tij.  Një bërthamë që vijon të digjet për të përfunduar në xhuxh të bardhë, ky është fati i Diellit sipas shkencëtarëve. Konsumi energjetik çon në pulsim të parregullt.

Vrimat e zeza kanë një kufi dhe ky mund të sillet për ilustrim në përmasën e 50 miliardë diejve. Shumica e galaktikave kanë vrima të zeza në qendër të tyre, përqark të cilave ka një disk gazi që orbiton. Humbja e energjisë e çon gazin drejt vrimës së zezë, duke e ushqyer atë. Këto disqe mendohet se janë të paqëndrueshëm dhe teorikisht besohet se një vrimë e zezë mund të rritet aq shumë sa të mund të “gëlltisë” diskun dhe ta shkatërrojë atë. Masa për të arritur një gjë të tillë është e jashtëzakonshme dhe deri më sot mendohej se një vrimë e zezë nuk e arrin dot këtë pikë.

Miliarda vjet më parë Marsi, planeti i kuq duket njësoj si Toka. Të paktën kështu dyshojnë shkencëtarët nisur nga vëzhgimet e afërta. Por Marsi është një plan “fatkeq”. Diçka solli humbjen e aftësisë dhe mjedisit për mbështetur jetën dhe sot shohim një shkretëtirë të kuqe. Gjithçka nisi 3.7 miliardë vjet më parë dhe sipas të dhënave të fundit po vazhdon akoma. Ku shkoi gjithë atmosfera, uji, bimësia? Misioni “MAVEN”, pas orbitimit njëvjeçar në Mars ka dissa përgjigje.

Pamjet janë kapur nga NASA/ESA Solar/Heliospheric Observatory. Mendohet që kometa kamikaze është Kreuz.